StaVl Zosimov Premudroslowski - Mutants soviet. Fantasy greannmhar

– — Cad é atá tú ag rolladh olann chadáis, ag ardú as cuimse? – shleamhnaigh sí cúl a cinn le cnámh Zulk Pukik, a aoibh go binn agus a dhúisigh arís, ag brú go grinn.

– — Eh, heh, heh – bhí brón le feiceáil ar an taobh clé den cloigeann i bhfoirm titim gainimh agus í a rolladh síos a leicne, ag fágáil marc.

– — Ná bzdi tú, cosúil le dandruff ar do armpits! – Chaith Zulka amach agus chuir sé cliceáil ar a cnámh cos ar Pukik. Bhí an clib ag canadh agus ag teacht isteach i ndoimhneas an tolláin.

– — Cliceáil arís! – d’iarr sí ar Pukik.

– — Che, an maith leat é?

– — Oooooh!!!! – bhí an cloigeann reoite le crith ag crith, mar gur bealach níocháin é seo, cosúil le folcadh nó cithfholcadh.

– — Ná bí ag dúil, a shíoladh, ná cuir as don tonn. Tá gach rud chomh Super!!!

– — Ní dhoirteann mé … – mar gheall ar an gcuntar tá sé lionn dubh.

– — Spreag é!

– — Ní mhillfidh mé.

– — Spreagadh!!

– — Ná milleadh!

– — Spoil tú!

– — Ná spoil!!

– — Scagann tú!!!!

– — Ná spoil!!!

Spoil, Spoil, Spoil, Spoil, Spoil, Spoil, Spoil, Spoil, Spoil, Spoil!!!!! – Ghlac Zulka anáil dhomhain agus screamed – Aaaaoooo!!!!!!!

– — Ná bí cosúil le muc. – Shiúil Pukik ar shiúl.

– — Agus cad is “muc” ann?

– — Níl a fhios agam, mar sin tharla sé domsa.

– — Ón áit?

– — Ón camel.

– — Camel? Cad é an focal seo?

– — Ah?.. Sea, chomh maith leis an “muc.” Fág liom féin!

– — Ahh! Sea, scíth a ligean.

– — Cad é, “aaaaa”? – isteach ar Pukik.

– — Sea, thuig mé? – Chroith Zulka a súile.

– — Cad é, “tuigtear”?

– — Is éard is “muc” ann “camel”, agus is é “camel”.

– — “muc”! – chuir sé shard isteach agus bhain sé fréamh eile as an mballa. – Nach dtagann … … Ar mhaith leat a ithe? – agus greamaithe ina súile é.

– — Ugh.. – spat sí. – Sea, cad a itheann tú, ach ithe. Breathnaigh thart. Cé chomh hálainn is atá gach rud, darkoo..

– — Toto agus é, atá dorcha agus nach bhfuil mar chabhair capaill ann, ach amháin duitse.

– — Agus tú ag breathnú níos fearr, is é seo do thír dhúchais, do thír dhúchais!!

D’ardaigh Pukik go dÚsachtach agus go géar a cloigeann agus chas sé a shúile tiubhaithe agus ní fhaca sé aon rud arís. Spléach sé faoi dhochloíte agus le fís taobh… agus arís ag.

– — Sea, ní fhéachann tú, ach breathnaigh taobh istigh den chiall…

– — Cad é?

Cad é a theastaíonn uainn taobh istigh.

– — Ní fheicim rud ar bith. – agus ísligh Pukik a shard.

– — Conas mar sin: feicim, ach ní dhéanann tú? -Zulka lena néaróg muineál greamaithe a cloigeann i dhá casadh agus thosaigh sé ag casadh: anois ar dheis, ansin ar an taobh clé, ansin suas, ansin síos … – Agus anois a fheiceann tú an áilleacht an dorchadas an motherland?

– — Mar sin, cad é?! – Punkik. – tá sé go léir mar an gcéanna brónach.

– — Sea, féachann tú níos fearr fós! – agus í féin, ina giúmar leanaí, ag casadh air mar lúthchleasaí casúr. Mhaolaigh a cloigeann, agus ní raibh réaltaí le feiceáil, ach spotaí ina shúile.

– — Fág liom féin, gránna. d’éalaigh sé.

– — Mar sin?! – agus rinne sí, ag baint leasa as a barrchumhacht cumhachta, agus ag a raibh shards dhá uair níos lú ná Kazul, a néaróg optach a straightened agus chaith sí, trí táimhe treoluas uilleach, in aghaidh an bhalla. Ní raibh endings néaróg ag na shardanna agus dá bhrí sin níor mhothaigh siad pian, agus mar sin thosaigh Pukik, cosúil le liathróid billiard, ag preabadh dromchlaí soladacha agus ricochet: ag cliceáil a thús ar chloch ag gobadh amach sa bhalla, ansin ar an tsíleáil, ansin an tsíleáil, ar an urlár, arís ar an mballa, balla eile mar gheall ar an urlár, arís mar gheall ar an mballa, an tsíleáil, faoin urlár, arís faoin mballa, balla eile, an tsíleáil, faoin urlár, faoin mballa, an balla eile agus theith go neamhdheonach go Zulka.

