Ibid.: «singular! eorum excellentiae impudenter se parificantes».
Ibid.: «quod etiam legem aliam, contradictorisque traditiones docere praesumpserant».
Ibid.: «Scripsit ergo universis erroris sui principibus, districte praecipiens, ut vires conferant, impendant auxilium, eumque (Sirkuh) sequantur».
Rogeri Wendoveri Liber qui dicitur Flores historiarum. L., 1866. Vol. 84. P. 228.
Chronica Alberici Monachi Trium Fontium // MGH SS. 1874. Т. XX1I1. P. 911. Но в целом хронист верно оценивает роль халифа в мусульманском мире. По его словам, сарацины почитают халифа как высшего священника, а Багдад — как знаменитый город, являющийся резиденцией халифа. См.: Ibid.: «…Baudas, maxima et famosa civitate, que calife, eius videlicet, quem Sarraceni suum summum sacerdotem appellant, sedes esse dicitur specialiter»
Estoire d’Eracles. Т. 1. Р. 524: «ausint con est a Rome li sieges l’aposolez est la chiez de toute la Crestiente…».
Mattheus Parisiensis Chronica Maiora / Ed. H. R. Luard. RS. L., 1876. Vol. 3. № 57. P. 354.
Liber peregrinationis Fr. J. De Verona / Ed. U. Monneret de Villard. Roma, 1950. P. 255.
Это т. н. риторическая фигура «называния». См. главу «Политическая иерархия мусульман».
Wil. Tyr. Р. 432.
Ibid. Р. 314: «major soldanus».
Ibid. P. 249: «omnes principes universi sollicitabat Orientis, maxime autem et calipham Baldacensem, et eximium et caeteris omnibus potentiorem soldanum Persarum».
Ibid. P. 284.
Ibid. P. 314.
Ibid. P. 249.
Malamut Е . L’image byzantine des Pechenegues // Byzaninische Zeitschrift. Bd. 88. Hf. l.S. 105–147.
Wil. Tyr. P. 289.
Ibid.: «sub eo centuriones, quinquagenarios et inferiores constitute, magistratus…».
Ibid. P. 772: «calypham videlicet, et alios Turcorum satrapas».
Ibid. P. 907: «cum universis Aegyptiorum satrapis».
Рыдвана — султана Алеппо (Wil. Tyr. VII, 3); аль-Бурсуки — султана Алеппо (Wil. Tyr. XI, 23); Кылыч-Арслана — правителя Никеи (Wil. Tyr. Ill, 1), иногда правителя города (Wil. Tyr. IV, 6: «civitas… cui praeerat quidam Turcorum satrapa»).
Sigeberti Chronica // MGH. 1844. T.VI P. 323: «in regno Sarracenorum quatuor pretores statuit, qui amirei vocabantur. Ipse vero amiras dicebatur…»; см. также: Wil. Туг.: XXII, 24: «Rupino, Armenorum satrapa potentissimo».
Wil. Tyr. P. 198: «quidam Turcorum potentissimus satrapa… cognomento Ssa quod Persarum lingua „rex“ interpretatur».
См. главу «Политическая иерархия мусульман».
Ср.: Wil. Tyr. Р. 345–346.
Ibid. Р. 991: «Solent enim Turcorum satrapae et majores principes, quos ipsi lingua Arabica vocant Emir…».
Ibid. P. 281.
Ibid. P. 471: «Adducti sunt autem coram domino rege, sedente pro tribunali, procurator civitatis, qui lingua eorum dicitur emir».
Sigeberti Chronica. P. 323: «in regno Sarracenorum quatuor pretores statuit, qui amirei vocabantur».
См.: Hale К . Gaps in Grammar and Culture // Linguistics and anthropology: in honour of C. F. Voegelin. Jisse, 1975.
Wil. Tyr. Р. 728: «Tanta enim sagittarum et missilium репе continua supra nostrum exercitum erat densitas, ut grandinis aut imbrium instar descenderent, et universa tam homines quam jumenta telis consita viderentur».
Ibid. Р. 214.
Ibid. Р. 728.
Ibid. Р. 780: «Tanta autem erat immissarum in exercitu numerositas sagittarum, ut omnes sarcinae, ericii more, sagittis viderentur consitae…». См.: Smail R. C . Crusading Warfare. Cambridge, 1956. P. 81: «Образ дикобраза часто использовался для того, чтобы описать внешний вид людей или животных, подвергшихся турецкой атаке».
Ibid. Р. 593.
Ibid.
Ibid. P. 727: «loricis, cassidibus, simul et clypeis onusti».
Ibid. P. 215: «gladiis instant cominus».
Ibid. P. 727: «per medias hostium acies, viam ferro aperiumt».
Ibid. Р. 688: «ita ut bellum non tam cum hominibus, quam superis videretur».
Ibid. P. 727.
Ibid. P. 214.
Ibid.
Ibid.
Ibid. Р. 215: «Nostri autem quibus id pugnae genus erat incognitum, eoque minus tolerabile quo et minus usu compertum».
Ibid. P. 746: «comprehendendi… nulla erat facultas».
Ibid. P. 261: «fugam versi sunt».
Ibid. Р. 686: «nec facile erat discernere, utra protervius contra comunes adversaries arma corriperet manus».
Ibid.
Ibid. P. 214.
Wil. Tyr. Р. 387.
Ibid. Р. 279–280: «Erat autem ibi, ut praedixisse nos meminimus, superstitionis eorum oratorium, ubi etiam sepulturae suorum locum deputaverant».
Schmitt J.-C . «Les superstitions» // Le Goff J., Remond R . L’Histoire de la France religieuse. Des origines au XIV s. P., 1988. T. 1. Ch. 4. P. 29.
Wil. Tyr. Р. 115.
Ibid. Р. 120: «Belfeth… secum trahens multitudinem…ascendens ergo in curribus et equis, in gregibus et armentis et magnifico nimis apparata».
Ibid. Р. 825: «Per idem tempus convenerat praeter solitum multitudo inaudita Arabum et Turcomannorum, qui nihilominus in tentoriis habitant, et de fructu animalium vitam solent, sicuti Arabes, propagare, in sylva quae Panadensi adjacet civitati…».
Ibid. Р. 511: «Mos enim est Orientalibus, tam Graecis quam aliis nationibus, barbas tota cura et omni sollicitudine nutrire, pro summowue probro et majori quae unquam irrogari possit ignominia reputare, si vel unus pilius quocumque casu sibi de barba cum injuria detrahatur…».
Читать дальше