StaVl Zosimov Premudroslowski - MOLAIDHEAN SOVIET. Fantasy èibhinn

– — Tha, a mhic!!! – fhreagair na mealltaichean còmhla. Bha iad air an teagasg ann an dòigh ùr, agus cha robh iad a ‘tuigsinn dè bha an seanalair a’ bruidhinn.

– — Oboltus … – spat Zasratich agus thug e sùil air na cairdean. Chan e an ginealach a bha ann roimhe, smaoinich e. – Agus dè a bu chòir a bhith a ‘coimhead faighnich Cherevich. – agus le grine a ‘toirt sùil gheur air Mgr Chmor Iko.

– — A bheil thu air dìochuimhneachadh, olaichean grod, gu bheil mi – an t-Urr?! Airson eas-ùmhlachd gheibh thu biadh às!! An cuala tu a h-uile càil?

– — Ge bith cò am beul as fhaide, tha thu ag urramachadh anns an Burrow, agus an seo tha thu mar an FOOMOO àbhaisteach!! dh “èigh an seanailear agus stob e le olan. – A bheil thu fhathast an seo? shnàmh e aig na mealltaichean, a theich sa bhad chun dorchadas. Chrath Cherevich le fearg mar builgean siabann, ach stad e agus cha tuirt e dad.

– — Na bi a ‘trod riut. – thug iad misneachd dhaibh Casulia. – Chan urrainn dhuinn a bhith a ‘feòraich. Tha sinn uile san aon shit. Nach cluich sinn le rudeigin nas fheàrr? Suidh ann an cearcall…

Ruith na sabaidean uile tron fheur; thuislich e, thuit e, dh “èirich e gu sgiobalta agus eadhon, a’ faireachdainn sgìth, cha do rinn e dad nas slaodaiche. Òrdugh – tha òrdugh ann.

– — Agus dè cho fada ‘s a ruitheas sinn? dh ‘fhaighnich a’ chiad fhear, gasping airson an dàrna fear.

– — Uh.., uh.., uh.. cùm do anail. – fhreagair an nàbaidh, thuit e thairis air rudeigin agus rolaich e ceann os cionn shàilean. Thuit an treas, an còigeamh, agus an deicheamh cuid thairis air agus chaill iad an cothromachadh aca agus thuit iad. Ruith an còrr air falbh.

– — Hey idiots, feitheamh!! – dh “èigh a’ chiad, ach: an ceathramh, an siathamh, an seachdamh, an ochdamh agus an naoidheamh cha chuala iad agus chaidh iad am falach anns an dorchadas. – seo na reitheachan…

– — Agus cò iad sin – reitheachan? dh ‘fhaighnich an còigeamh fear, a’ ìreachadh cnàmh na cas. Thionndaidh i a ghlùin sìos.

– — Chan eil fios agam. – fhreagair an dàrna fear agus le duilgheadas tharraing e cnàmh a chas a-mach às an deicheamh claigeann. A rèir coltais cha robh dùmhlachd nan shards cho làidir ri stàilinn, agus mar sin, le deagh bhuaidh, cha b ‘urrainn don chlaigeann sgàineadh, ach stuth nas gèire a ghabhail a-steach, mar anns a’ chùis seo.

– — Dè a nì sinn? – dh ‘fhaighnich a’ chiad. – ruith air adhart?

– — Le olan crùbach?! Nooo. Feumaidh tu a thighinn gu do mhothachaidhean agus fois a ghabhail. – mhol an treas fear agus thilg e an cnàimh briste gu domhainn dhan fheur.

– — Ay! – dh “èigh cuideigin anns an dorchadas. Bha na shards furachail.

– — Cò a dh “èigh e? – uisge-beatha an dàrna fear.

– — Nach mi?! – chuir e iongnadh air a ‘chiad.

– — Agus chan e mise. – a-rithist an còigeamh.

– — Agus sa chumantas tha mi bodhar is balbh. – Thuirt e anns a ‘chiad deicheamh de a bheatha agus rinn e fuaim.. – aon uair, aon uair, radish, abyrvalg… tha mi ag ràdh, co-obraichean, tha mi ag ràdh!!! yelled e agus leum e mar ball-basgaid.

– — Sàmhach dhut. – a ‘chiad rùsg. – Rach nas fheàrr a ‘coimhead cò às a thàinig an sgreuchail.

– — Chan eil bazaars ann. – agus an deicheamh gàirdeachas gun d ‘fhuair e àithne, ruith e air falbh, ruith e sa bhad agus thug e taing don a h-uile duine dìreach mar sin agus ruith e air falbh a-rithist.

Aon mhionaid às deidh sin, às deidh a dhol à bith ann an dorchadas iomlan an deicheamh, thàinig cluaran agus fìdeag, a dh ‘fhàs nas dèine mar rudeigin a bha a’ tighinn faisg air an aghaidh an àile.

Yeps! chaidh an aghaidh gu aghaidh air a ‘chòigeamh ruighinn.

– — Dè a tha thu ag iarraidh bazaar? – Leum an còigeamh fear gu a chasan agus ghabh e seasamh sabaid.

