СтаВл Зосимов Премудрословски - KUNDA. Hazil haqiqat

Hovlidan yugurib chiqqan zigzagda yurgan o’rtoq bog’dagi ko’chatlarni engib, issiqxonalar va issiqxonalarni parchalab, mamont cho’chqisi Borusya uni poshnasiga tishlashga urinib ko’rdi, faqat o’n sakkizinchi asrda nikelga yopishtirilgan mini qilich tutqichi. tengsiz tutish. Bu masofa qisqa edi va o’rtoq yordam so’rab qichqirib yubordi va faqat keskin burilishlar unga qochib qutulishga yordam berdi, buni panjara tashqarisiga qarab turgan Osiyo-lo’lilar va qo’shnilarning qo’shnilari ko’rsatdi. Tojik va lo’lilar onalari bolalarni panjara ostidan haydab chiqarishdi, ammo ular ayrilishmadi va «Rossiya armiyasining jangchisidan qasos va qatl etilgan Borussi cho’chqaning qatl qilinishi» nomli jonli trillerni tomosha qilishni istashdi. Bog’ning oxirida go’ng yig’ib olinadigan qoziq bo’lmasa, fojiali bo’lar edi, lekin unda rus qishloqlari aholisi pichanlarni pichan ichiga yashirgan qutichali tayoqchalar mavjud. Ularni mohirona, jangchini ushlab olishdi va bir zumda hamma narsa boshqacha yoki aksincha sodir bo’ldi: mamont cho’chqasi Fighting qochib ketayotgan edi va boshqa bir jangchi sopi bo’yicha yog’li tomonlarini itarib yubordi va xuddi taktik imtihonda bo’lganidek, juda tez va xushmuomalalik bilan., vilkalar emas, balki nayza pichog’i bilan Kalashnikov avtomati. Va hatto tomoshabinlar jangchilarni olqishlar bilan qo’llab-quvvatladilar va homo sapiensning, oddiy rus qo’shinlarining yaqinlashib kelayotgan g’alabasini olqishlab, olqishladilar – tabiatdan, aqldan aql, natijada cho’chqa hujumga bardosh bera olmadi va o’likday qulab tushdi, u uyning eshigi oldida, ostonada juda xiralashgan edi. bir qo’lida sharfni ushlab, ikkinchi belini orqasiga tashlagan holda, Yad-Vigning ko’z yoshlari bilan buvisi. O’rtoq cho’chqaning jasadini va yirtqich hayvonning jasadini teshib, jonsiz jag’ning jasadini teshib o’tdi.

– – Xo’sh, buvim, o’rtoq Spartak qahramonlik bilan boshladi. – tayyor, dasturxonni to’kib tashlang va joylashtiring!!!

Buvim orqasidan silindrli pinni tortdi, u köfte va pizza uchun xamirni o’rab qo’ydi va mat bilan uni Boshsuyagi ustiga urdi. Zerikarli jiringlashdi va ikkovimiz undan zo’rg’a qochdik. U, shuningdek, o’ndan besh kilogrammgacha tosh toshlarni ham bizga tashladi. Hamma qaraganlar uning yoniga kelib, biz bilan uchrashish uchun yo’lga tushishdi, ammo qo’lga tushishmadi, lekin toshlar orqasi shikastlandi. Buvim Yad-Vig, keyin polk komandiriga shikoyat yozdi, ular menga o’n kun berishdi va o’rtoq – ular ikki yil davomida intizomiy batalonni urishdi, u erda qo’ng’iroqdan qo’ng’iroqqa qadar, mahalliy cho’chqachadagi yaralarni tozalashdi…

Bu shunday edi: buyuk sarkarda Sankt va shunchaki Sashka metro stantsiyasining orqasida, zararli aliment to’lanadigan zonada bitta zanjir bilan bog’lab qo’yilgan uchta stakanning biologik hojatxonasi bor edi, ularning ikkitasi ishchi hojatxonasi bo’lib xizmat qilar edi, ularda St. Peterburg, uchinchisi – bok to’plamini taqdim qilish xizmati uchun pul yig’gan bitta odamda operator va kassir.

Odamlar barcha boshlang’ich joylarni kutib yugurib, navbatda turishardi. Va tashrif buyuruvchilar orasidagi vaqt oralig’ida men pulni ishqaladim va unga biologik hojatxonalarning operatori va kassiri lavozimini egallagan semiz xola Klavdia Filippovna Undershram, beshinchi avlodning merosi bo’lgan Leningrad. U mening jirkanch jinoiy qasamyodlarimni darhol qabul qilmadi, shuni ta’kidlashni istardimki, men o’sha paytda o’zimni ifoda etmaganman va u bilan gaplashganman. Ammo natija yuzida edi. Yuz ikki baravar ko’tarildi. Bu, kechqurun, tabiiy shaklda edi. Va odamlar allaqachon kamaydi. Men, xolamning bardoshliligi haqida o’ylamay, ozgina o’ylashga qaror qildim. Bundan tashqari, menda erkin foydalanish immuniteti bor edi. Biosortaga kirganimda, o’zimni xuddi xola kabi his etdim. Ovqatlangan ovqat meni hojatxonaga yotqizdi. Shundan keyin boshim aylandi, keyin musofirlar bilan suhbatlar, so’ngra oshqozon-ichak traktining qoldiqlari devorlarga, og’zim va uxlashim orqali, tushlarsiz shirin tush paydo bo’ldi. Bu vaqtda Klaudiya Filippovna Undershram alkogolli mastlikdan uyg’ondi, og’iz va tomoq quruq hissi bilan, ya’ni chanqagan, suyuq suyuqlikni yutib yuborgan va shoshib va alacakolatdan qo’rqib, uyga kechikkan. U to’satdan o’rnidan turib yopildi, qulflangan shkaflar va men, ichkarida uxlab yotgan edim…