– — Agus a thagann tú féin, ar shlí eile beidh laghdú éigin de chineál éigin … – Thóg Shisha anáil dhomhain.

– — Cad iad na giorrúcháin? – Rinne Zulka iarracht an tsúil a scaoileadh, ach tháinig forluí ar an tsúil súile agus baineadh amach í ag an acomhal leis an muineál le néaróg an bhabhta roimhe sin.

– — Ní mór duit dul chuig ranganna. – ar lean kazul eile darb ainm Soplyushka. – in Galupia, le linn na tubaiste.

– — Déantar stoc na radaíochta úsáidí a ídiú. – gur briseadh an chéad shard, glaodh air – An chéad cheann.

– — Cesspools … – chuir sé an Dara ceann leis, agus glaodh air freisin é.

– — Dá bhrí sin, ionas nach bhfaigheann gach duine bás go maith, scriosfar droch-fhirnéisí.

– — Déan bia dóibh go maith.

– — Tá, gheobhaidh muid bás ar aon nós mura bhfaighimid foinse bia eile. – Chríochnaigh Shisha, agus go léir ag an am céanna labhair siad in éineacht. Níor thuig Zulka an méid a dúradh go fóill, bhí sé níos tábhachtaí í a nochtadh go tapa, agus tharraing sí í féin suas, chas sí ceann de na casadh agus tharraing an tsúil súile le cabhair cnámh cos agus síobadh sa scaoileadh, ansin sa foirceannadh agus mar sin ar chúig huaire. Súil a crochadh ar stráice, agus tar éis nóiméad a rushed an comhlacht ar an tsúil, bhuail sé. D’eitil an tsúil ar shiúl ón gcorp agus shín sí an néaróg go dtí an muineál, sháraigh sé agus tharraing sé taobh thiar den tsúil ar feadh an tolláin. Bhí an tsúil díothachta agus, mar gheall ar stráice, tharraing sí Zulka, bhuail sí cas géar in aghaidh an bhalla agus leag sé amach scoill poll. D’eitil Chopik amach agus crochadh a shúil sa oscailt. Theith na deartháireacha chuig an tarrtháil agus, mar an chéad uair, “tharraing siad an tarraingt” leis an gcruachás, le deacracht, ón gcúigiú iarracht a tharraing siad a súile amach as an subh agus an balla cróise, ag cruthú neamhchoitianta san oscailt ollmhór. Roimh an sráidbhaile, ní raibh a fhios ag Galupy faoin saol trastíre, nó níor chuir an lucht riaracháin in iúl dóibh.

Rolladh siad uilig ceann thar sála agus bhraith siad solas nádúrtha na Gréine go dtí nach bhfaca an chuid is mó de na Galups an sráidbhaile.

Go tobann, tháinig an dusk arís agus is éigean gur tháinig an Stasyan geollach maol isteach sa pholl agus go raibh sé greamaithe ar urlár a bholg…

– — Ó, cé tú féin? – d’iarr sí ar Zulka.

– — Buail é!! – Scairt sé an deichiú crog, agus thóg trodaithe sa todhchaí seasamh ionsaithe nach raibh fada foghlamtha ar a dtugtar “frith-aerárthach.” Ó na builleanna bhí na cuileoga go léir cráite agus theith, cé a fuair bás, d’eitil an tríú duine ar shiúl.

– — Ay, ah, ah, ah, ah!!!! a scairt an gealbhan bald. – for whatooooooh????

Níor thuig Stasyan a dordán agus chinn sé é féin a chosaint agus dine a dhéanamh. Bhí sé dhá oiread níos mó ná kazuli, agus dá bhrí sin bhí pléisiúr ag a ghob ar Shisha. D'éalaigh sí.

– — Aay yay, bites sé, agus mé, amadán, intercede dó. Buille air, buachaillí. – agus d’imigh na shardanna arís isteach sa ghealbhan, bhuail siad é, agus leag léim léim chumhachtach Zulka amach as an bpoll é. Chuidigh a chuid iarrachtaí lena lapaí, rud a bhrúigh sé as, agus é ag fáil cúl an choirp ón taobh amuigh den pholl. Ní fhéadfadh sé a thuilleadh eitilt suas, mar a bhíodh. Ó bhuille na strainséirí, d’eitil an t-aoileach go léir leis na cuileoga, ach rith sé go tapa, go tapa, rith sé go tapa, rith sé go tapa, rith sé go tapa, rith sé go tapa, rith sé agus chaill sé sna toir torracha, leag sé síos ar an talamh agus thit sé ina chodladh…