StaVl Zosimov Premudroslowski - MOLAIDHEAN SOVIET. Fantasy èibhinn

Bha iolaire pròiseil a ‘sruthadh anns na speuran agus chunnaic i farpaiseach a’ tighinn thuige bhon talamh. Ron bhaile, cha b ‘urrainn agus cha robh còir aig duine èirigh gu ìre na h-Iolaire, agus seo …?!? – dìreach boor agus aineolas!! – smaoinich an Iolaire agus rug e air Stasyan air a ‘chuileag le a spòg, agus thug e chun a ghob mhòr, chumhachdach, mhòr e.

– — Cò thusa???? dh ‘fhàs e, mar ghramafon, chun na speuran gu lèir agus chrath e a shùilean mar shreapadair dha-rìribh, a’ spadadh air seile cadaverous stiallach bho chreachadair, mar sheinneadair micreofon agus a ‘sèideadh cuileagan a bha a’ cumail ris. Chaidh dà cheud cuileag a spreadhadh sa bhad, gun spògan.

– — Yaa? Uh, is mise seo… Iolaire. – a ‘tòiseachadh, ann an guth uamhasach, fhreagair Stasyan. – mar tee, uh… cuideachd creachadair.

– — Cùm grèim air an t-sealbhadair, tha sinn còmhla riut!!! – bha a ‘chòisir beòthail agus a’ feadaireachd, an leth mhillean cuileag eile.

– — Iolaire, no dè?! Seadh? – Dh ‘fhosgail an iolaire a gob, cho mòr gus nach b’ e a-mhàin sparradh a dh ‘fhaodadh a bhith ann, ach cuideachd cuileagan, air nach robh eagal idir, ach an àite sin: chum iad an sùilean agus an cromadh sa bhad.

– — Gu dearbh is mise Oryol!! – dh “èigh Stasyan agus dh’ fheuch mi ri faighinn a-mach bho spògan uilebheist fèitheach nèimh. Ach bha eagal air an Iolaire bho leanabas, mar a bha a h-uile pàiste, a bhith a ‘strì agus cha do shoirbhich leis a mhiann a bhith a’ pronnadh na boor agus an impostor. Bha na cuileagan a bhrath an sparradh, le an cuid neart, sgiathan agus proboscis a ‘strì ris an t-sàil, casan na h-iolaire.

– — Wah wah wah wah!!! – a ‘gàireachdainn gu làidir, fìor chreachadair air nèamh, àite cruinn-eòlasach ionadail, an uairsin cha b’ urrainn dha a sheasamh agus na spògan cumhachdach a lìonadh. Chuir Sparrow dìreach cnàmhan an spine agus ghabh e àite moiteil.

– — Tha! Tha mi nam iolaire mar thusa!! – an sparradh a ‘comhartaich, a’ lughdachadh a ghuth, ochdnar le còig agus a ‘casadaich bho controcta.

– — Agus dè a th ‘ann, casadaich? – dh ‘fhaighnich Orel Stasyan nas socair.

– — Forgiven nuair a bha thu ag itealaich. Peel, air a smocadh, balle … – air a fhreagairt le cabaran, dannsa, sparradh.

– — Balel, tha thu ag ràdh? – chrath an Creachadair siùbhlach a smiogaid leis an dàrna spòg aige. – agus dè a tha cho beag??

– — Parody eile!! Yeah?! – Gun smaoineachadh, fhreagair Stasyan, an dèidh dha a dhol a-steach gu tur misneach ealain.

– — Hey, bha mi air mo smeuradh a-rithist … – airson an Iolaire mhaol. – Agus dè a tha cho fàileadh? Fuh, a ‘grodadh? – Rug Gàidheal air a gob. – a bheil thu a ‘gabhail fras

– — Gun dòigh, o mo bhràthair as sine! Tha mi dìreach, uh … – fhreagair an sparradh mar fhreagairt.

– — Pulled. – chrath e an cuileag as sine Honey, a-nis na cho-phìleat. – Abair gun do tharraing thu, cha do dh’ith mi cac ùr, grod…

dìreach, ith tòrr taigh-òsta.

– — Chan eil mi ag ithe cac, moron. – Ghluais Stasyan.

– — Cò, a tha seo a ‘toirt uisge dhut? – Chuala mi agus bha mi tàmailteach, bha an iolaire faiceallach agus a ‘coimhead mun cuairt.

– — Is e mise, a ‘chuileag mil … – Bha mi airson mi fhìn a thoirt a-steach, am prìomh agus dìreach a’ sgèith anns a ‘phasgan, ach thug an sparradh rabhadh dha le a gob, a’ gluasad bho thaobh gu taobh, oir, leis a ‘mheur chlàr-amais, tha e toirmisgte clann a thoirt suas.

– — Dè an seòrsa flùr a tha ann am meth? Dè an t-ainm a th ‘ort? – dh ‘fhaighnich an Iolaire le iongnadh.

– — Chan eil. Is e m ‘ainm Stasyan.

– — Stasyan?? Armenians no dè?

– — Agus is e mil mo bhroinn. – bha an toiseach na sparradh.

– — Tha, tha na bhroinn aige agus is e cuileag an t-ainm a th ‘orm, tha an còrr den òrgan gu lèir cuileagan – fear, agus mise – boireannaich – stamag nach do chladhaich na tha a dhìth, air sgàth gòraich òg. – chaidh a ‘chuileag as sine a smeuradh agus a dùnadh.

