Fatma Nabieva - Günahsız günahkar. Roman. Hissə – 3

Aylın baxırdı onun nə deyəcəyini gözləyirdi. Üzündən bəlli idi Sərdar incik idi özündən, – Sərdara: bax üzür istəyirəm dedim, duymadınmı? ordan bura gəlmisən məni qurtarmağa. Sənə çox sağol deməliydim, oldumu? bağışlayacaqsanmı? Sərdar dinmədi. Aylın dərindən nəfəs alıb öz -özünə: anladım bağışlamayacaqsan. Aylın – Sərdara: təkrar üzür istəyirəm bağışlamasanda, masadakıları məndən sənə kiçik qonaqlıq kimi qəbul et. Siz kişilər demişgən, içki bəzən adama dərdini unutdurur. Səndə biraz iç dincəl, elə bil olmayıb aramızda dava, getmək istəyirdi Sərdar səslədi – Aylına: dayan, Aylın dayanıb baxdı. Sərdar qollarını bir – birinə dolayıb – Aylına: mənə görə qarson cildinə girmisən əziyyət çəkib o üzdən qulluq et mənə, bəlkə bağışlayaram sonra səni.

Aylın sevindi, gəlb şərab şüşəsini götürüb açmağa çalışdı, nə etdisə aça bilmədi. Aylın – Sərdara: bir dəqiqə Sərdar bəy indi çıxaracam, dartdı çıxmadı propkası şüşənin boğazından. Aylın əsəbləşirdi aça bilmədiyiçün, şüşəyə baxıb bunu kleyləyiblərmi bura? yenidən çalışdı alınmırdı. Sərdar ayağa qalxıb əlindən götürdü şüşəni, və rahatlıqla açdı şərabı. Sərdar – Aylına: buyurun, yəqinki bakala süzməkdə çətinlik çəkməsən, keçib əyləşdi. Aylın şüşəni götürüb bakala şərab süzdü, gətirib Sərdara verərəkən üstünə dağıtdı. Sərdar tez ayağa qalxsada köynəyi şalvarı batdı, tərs – tərs Aylına baxdı. Aylın başını qaşıyıb – Sərdara: dagıldı üstünə. Sərdar – Aylına: görürəm dağıldı, deyib özünüzə zəhmət niyə etdin? vallahi bir gün çalışdırmazdar səni burda, qovarlar. Aylın – Sərdara: mən yuyaram paltarını narahat olma. Sərdar əllərini qaldırıb geri çəkildi – Aylına: amandı istəmirəm dəymə mənə. Aylın – Sərdara: dəymirəm sənə, get dəyiş əynini batmısan. Sərdar nə isə demək istəyirdi Aylına, özünü zor tutdu əsəblə getdi əynini dəyişməyə.

Aylın bakala tezdən şərab süzüb gözlədi Sərdarı, az vaxtdan paltarını dəyişib gəldi. Aylın şərab bakalı əlində gözləyirdi, – Sərdara: buyurun bu dəfə ehtiyatlı olacam söz. Sərdar ehtiyatla bakalı götürüb, dərindən nəfəs alıb baxdı Aylına. Aylın Sərdarın özünə baxdığını görüb – Sərdara: içsənə, dedilər ən dadlı şərablardan biridir. İç baxım bəyənəcəksənmi, dedikləri kimidirmi gərçəkdən, – Aylına: sən başımın üstünü kəsdirib durmayacaqsan hər halda. Aylın – Sərdara: məni bağışladınsa gedirəm sən rahat iç dincəl. Sərdar istəmrdi Aylın yanından getsin, ancaq özünü kobutladığına görə Aylına olan əsəbi senməmişdi. Sərdar – Aylına: qal qulluq et, Aylın biraz kənarda dayandıb – Sərdara: sən dinlən elə bil yoxam. Sərdar şərabın hamısını içdi bakaldan bir dəfəyə. Aylın öz – özünə: imkan ver dincələk bizdə. Sərdar bakalı uzatdı – Aylına: yenə süz, Aylın yaxınlaşıb bakala şərab süzdü. Sərdar onuda iç ib dodaqlrını yaladı, – Aylına: gözəl şərabdır bəyəndim. Aylın yavaş səslə öz – özünə: gözəldə qiyməti var yavaş iç biraz. Sərdar – Aylına: təkrarla, Aylın şərabın axırını bakala süzdü, Sərdar onuda içib – Aylına: davamı olacaq elə deyilmi? Aylın yalandan gülümsədi. Aylın – Sərdara: əlbətdə Sərdar bəy, siz bizim qonağımızsınız. Mən indi gəlirəm, çıxdı nömrədən.

