StaVl Zosimov Premudroslovsky - OP DIE DAG. Humoristiese waarheid

– Diatese, sê jy? Ek het verduidelik.

– Wat?? vra Kharya. – wie is dit?

– Dit is my skelm, korrek en nie skuldig bevind nie. – myne verduidelik.

– En watter soort wonderwerk is jy? – Ek het die gevangene ook met vrymoedigheid gevra.

– Stil, rustig troef ouens nie. – het my gerusgestel en die eienaar ’n jas aan my voorgestel. «Dit is my eie oom met ’n vonnis van twintig jaar.»

– Vyf-en-twintig jaar oud … – reggestel Kharya. – Nou ja, klim op die jong kelder?! U sal immers nie u vrou stuur nie?

– En wat? Ek kan doodmaak. – myne voorgestel.

– U besigheid. sê Kharya en skink vir hom nog ’n vodka. – Bekers is weg. – en haar na my toe gedruk.

– Sit, skat, ek lek, en jy sal snags werk.

– Frets. – antwoord my.

Ek het onder die vloer ingeklim, ’n vuurhoutjie aangesteek en was stomgeslaan; op die rakke was stukke van drie-en-dertig liter-blikke ingemaakte swart kaviaar. Ek haal twee blikkies uit.

Sodra ons ’n halwe liter uit een beker gehaal het, asof ’n chifir, toe twee polisiebeamptes die huis binnekom.

– Nou ja, Harya? – hulle het gery. – het u nie tyd gehad om terug te leun nie en het die beer van die Handelsvrou al gesteel? Kom pak, kom saam met ons.

– Waarom? – vra my.

– Gee ’n bekentenis. Wil jy saam met hom, Vasilisa? – stel ’n vet en vlak polisieman voor.

– In beginsel kan u eerder uitwerk. – Bygevoeg ’n skraal en lang polisieman.

– Maar dick, jy het dit geraai!! – die dronk Kharya het geknip, ’n hamer en twee spykers vir honderd en vyftig millimeter van die vensterbank afgehaal en teen die volgende een sy voete aan die houtvloer vasgespyker sonder om hul pantoffels uit te haal, nie gekreukel nie en blykbaar nie pyn gevoel nie. Bloed sak stadig pantoffels in. «Neem my nou, maar raak nie aan my niggie nie, anders gaan jy self na die emmer… Nou ja, swak? Ek het nie ’n varke gesteel nie; ek sal nie ’n eeu se wil sien nie.

– Wel, jy is ’n dwaas, Harya. – Teken vetgedruk.

– Presies, dit het van eikehout afgeval, waarom is dit so wreed? – bygevoeg skraal.

– Waarom so wreed? Kom, Palych, na die fietsryers, sy spanning. – vet voorgestel. – Hierdie een loop nie, hy loop nie.

– In jou dwaas, Harya!! Nou, Vaska, – draai hy na myne. – Sit die wasbak, anders is dit dat die vloer pis. – omgedraai en links.

Kharya haal ’n tang uit die vensterbank en trek die spykers terug sonder enige spanning, sonder om sy gesig ooit te draai. Ons verbaas ons monde.

– Ja, moenie julle kyk nie. het hy ons gerusgestel. Giet.. my bene was nog ryp in die myne. Maar hierdie grys rommel val onmiddellik af. Hahaha!!! – en hy het sy vuil mond blootgelê, waaruit mens die swart stukke voormalige tande kon sien.

– Skat, my seiljag! – my vriend het my toegespreek. – gehaas na hom, hy het al die seuns. Hy is sy hele lewe lank ’n vrou, maar sy ma het hom nie op datums gesien nie. Sy het hom selfs in die gebied gebaar toe sy haar termyn by my ouma bedien het vir ’n sakkie graan wat hulle saam gesteel het, twee tweelingsusters. Ja oom?

– Ja, dit is vullis, luister, wat ’n grap uit die gebied sal ek jou vertel … – En Kharya het, sonder om aandag te gee aan vlieë, voortgesit met die herinneringe aan snaakse verhale wat in die gevangenis plaasgevind het.

– En die hele gebied moes twee uur staan op vyf-en-vyftig grade ryp.

– En wat het gebeur? vra die niggie vir oom.

– … Dit was so: tydens ’n aandkontrole, aangesien daar geen kontrakteur was nie.

– En wie is dit? Het ek gevra nadat ek die gebied in absentia geslaag het.

– Dit is ’n gevangene wat werk gee aan ander gevangenes, stamp met die eienaar van die sone. – myne verduidelik. Kharya steek ’n sigaret aan en blaas rookringe.

– Die hele gebied was onderstebo. – vervolg Kharya. – Daar is geen bok hiervan nie, en ryp – minus vyf-en-veertig. Noordelike ligte en storm uit die lug. Toe blaas ek met my voete en gaan dan vrot pak aan, wat aan my voete gepynig word.

