Тамара Ганиева - Мәхәббәткә генә ышанам…

Кама бүрек, ук-садак 11 11 Садак – ук һәм җәя тышчасы, савыты. ,
Күкрәктә көмеш көбә 12 12 Көбә – вак металл боҗралардан эшләнгән борынгы сугыш киеме. .
Сенаның ярлары буйлап.
Төньяк амурлар җилә

Мадемуазель, француз кызы,
Аһ, аяк басуларың!
Хәйран калып күзлисеңме
Башкортның асылларын?

Әйдә, сылу, курай тартам,
Утырып ияремә.
Килешер иде буй-сының
Уралым төбәгенә.

Алып кайтам,
Түздерми бит
Сөрмәле караш кынаң.
Кирәкми Париж,
Мин аны
Сөюгә алмаштырам.

Шушы манараның иң очыннан
Күренмәсме Урал?
Париж гаҗәп тә ул, әмма
Үземә газиз дөньям.

Өер-өер елкы көтүләре,
Ак кылганлы далам.
Шундый гади, сабыр кардәшләрем,
Сезне нык сагынам.

Ярты дөнья гизеп канәгать мин.
Калсын Парижлары.
Тарта мине курай моңы сеңгән
Башкорт авыллары.

Урман уйчан. Имән кәүсәләре
Көннең кызуыннан йончыган.
Иңенә хәсрәт яткан карурманның
Уфтануын тыңлап төн чыгам.

Моңаю бар күкнең үзендә дә,
Җир дымлана шомлы хәвефтә.
Әйләнә дә тирәм кисәтүме
Өмет тулы минем кәефкә.

Өметләнәм. Менә Алла бирсә,
Яхшырачак минем дөньялар.
Куйчы, сулма,
Дигән сулыш өреп,
Җан гынама тынгы оялар.

Карурманның тылсым чаршауларын
Көн кодрәте тартыр бик тиздән.
Керфек талдырыплар таңны көтәм,
Урман арыналмый елак көйдән,
Үрсәләнә.
Мин бит… мин бит түзәм…

Халкыма ат атасыдай газиз,
Жәл түгел һич ярты патшалык.
Бер теләктә янам:
Җирләр гиз иде ул
Яхшы атка гына атланып.

Бер теләктә янам:
Борынгы киң илне
Барлап чык иде, дим, сыбайлап 13 13 Сыбай – җайдак; сыбайлап – атка атланып. .
Тик китеп бар иде көнчыгыштан
Кояш баер якка уңайлап.

Ат тоягын ишеткән бер җирдә
Сискәнер дә минем кардәшләр,
«Токсаба!» дип оран салсам әгәр,
Хәтер терелеп, дертләр карашлар.

Яхшы атка алыштырыр идем
Якты күңелемнең яртысын.
Тергезергә юкмы бездә дәрман
Мәртәбәле Сынташ елкысын.

Бер теләктә янам:
Кулга алмый гына
Ук-садаккай дигән коралны,
Яхшы атта бер барларга иде
Җир шарының яртысы кадәрле
Дәште Кыпчак дигән дөньяны.

Кайда, кызлар, безнең ак машина,
Тугры юлдашыбыз, елгыр дус.