Светлана Лучицкая - Образ Другого. Мусульмане в хрониках крестовых походов

Ibid.

Rob. Mon. P. 788.

Guib. Nov. P. 311: «…nemo Christianorum studio de animabus videtur cogitare vel dolere damnates…».

Raym. d’Aguil. P. 135.

Fulch. Carnot. P. 775–776.

Alb. Aquen. P. 438.

Baldr. Dol. P. 94.

Edgington S . The doves of war. The part played by carrier pigeons in the crusades // Autour de la Première croisade / Éd. M. Balard. P., 1997. P. 166–175.

Ibid.

Le Chevalier au Cygne et Godefroid de Bouillon / Éd. F. de Reiffenberg, Bruxelles, 1854. P. 92, 95, 497–506.

Alb. Aquen. P. 390: «…pilleos a capite humi jacentes, barbas unguibus saevissime discrepunt, crines digitis distrahunt et ebellunt…».

Chanson d’Antioche. V. 113, 348.

Jer. V. 313, 7909.

Guib. Nov. VII, 39: «Morem enim gentilibus gerens, hucusque togatus incesserat, barbam remiserat, sese adorantibus flectebatur; solo stratis tapetibus vescebatur; at si quod municipium vel urbem suae ditionis intraret, ante ejus gradientes vehiculum duorum ore equitum gemina tuba perstreperet…».

Guib. Nov. P. 240–241.

Baldr. Dol. P. 78: «Hanc etenim gentiles habent consuetudinem, ut si quando vadunt in hostem, vel causa necessitas suae supplendae, vel supercilio jactantiae, opes copiosas secum deveherant, et equos et asinos et camelos ad subvehendum clitellarios (clientellaros) faciant, et oves et boves ad comedendum deduci praecipiant; annorum, nec farinam, nec fabam, nec oleum, nec vinum praeterimittant…».

Fulch. Carnot. P. 754: «camelorum quoque annona et alimentis onestorum…».

Jones W. R . The Image of the Barbarian in Medieval Europe // Comparative Studies in Society and History. 1971. Vol. 13. № 4. P. 376–407.

Guib. Nov. VII, 20: «Argenti dives et auri exinde gaza producitur…».

Ibid.

Fulch. Carnot. P. 304.

Ibid. P. 256.

Ibid. Р. 302: «calliditate Sarracenorum… acervo magno de cadaveribus facto et cinere tenus combusto, aurum memoratum in eodem cinere facilius reppererunt…».

Rad. Cadom. P. 694.

Wil. Tyr. Prol. Р. 5.

Ibid. Р. 109: «…earn relegat historiam, quam nos dd gestis Orientalium principum, a tempore praedicti seductoris Mahumeth usque in praesentem diem…».

Wil. Tyr. VIII, 3; XIX, 20–21; XX, 29.

Ibid. P. 131–135.

Ibid. Р. 105: «сгисет Dominicam cum gloria reportaverat…».

Ibid. P. 106. О Святом Кресте см.: Murray А. V . «Mighty Against the Enemies of Christ». The Relic of the True Cross in the Armies of the Kingdom of Jerusalem // The Crusades and their Sources: Essays presented to Bernard Hamilton / Ed. J. Grance, G. Zajac. Aldershot, 1998. P. 217–237.

Ibid. Р. 129: «loca sancta… infidelium spurcitiis diutius profanari non permittant».

Ibid. P. 132.

Ibid. P. 133: «loca venerabilia… facta sunt gregum praesipia, stabula jumentorum».

Ibid. P. 339: «inquinaverant Domini sanctuarium».

Ibid. Р. 132: «profanatum est sanctuarium».

Ibid.: «humiliatus est cultor Dei populus».

Ibid.: «Templum Domini… ne domus patris ejus fieret spelunca latronum, factam est sedes daemonium…». Эти рассказы приводятся в цитируемой хронистом речи Урбана II на Клермонском соборе.

Ibid. Р. 107: «Sic igitur civitate Deo amabile et sacrosancti, peccatis nostris exigentibus, infidelium subjecta hostium ditioni, jugum indebitae servitutis».

Ibid. P. 133: «Laudabilis populus… sub angariarum et sordidarum praestationem pondere gemit fatigatus».

Ibid. P. 111–112.

Ibid. P. III: «Domi etiam non tutum dabatur eis habere refugium, sed jactu lapidum et sordium immissione et violentis irruptionibus…».

Ibid. P. 412: «…Tancredus… templum violenter ingressus… et intromissa tam equitum quam peditum multitudine, quotquot ibi reperiunt… Justoque Dei judicio id certum est accidisse, ut qui superstitiosis ritibus Domini sanctuarium profanaverant…».

Ibid. Р. 107: «Exstant porro in eodem templi aedificio, intus et extra, ex opere mosaico, Arabici idiomatas litterarum vetustissima monumenta, quae illius remporis esse creduntur…».

Peregrinatores tres. Saewulf. Iohannes Wirziburgensis. Theododricus/Ed. R. В. C. Huygens. Turnhout, 1994. P. 94.

Wil. Tyr. P. 107: «…permittentes eis suum habere episcopum, et ecclesiam, quae… dejecta fuerat, reparere…».

Jacobi de Vitriaco Historia Hierosolymitana / Ed. J. Bongars. Hannoviae, 1611. Cap. VI: «Quoties autem civitatem sanctam possident, imaginem Mahometi potentes in templo nullum Christianum permittunt intrare».

Rogeri Wendover Liber qui dicitur Flores Historiarum // RS. 1886. T. 84. P. 228: «mahumeriam ubi Mahumetus deus Agarenorum».

Odorici de Foro Iulii Liber de Terra Sancta // Quatuor peregrinatores medii aevi / Ed. J. M. Laurent. Leipzig, 1873. Cap. CCXIX.

Die Schriften des Kölner Domscholasters, späteren Bishofs von Paderborn u. Kardinal-Bischofs von S. Sabina / Ed. H. Hoogweg. Tübingen, 1894. S. 297: «…gens tua nos appellat incredulos, quia Deum unum in trinitate et trinitatem in unitate fideliter adoramus… Idolatros nos appellas, quia creaturam veneramur. Procul est a nobis idolatria, quam ius naturale prohibet et lex Domini detestatur…».

Golubovič G . Bio-Bibliografica della Terra Santa e dell'Oriente francescano. Firenze, 1913. Ser.l. Vol. II. Cap. XVII: «Sarraceni multum abhorrent ymagines… et picturas destruunt…».

Golubovič G . Op. cit. Cap. XV «De infidelitate Sarracenorum».

Wil. Tyr. Р. 106.

Ibid. Р. 565.

Ibid. Р. 166.

Ibid. Р. 578: «sub Balac, principe Parthorum, paganorum».

Ibid. P. 35: «gentilium superstitione»; P. 415: «a gentili superstitione mundantibus»; P. 817: «a superstitionibus gentilium».

Ibid. P. 423: «metum gentilium, quorum jugum patiebantur, fideles».