StaVl Zosimov Premudroslovsky - Bleachtaire Crazy. Bleachtaire greannmhar

Bale, bale, bale, bale. Agus mar sin uair an chloig tar éis uair an chloig, lá i ndiaidh lae, bliain i ndiaidh bliana, agus… Go tobann, bhí aghaidh ghránna ar bhuafán ón scioból agus Stán, miongháire ag an bpóilín.

– Cad é ba mhaith leat, stinker? D’iarr Ottila.

– An féidir liom tobac a chaitheamh? d’iarr an seanfhear éiginnte.

– Cad é a ghoillfidh sé?

– Ní hé an focal ceart é. Tú, hike, iompú thart ar chorp lofa dineasáir?

– Níl, shíl mé é agus lig an colm beag amach, rud nach ndéanann é féin ocsaiginiú.

– Maith go leor, caith tobac.

Chuaigh an seanfhear amach agus thóg sé toitín amach.

– Fan!

– Cad é?

– Fág do asal sa scioból.

– Hehe, thuig an joke. – Ag sciúradh ag an scioból agus ag iarraidh toitín a lasadh…

– … Cant, nó cad é? – Bug bug.

– Níl, Boss, ach Belomor.

– Lean ort anseo.

D’imigh an seanfhear toitín amach. Thóg Ottila é agus las sé é. Bhí an toitín glan, gan bhreiseáin.

– Ar, caith tobac. – Thug sé an toitín do Ottil.

– Agus tú ar feadh tamaill fhada?

– Táim anseo ar feadh sé bliana agus tá mé ag smaoineamh go deo. Tá mé réitithe. Spat sé ar a ghairm bheatha. Arna thrádáil don domhan iontach seo, as a iompraíonn sé aoileach agus cac… Damn air. I mbeagán focal, céard atá tuirseach agam cheana féin?

– Níl, nuair a bhí mé i mo chónaí anseo go dtí an uair dheireanach a sheirbheáil mé, d’athraigh na póilíní dúiche lámhainní mar a bhí siad.

– Agus cén fáth?

– Bhí na cúiseanna difriúil: bhí siad ag ól an iomarca, ansin ghoid siad trí thomhas.

– Bhuel, ní bagairt dom é. Táim liostáilte i measc mo shár-dhaoine mar dhuine nach bhfuil ag ól agus mar dhíoltóir. Abair rud éigin liom, an féidir liom scioból a thógáil roimh an bhfómhar?

Scrúdaigh an seanfhear an foirgneamh, a bhí leath déanta as brící. Rinneadh na bearnaí sna ballaí a thit anuas a ghreamú suas: sraithadhmaid lofa, ábhar dín ansin, ansin málaí.

– Is féidir leat. Ní gá ach é seo a chur ina n-ionad. Tá, agus tá do chuid ballaí imithe i léig.

– Agus cé chomh sean agus atá siad?

– Ohhh! Ceann, tá, chomh fada agus is cuimhin liom, sheas an foirgneamh seo. Ba chlós roinnt ceannaí a bhí anseo. Sa réabhlóid, a deir siad, ghabh siad ar shiúl ó na cleití dearga, agus ansin tháinig siad go dtí an teaghlach ar fad.

– Cá háit?

– Cad é, cén áit?

– Bhuel, déanta.

– Ah, mar sin anseo sa scioból. Agus ansin bhí sé ina stóras, agus tar éis an chogaidh – daingne.

– Spraoi. An féidir leat é a dhéanamh? Ar ndóigh, ná cuir deireadh leis go deireadh. Tá na muilte fós láidir, tá siad cloiche freisin. Críochnaigh iad.

– Le haghaidh faire fíneáil nach mbeidh ag obair. Thairis sin, teastaíonn cúntóir uait agus ní cúntóir amháin, beirt ar a laghad. Agus, ar ndóigh, dul chun cinn, ansin beidh dreasacht ann.

– Bhuel, beidh clog breá san áit roimh ré, ach feicfidh muid. Ach íocfaidh mé más fiú é. Is maith liom – tabharfaidh mé silvónna, ach ní thabharfaidh – beidh an breitheamh ag tabhairt sólaistí. Mar sin d’aontaíomar. Agus sa phrintíseach, inseoidh mé duit Idot. An bhfuil a fhios agat seo?

– Ar ndóigh. Is moron é seo ó Kyzikhston. – bhí an seanfhear ag reo géar.

– Agus cad é?

– Tá sé ina andúileach ar dhrugaí, tá sé ag fucking. – bhris an seanfhear úll Ádhaimh lena mhéara.

– Agus tusa?

– Mise? Mar gheall air sin, is é seo an príomh-amadán den moron seo a bhfuil géilleadh dó.

– Agus cad, an ndéanann siad cumarsáid i ndáiríre? tá sí go maith air.

– Ay, thairg sé ioncam breise di. Le hól, ar ndóigh.

– Sa chúirt, ar ndóigh, ní thabharfaidh tú fianaise ar na focail seo in aghaidh Idot.