Shunda metroga etib bormagan chigirtkalar va hayotning turli sohalaridagi jentlmenlar va skameykalarda uxlab yotgan tun bor edi. Uch nafar huquq-tartibot idoralari xodimlarining hushyorligini, kiyimda, kompaniya mashinasida, «Jiguli» rusumidagi ko’k raqamlar va MILITION yon tomonlaridagi yozuvni kuzatgan holda, politsiya Rossiyada hali ixtiro qilinmagan, ular qorong’u tomonni tekshirish uchun yo’lga chiqishgan. Hamma narsa qonunga muvofiq ekanligiga va hech kim bo’sh pulni ololmasligiga ishonch hosil qilganidan so’ng, ular transport vositalarini bir-biriga parallel ravishda, ko’chmas mulk atrofida, biosorti o’z ichiga olgan joylarni o’rnatdilar… Ikkisi pulemyot, paltolar, gaz qutilari, etiklar va qalpoqchalar bilan chiqdi va yo’lga tushdi. Rossiya Federatsiyasi fuqarolari boshqaruvi ostida, asosan rus tilini tushunmaydigan, ammo fuqaroligi bo’lgan «shawarma» osiyolik savdogarlarning savdo rastalari tomon, ular «Gay SHAURMA PUTIN VA YUZISH UChUN» yozuvi bilan. Nega bunday nomga ega bo’lgan, ehtimol, tarjimonlar hazil bilan ish tutishgan. Haydovchi qurol bilan rulda, kutilmaganda mashinada qoldi!

Men, Rossiya Federatsiyasining qonunga bo’ysunmaydigan fuqarosi, millatiga ko’ra rusman. Men SSSRdan, Qozog’iston Respublikasidan keldim, u erda mening bolaligimdan urishgan, chunki men rus edim. Ammo, o’sganimda, men allaqachon ularni urganman. Ammo bu boshqa voqea, endi esa fitnaga qaytaman: men, Rossiya Federatsiyasining qonunga bo’ysunmagan fuqarosi, millatiga ko’ra – rus, hurmatli mahkum, FSB mayori, nafaqaxo’r, nogiron va bularning barchasi birgalikda, ayniqsa men bularning barchasini sirtdan bilganim uchun ham, yo’q. u bo’lmagan joyda, u birdan qo’shni stenddan qattiq g’ichirlab uyg’ondi va aniqrog’i, men atrofimdagi yopiq, tunda, to’rtburchak xonani va yuqoridagi shiftni his qilardim. Men hamma narsani his qildim va qaerda ekanligimni eslamadim yoki tushunmadim?! Devorlar mening miyamga singib ketdi. Men oldinroq o’tirgan «mini sahnaga» borishga qaror qildim va oyog’im teshikka tushib ketdi va u erda hamma narsa xuddi ko’rfazdagiday. Men qichqirib, uyg’onib ketdim, ritmik horlama, generalning qizi, o’rtoq serjant va yarim kunlik haydovchini orzu qilar edim. U qo’rqib ketdi va hatto lo’liboshi kabi chaqnab, ko’kragini ezib tashladi, ammo shu zahotiyoq vaziyatni qadrladi, ammo u arvohga ishonmadi. Men, mahoratga ega emasman, yordam so’rab la’natladim, hech bo’lmaganda devor atrofidagi teshikni ochishga harakat qildim, ammo mehnatim befoyda edi va horlama to’xtamadi.

Va o’sha paytda, hojatxonaning narigi tomonida, bir serjant aravakash armaturani chaqirdi va ikkitasi xamirdan va tovuqdan arab taomlarini kutmay, mushuk va itlarga behuda sotib olindi, hamkasblari va hamkasblari yordamiga yugurishardi.

Men kabinaning narigi tomonida ovozlarni eshitdim, ammo bu bosh og’rig’ini kamaytirishga yordam bermadi.

– -Kim bu yerda? – deb so’radi ulardan biri.

– – Men shu yerdaman va siz kimsiz? – deb so‘radim men.

– – Menmi? endi bilasiz…

– – Qal’ani buzing!! – Men boshqasidan so’radim va hujum miltig’ining bochkasida buni qilish qiyin emas edi. Eshik ochildi. Mening oldimda hayratda qolgan uchta voyaga etmaganlar bor edi, bittasi, aytmoqchi, militsiyaga o’xshash kiyimda. Keyin meni eng yaqin politsiya bo’limiga olib borishdi va hojatxonadagi horshashlik hech qachon susaymadi.