– — Ceart gu leòr, chaidh sinn troimhe… ach dè, cuideigin a tha càirdeach cho beag? – agus sgaoil an iolaire a broilleach.

– — Agus tha mi… briod eadar-dhealaichte…

– — Tha seo furasta a thuigsinn, ach dè nach do dh’fhàs e?

– — Bha beatha chruaidh agam: bha mi nam dhìlleachdan irradiated.

San fharsaingeachd, fad beatha, cha do shiubhail an speur. – ghlaodh Stasyan.

– — Dè, air a dumpadh bhon chill?

– — Nas miosa, bhon t-sù, gheibh mi bho Almaty, ach chan eil fios agam càite. – Thuirt Stasyan.

– — Agus tha thu ag itealaich dhan Ruis, tha iad ag ràdh gu bheil an eaconamaidh a ‘fàs nas fheàrr.

– — Agus dè, nach bi thu gad itealaich fhèin?

– — Mise?! Chan eil, tha mi marbh, ag iarraidh an sin.

– — Carson?

– — Tha, tha gnìomhan ann, Mise, sa bhad, nuair a ruigeas iad, glacaidh na h-oligarchs mi agus dùinidh iad iad airson beatha ann an cèidse no nì iad beathach lìonta. A bharrachd air an seo, bha teaghlach agam mu thràth, mac. Uill, beannachd, càirdeach. – chuir e crìoch air an Iolaire agus clach, thuit i sìos sa bhad, far an robh àite gluasadach air an talamh. A rèir coltais: jerboa no feòrag talmhainn.

– — Agus càite an itealaich agus dè an taobh? dh ‘fhaighnich an sparradh às a dhèidh, ach bha an iolaire fada air falbh mu thràth agus cha chluinneadh i e.

– — Gu neònach, cha do mhothaich thu fon t-sròin agad, ach chunnaic thu rudeigin a ‘snàgail air an talamh.

Bha Stasyan agus na bith-motair aige còmhla a ‘coimhead na h-iolaire. – — Uill, Mil, càit a bheil sinn a ‘dol?

– — Fly Honey, o mo thighearna!

– — Ceart gu leòr, cuileag meala, dè an dòigh anns am bi sinn ag itealaich.

– — Far am bi a ‘ghaoth a’ sèideadh, bidh sinn ag itealaich ann, tha e nas fhasa. – mhol stiùiriche an t-sliasaid de bhith a ‘cumail cuileagan uaine.

Agus bhiodh iad a ‘sgèith tro na steppes agus na coilltean, tro bhailtean beaga is mhòr-bhailtean, a’ stad dìreach air tiùrran de shit, gus ath-chonnadh a dhèanamh air an t-saighead agus thar oidhche.

Gu fortanach, bha a ‘ghaoth meadhanach math, dìreach a dh’ ionnsaigh Sruth a “Chamais, agus bha iad, a’ sgrùdadh an fhearainn bho itealaich eun, mu thràth neo-chomasach air na miannan aca; bidh iad a ‘sgèith dhan Ruis no gu Turkmenistan. Mar sin cha robh targaid ann an-dràsta, ach dh ‘adhbhraich eisimeileachd rèidio-beò cuirp agus cuileagan Stasyan, fhad” s a bha iad a ‘gluasad air falbh bho stòr a’ mheadhan rèididheachd, ag adhbhrachadh itching den t-slighe gastrointestinal agus insomnia codalach, ach dh ‘fhuiling iad. Dh ‘fhuiling iad, ach dh’ fhuiling iad, oir cha bhith thu a ‘sgrìobadh nan guitean gu sònraichte sa mheadhan?! Chan e asal a tha seo agus chan e ceann, far an do ràinig thu a-mach agus sgrìob – bidh thu a ‘sgròbadh, do mhàthair, do chraiceann… Kaif. Ach an gut nuair a bhios e a ‘tughadh no an grùthan?! Tin!! Agus dh ‘fheuch iad ri ruith mun cuairt, le am beul fosgailte: an dàrna cuid clì no deas; a-nis air ais is air adhart; a-nis sìos, an uairsin… ach suas – chaidh an tughadh sìos, mar a bha rèididheachd na grèine a ‘teannachadh, ach cha bhith thu a’ fuireach san fhànais airson ùine mhòr. Tha e nas duilghe anail a tharraing, chan eil ocsaidean gu leòr, agus bidh an intestines a ‘reothadh. San fharsaingeachd, cho-dhùin Stasyan itealaich gu far a bheil an talamh a ‘deàrrsadh le radionuclides agus bho àirde cho àrd nochd an glaodh seo ann an sgìre na h-Ucrain, is e sin … … San fharsaingeachd, cho-dhùin Stasyan sgèith gu Chernobyl. Bidh muc an-còmhnaidh a ‘lorg salachar, agus gheibh rèididheachd aon irradiated. Instinct. Agus bi cinnteach gu bheil thu tro Chelyabinsk, sgìre Abhainn Tech… Mar sin mhol a ghuth a-staigh. Agus cha robh an guth a-staigh seo air a ghairm ach Cànan. Agus ma thug an Cànan gu Kiev ceudan, mìltean, milleanan de luchd-siubhail mamalan, tha e cho irradrad, sgiathach agus eadhon nas motha.