– Tá tú i mo choinne do dhuine, do shaoiste. Ní soithim mé. Ní raibh mé sa chrios agus ní bheidh damhsa agam ar do phíopa. Am níos fearr ná buicéad saorláimhe.

– Fuachadh síos. Seo mise. Cad a tharlaíonn má?!

– Tuigim, boss.

– Agus an mbeidh Baba Klava in ann obair a dhéanamh?

– Ar ndóigh. Cé go bhfuil sí 65, tá sí ag treabhadh cosúil le ollscartaire. Ach Idot?! Beidh fadhbanna ann.

– Ní bheidh. Meallfaidh mé í freisin.

– Agus tá an t-airgead cothrom do gach duine?

– Níos mó, ach tar éis uaireanta maithe.

– Agus má dhéanaimid, ní dhéanaimid faire breá a ríomh?

– Faigh Chirp uaim, agus ní dheonaítear an pionós. A lán oibre.

– Ach cad atá le tógáil?

– Caithfear an muiceoil a mhéadú. Ba mhaith liom muca a bheith agam. Bhuel, mar sin, ar lámha?

Shrug an seanfhear.

– Bhuel, más faoi na coinníollacha seo, trí phíosa.

– Tá tú ceithre, agus ná déan dearmad faoin téarma.

“Sin agus sin,” chroith sé a cheann, ag sciobadh sa scioból, “ar ndóigh aontaím.”

Ansin, d’aontaíomar. An íocfaidh tú. Tabharfaidh mé airgead duit, ach tá éileamh ort freisin, ghearr tú é, buaf?

– Oooo, mise? Ceist cac, saoiste, déanaimis é!! – Thóg an seanfhear anáil domhain agus las sé toitín eile. – Mar sin, tá mé cosúil le saoiste?!

– Is cosúil go bhfuil.

– Agus cathain a thosóidh tú?

– Agus fiú anois, deirim le Arutun go dtabharfaidh Idota agus Grandma Klavka an deis seo. Agus is é Idot anseo.

– Cuimhnigh an moron, beidh sé le feiceáil.

Bhí Idot le feiceáil sa doras.

– Bhuel, cad a thug tú? – Chuaigh Bedbug chuig an Kid.

– In airgead tirim.

– Cé mhéad?

Cúpla píosa go leor?

– Go leor, ach ní léir sin. Cabhróidh tú leis an sean-fhear, míneoidh sé gach rud duit.

– Chuige seo? Ó maith, boss, tá sé ag sceitheadh.

– Bainfidh mé amach do shúil anois, tabhair freagra ar an mbácár, tarraing? – agus theith an buaf leis an Pitchfork, nach raibh i bhfad uaidh, ag Idot.

– Fan! – Fuair mé an gunna aer de Idot. – Anois tá na huibheacha á gcaitheamh agam.

– Ohhh? An bhfuil tú le gunna?

– Tá gach rud dlíthiúil, Head. Thug an tAthair. Anseo ó seilidí den sórt sin.

– Nach bhfuil eagla ort? Tá tú anseo faoi ghabháil. An féidir liom glaoch ar m’athair? Ní fhágfaidh sé go bhfuil tú sceite, ach tabharfaidh sé píopaí duit, cuimhin leat é ar feadh a saoil. Agus cá bhfuair tú go bhfuil an buaf lán de phoill?

– Sea, labhraíonn gach duine sa sráidbhaile.

– Cad a scríobhann tú, aghaidh Kalbit. Cén fáth nach ndúirt siad piss i mo shúile?

– Mar sin, calmaigh agus oibrigh, mura bhfuil fadhbanna uait… Gach rud… Ciúin! Dúirt mé: beidh tú ag obair in áit, i dtréimhse!!! – chuir an ginearálta ginearálta dúiche Klop Ottila Aligadzhievich cuas ag an gclós ar fad.

– Mar sin, dÚsachtach yazh? – ionadh ar Idot.

– Maith go leor. Let tús ón tús: Cén cineál stoic?

– Mianaigh. Is é sin, thug an t-athair.

– An bhfuil cead ann?

– Tá.

– Seiceáil é. Ach ní raibh dÚsacht ort don stát, mar sin d’fhostaigh tú tiománaí tarracóra a dhéanfaidh an cnáib seo a threabhadh. Agus oibreoidh tú an téarma leis.

– Agus anseo ní dhéanfaidh mé. Ní chruthóidh tú.

– Ní chruthóidh mé? Anois, ar an Idirlíon, seolfaidh mé an taifeadadh chuig YouTube de chomhrá inné agus ní chabhródh daidí leis.

– Chervonets, go díreach? – chuir sé an seanfhear leis.

– Agus dúnann tú clocha sneachta, schmuck! – freaked amach Idot.

– Ciúin, ciúin. Feiceann tú, pimpochka? – Léirigh Ottila an chéad ghabháil ar an gclaí. – Is físcheamara é seo. Is féidir leat hello a rá le do theaghlach.