Thitmar, V, 20. SS., III, р. 800 (Генрих II): Rex autem... familiares suos undiquesecus colligens... bona prefati comitis invadendo vastavit.
См. Widukind, I, 38. SS., III, p. 434.
Liutprandus, Legatio, с. 11. SS., III, p. 349: scutarum magnitudo, loricarum gravitudo, ensium longitudo, galeaiumque pondus neutra parte eos pugnare sint.
См. Ottoni Frinsingensis, Chronicon, lib. VII, cap. 14 – SS., XX p. 254.
См. Ssp. Ldr. 1, 3, § 2; Schwsp. V., Ssp. Lhr.
Так было при Генрихе I: см. рассказ Лиутпранда о войне с венграми в 933 г. – «Antapodosis», lib. 11, cap. 24, 25. SS., III, p. 292.
Такое положение типично для X – XI вв.
Восстание 953 – 955 г. г. герцогов: швабского – Лиудольфа и лотарингского – Конрада, маркграфа Арнульфа (Бавария) и архиепископов – майнцского и зальцбургского. Против Генриха III неоднократно вел военные действия лотарингский герцог Готфрид.
Таковы, по всей вероятности, «гельдуни», упоминаемые в Гильдесгеймских анналах-Annales Hildesh. 1106. SS., III, p. 110: quidam genus hominum, qui vocantur Gelduni, quos dux Heinricus eis in auxilium miserat, viri bellatores et strenui et nimis docti ad proelia. Эти войска сражались против Генриха V. Денежное вознаграждение воинов практиковал Генрих IV – см. G. Waitz. Deutsche Verfassungsgeschichte, Bd. VIII, S: 165. сл.
См. например, Lambert. Annal., 1074. SS., V, p. 217: principes in expeditionem... evocavit (но они под разными предлогами не явились, и король вынужден был довольствоваться своим собственным воинством): gregario tantum ac privato milite contentus, infesto exercitu ingressus est Ungariam.
Wipo. Vita Chuonradi, cap. 6. SS., XI, p. 262.
Constit. I, p. 248, § 5 (1158). W. Kienast. Untertaneneid und Treuvorbehalt, S. 130 ff.
Annales Altahenses, 1042. SS., XX, p. 779: principes totius regni congregavit, consilium querens ipsorum, qualiter obviare deberet gestis Ungaorum.
Constitutio de expeditione Romana § 2 – Constit. I, № 447, p. 663.
Ekkehard, 1110. SS., VI, р. 243: Heinricus colloquium cum principibus faciens, animi sui propositum eis aperuit, scilicet quod Transalpinis partibus se exhibere vellet, quatinus et benedictionem imperialem a summo pontifice... perciperet... [principes dicant] vir esse non crederetur, si quis a tam virilis negocii consortio se subtrahere conaretur. Itaque sacramento nimis voluntario confirmatis in id ipsum qui aderant.
Ibid.: rex alacer de hujusmodi expeditione per singulas Germaniae rprovincias instanter tractare non cessat.
Constit. I, № 81, p. 133: Mandatum de expeditione Flandrica facienda: nostros principes convocatos consuluimus, et ab eis sapienter re notata constituimus eorum consilio, nos facturos expeditionem in Flandriam supra tam praesumptuosum hostem, qui noster miles debet esse, ne diutius de inminutione et dedecere regni nostri impune superbiat,... rogamus te sub spe remu-nationes tibi gratissimae... ut omni occasione destructa, sicut honor est regni atque tuus, ad expeditionem venias.
Ленный закон Фридриха I от 1158 г. § 5 – Constit. I, p. 248; см. также Constit. I, p. 662, § 3.
См. Annales Weingartenses Weilfici, an. 1135. SS., XVII, p. 308; Gesta Alberonis, cap. 15. SS., VIII, p. 251.
Constit. I, № 436, р. 633.
Об этом косвенно говорится в документе: Carolus dux custos patrie domi dimissus Bosonem cum XX mittat. Leodiensis episcopus LX mittat cum Hermanno aut Immone и т д.
К такому мнению склоняется Devrient, ор. cit., стр. 760; Г. Вайц, цит. пр., т. VIII, стр. 136, считает что данная разверстка не может быть принята за установленную имперскую норму, но что нормы военных контингентов, выставляемых отдельными князьями для итальянских походов, вообще существовали. Г. Дельбрюк, цит. пр., стр. 70, отвергает в принципе наличие каких-либо норм, считая, что все зависело от желаний и возможностей отдельных князей.
Constit. I, р. 248, § 5; 662, § 3, 4; Dienstrechten: Кельнское § 4; Вейсенбургское § 3; Бамбергское § 5, 6. – Bernheim, No 83, No 77; DK, 11, № 110.
Otto Frisingensis. Chronicon, VII, 14. SS., XX, p. 254: 30 milia equitem ellectorum exceptis his qui ex Italia ad eum confluxerant.
Ленный закон Фридриха I. 1158 г. § 5 – Constit. I, р. 248.
Constitutio de expeditione Romana § 11 – Constit I, p. 663.
Ibid., § 6, 8.
Bernheim, № 83, § 4, № 77, § 6; DK. II,.№ 140.
Constit, I, p. 662, § 8.
Ibid., § 10: Et quidquid a rebellibus regni pugnando acquisierint, duas partes ad dominos deferant, tertiam sibi pro consolatione (?!) retineant. Quos autem non pascunt domini, ad ipsos reportent tertiam partem sui aqquisiti.
Widukind, III, с. 55, р. 461: posterea luce caput subreguli in campo positum circaque illud septingenti captivorum capite caesi, eiusque consiliarius, oculis erutis, lingua est privatus in medioque cadaverum inutilis relictus. См. также Widukind, I. 36, p. 433; Thitmar, II, с. 22. SS., III, p. 754.
Wipo. Vita Chuonr., cap. 33. SS., XI, p. 271: de captis paganis maximam multitudinem pro una effigiae Christi simuli modo truncavit et varia morte delevit.
Annalista Saxo, an. 1137. SS., VI, p. 773: multorum vero naribus et aliis membris detruncatis.
Wipo. Vita Chuonr., c. 33, p. 271.
DH. II, № 39-b: abbatissa vel advocatus [in hostem pergat].
Widukind, III, cap. 440. SS., III, p. 458.
Carmen de bello Saxonico, III, 140-169.
J. Mansi, Sacrorum. Consiliorum nova et amplissima collectio, t. XIX, p. 742: Concil. Remensis, 1049: ne quis clericorum arma militaria gestaret aut mundana militiae deserviret.
Читать дальше