– En wat, het jy dit gevind? – het ek gewonder.

– Ahhh… Ja, hulle het gevind …, heh.., in die stort, in natura, ek sal fokken. Hierdie schmuck, naak voor ’n spieël-spieëlkas op sy esel, ruk af.

– Hahahaha!!! – Skree. – Wat, in natura?

– Wat, hoekom? – Myne gevra.

– Waarom, wat?! Aan sy piep (ass) vasgespeld. Daar daal die hele sone nog steeds … – Harya het die mok nog steeds geblik en Ostap het daaronder gely. – En daar was nog ’n grap. Om te vertel?

– Kom, kom, cool! – myne ondersteun.

– Wonder een in die toilet van kak verblind. Uit al die naskokke het hy ’n ongeskeer kak bymekaargemaak en ’n dik wors gevorm, een-tot-een soortgelyk aan peperwortel vir mans, ’n halwe meter hoog. En almal het geloop, gekyk en nie verstaan wie so ’n uitgebreide anale gang gehad het wat hy nie kon vergeet nie, en hy het dit in ’n standbeeld monumentaliseer. Sy het lank daar gestaan en die besoekers geamuseerd. In kort, daar is een malhuis en daar is niks te doen nie. Vertel my beter, hoe gaan dit met jou, in St. Petersburg of in Moskou?!

Ons het na mekaar gekyk en geglimlag, geglimlag.

– Wat sê dit!? – Volgens my liggaamsafmetings: honderd een-en-twintig-een-en-vyftig. – Soos oral: vandag is pan, en môre is weg.

– Ja, daar is ook grappies. – Ek vibreer haar masjienvibrator, dit wil sê ek, gooi nog ’n beker. – Luister beter na die anekdote. Dit beteken dat die bever en die stomp teen die stroom druk, en die kraai rook nonsens aan die teef van ’n boom en kyk na die moeilike pyniging van die bever. Hy het geswem, geswem, gesien, die kraai gaan sit en kou. «Gee, – dink, – ek sal rus» en vra haar: – Wat, sê hulle, doen jy ’n vere? en sy: – Ek? – die kraai glimlag. – Ek rook bamboes,.. Uuuuiii!!! … Huuuuu.

Beaver: – Wat dan? Khe, hr.. – die bever het weggebreek van die rook wat in sy rigting kom.

Kraai: – haastig.., vir die plesier alles.., en ek wil lewe… Ahhahaha!!!

Beaver: – En hoe rook jy iets?

Kraai: – Ja, trek en hou, hou totdat jy wegvlieg.. Wil jy probeer?

Beaver: – En wat, kom?!

En die kraai blaas ’n beker in ’n rookkolom, soos uit ’n stoomtrein. Beaver sluk dit en hou dit in die diepte van sy longe. Die opgeblase knaagdier se liggaam sak stadig op sy rug, en hy begin na die onderkant sink, hy laat die hout oopkom en sy bene versprei. «N Bever is gevul met ’n gevoel van nuuskierigheid toe visse verby hom swem en alge na hom toe waai langs die paadjie waarheen sy stroom loop. En hoe hy nog nie vantevore so ’n visie en skoonheid opgemerk het nie. Hy het hom vir die eerste keer in sy lewe aan die rivier en die natuur onderwerp.

Terselfdertyd, rondom die draai, sit Behemoth aan die oewer van hierdie rivier en vee sy onderbroek uit. Hy sien ’n bever opkom en rook uitasem.

Seekoei: – Is jy ’n bewer? – die seekoei was verbaas. – die blok was daar, maar nou verskyn jy soos ’n waslap?

Beaver: – Daar! Daar!!! Rondom die kraai van ’n kraai rook bamboes!!!!!!

Seekoei: – Waar??

Beaver: – Daar!!!!! – Gedra deur die stroom, sê die bever.

Die seekoei was geïntrigeerd en het, as hy sy onderneming laat vaar, in die water geduik.

«N Kraai sit, rook bamboes en fladder terwyl hy sit. Skielik verskyn ’n seekoei voor haar bek. En die kraai aan verraad, net daar, fladder met sy vlerke, maak sy oë oop, soos ’n padda en skree in al sy raaisknop.

Kraai: – Beaver, uitasem!!! In die natuur, bars?!!!

Ek het ’n neger Ivanov gebaar. In ’n leuen beteken dit dat sy gestenig is en die dokter wat van voet tot bors geboorte geskenk het, ondersoek. En hy weet die saak, skarrel om haar en ry die omliggende personeel. Dit maak dit beter om die pasgebore baba met poeier met chloor te vryf. En hy word nie wit nie.