– — Breicichean, ag èirigh gu h-àrd. An sin, an sin. – an deicheamh puing le cnàimh anns an dorchadas bhon àite a sgèith e. – an sin, gu coibhneil, tha cuideigin a ‘crochadh a-mach, a’ deàrrsadh, agus nas cudromaiche, a ‘butting.

– — Sooooo! Mar sin agus mar sin. – chaidh an dàrna fear a dhìon. – a ‘lasadh suas, bazaar?.. Dìreach?..

– — Tha, airson mi fhìn a chòmhdach le feòil, dè a th ‘annad?

– — Mura rolaich thu cotan, feumaidh sinn e. Glows, ma-thà. – agus bhriog an deicheamh glùinean agus nas ìsle air ais le amhach.. – rèidio-beò.

– — Dè a tha sinn air a shàbhaladh? – thug e taic don chiad cheist. – Tarraingidh sinn e gu Kazuli Zeke.

– — Bidh i ag ithe agus…

– — IOHOOOO!! – dh “èigh a h-uile duine.

– — Agus thoir biadh dhuinn uile!! – uile air aithris ann an sèist.

– — Uill, dè, shards, rachamaid? – Mhol a ‘chiad fhear agus chaidh e dhan dorchadas.

– — Nah, cha deach mi.. – sheas an deicheamh fear, tha e a ‘breabadh. – agus an uairsin bodhar le eagal agus… chaidh a thumadh a-rithist. Bha mi airson rudeigin a ràdh, ach cha do thachair e ach a ‘seirm – lowing.

– — Uill, suidh an seo. – chaidh aithris gun robh iad uile ann an sèist agus ruith iad a dh ‘ionnsaigh na chaidh a lorg.

– — Ahhh!!! – bha an deicheamh a ‘soirbheachadh agus a’ ruith airson a h-uile duine.

Agus aig an àm sin…

– -… Thuirt mi, cuir fios thugam: A “GABHAIL A-STEACH DUBH IKO TOP UAU, Prìomh Chomhairliche don Generalisiphilis fhèin, Tighearna nan Galupia Uile-chomasach!!!!! – yelled agus stamp air cnàmhan na talmhainn Cherevich. – A bheil thu a ‘tuigsinn na nits?

– — Shit, is tusa Galup, chan e an t-urramach. Ach airson an rot, ged nach eil fios agam dè a th ‘ann, freagraidh tu!! – dh’fhàs an seann sheanalair feargach agus, na sheasamh air a ‘chrùn, shìn e cas-giuthais le cnàmhan a chas air aodann shard saoghalta. Dh’itealaich e, a ‘dèanamh ionnsaigh trì-phàirteach.

– — Ciamar a tha thu ag iarraidh? Mise! Mise!! – Thachd Cherevich Chmor Iko air a squeak, a ‘roiligeadh a-mach le ball.

– — Tha thu far do chinn … – Bha nàire air Zasratich a bhith a ‘fuaimneachadh an deireadh an làthair Casulia dhùrachdach agus thionndaidh e a chuid feirge gu bhith na bhuaidh chorporra. Cha robh e ach airson leum is stampadh, oir rug paw Casulia air cas an t-seanalair agus shlaod e thuice i. – Leig leam falbh!! – Zaratch Zaratich a ‘comhartaich, – eadhon ann an Galupiya bha mi airson an adharc muc reamhar seo a bhriseadh.

– — Cùm e, cùm grèim air Zack, na leig às e gus an till sinn gu Galupiya.

– — Tha, na bi a ‘feòraich ort. – cuir air na clutches de Zasratich Kazulia. – gu sàmhach. – dh’èist i. Choimhead an luchd-gràin oirre. – An cuala tu?

– — Dè? – dh ‘fhaighnich an claigeann Chmor Iko.

– — Stomp de chnuimhean. Tha an stomp a ‘tighinn dlùth. Thall an sin. – agus thionndaidh i a sùil chun an taobh.

Pìos às bha ball aotrom aotrom. Mar a bha sinn a ‘dlùthachadh, bha e soilleir mar a chuir Sparrow Stasyan às dha na breaban gu saor-thoileach. Cha do thachair e eadhon ris an talamh. A ‘dlùthachadh ris an fhear a bha teann, chaidh an sparradh, air a bhualadh bho gach taobh, a chuir a-mach le breab eile gu casan claigeann Zasratich agus Cherevich Chmor Ika. Reothaich corp an sparraidh. Rinn na saighdearan loidhne agus rinn iad aithris:

– — Sonny!! Às aonais margaidh, bho gèar gu cuspair!! Na bha e ag iarraidh, bidh iad nadybal agus dè a ‘deàrrsadh, iomchaidh gun uireasbhaidhean air na h-olan agad!!! OOOOOTSTOOOOOJ, Sonny!!!

– — LLCOOOOSTSTOOOOY, Athraichean!!! Cherepoktsy, Golupyan!!!! FIOSRACHADH MÒR!!! – Suathadh Zasratich an duslach bhon shard agus rinn e sgrùdadh air an sparradh leth-mharbh, a bha a ‘tarraing anail mar yogi Lama – aon anail gach mionaid. – Agus càite a bheil an fheadhainn eile?? Fàsach??