Sərdar Aylının ardınca gülümsədi, öz – özünə: sənin başına bir oyun açım ki mən, dur hələ. Qarson cildinə girməkçün verdiyinin 10 qatınıda şəraba ödəyəcəksən. Çox çəkmədi Aylın qayıtdı az vaxtdandan, bu şüşənidə bitirdi Sərdar tezliklə. Aylın gedib yenə gətirdi, saatda artıq 1: 00 – olurdu, yorulmuşdu ayaq üstə dayanmaqdan, get – gəldən. Sərdarın şərabı bitirdiyini görüb yenə gətirməyə getdi, bu dəfə qucağında 5 şüşəylə gəldi. Artıq bezmişdi Sərdara qulluq etməkdən və çıxıb düşməkdən mərtəbələri.

Gətirdiyi şərabdan özünədə süzüb yerdən əyləşib içdi Sərdara baxmadan. Sərdar Aylının hərəkətnə gülümsədi, bəzən bu cürə hərəkətləri ona ləzzət verirdi. Sərdar biraz sərxoş olmuşdu şərabdan, – Aylına: bu gün burda qızla tanış oldum, məni otelimə kimi gətirdi maşınıyla. Aylın şərabdan icərək – Sərdara: sevindim. Sərdar – Aylına: bilirsənmi kimin qızı idi? Aylın çiyinlərini çəkib bilmirəm deyə işarəsi etdi. Sərdar gülümsəyərək, – Aylına: rəyisin qızı idi. Aylın şərabdan içib – Sərdara: oha desənə tayını tapdın sonunda. Sərdarın özünə acıqlı baxdığını görüb tez səhvini düzəltdi, yəni oda sizin kimi polis ailəsindəndir, yaxşı anlayarsınız bir – birinizi mənasında dedim. Sərdar özü süzdü özünə şərab, Aylının bakalınada əlavə etdi.

Sərdar – Aylına: çox şirin qız idi, onun gülümsəməsi mülayimliyi məni məsti xumar etdi. Aylın əlinin üstüylə burnunu silib öz – özünə: səni məsti xumar edən mənim cibimdir. Sərdar duyurdu Aylın deyənləri gülümsəyib, baxdı Aylına. Aylın – Sərdara: o qız səbəb olub buralarda qalmayacaqsan, elə deyilmi? Sərdar divana söykənib rahat əyləşib – Aylına: niyədə yox? gözəl fikirdi, bunu heç düşünməmişdim. Aylın – Sərdara: sən ən yaxşısı qızı dəvət et öz şəhərinə, Sərdar ayaqlarını bir – birinin üstünə aşırıb, dərindən nəfəs aldı. Sərdar – Aylına: aşiq oldum mən, Aylın şərabını içib bitirdi, şüşədən yenə süzüb əyləşdi yerdən divana söykənib. Sərdar – Aylına: gəl burda əyləş yanımda, Aylın əli ilə işarə edərək – Sərdara: yox burda yaxşıdı mənə. Sənin yanında otursam aşiq olma xəstəliyin mənədə keçər, bələ başım daha dincdir. Sərdar güldü, – Aylına: gəl dedim oturma orda, Aylın qalxıb əyləşdi Sərdardan biraz kənar divanın o başında.

Sərdar Aylına baxdı, – Sərdara: çox gec oldu, mənidə bağışladın sayılır mən gedim evə. Sərdar – Aylına: bağışlamadım gedə bilmssən, Aylın yorğun idi şərabda təsir etmişdi, əlindəki bakala baxdığında birdən Vəfanı xatırladı. İçəridə olarkən yazıq su istəmişdi verməmişdilər, Sərdar Aylının nə isə düşündüyünü anladı üzünü ifadəsindən. Aylın fikirə daldı, – Aylına: nə fikirləşirsən? Aylın gözünü bir nöqtəyə zilləyib – Sərdara: mənim ona yardım etməyim lazımdır. Sərdar – Aylına: kimə yardım etməyin lazımdır? Aylın unutmuşdu bir anlıq, – Sərdara: mənimlə içəridə olan Vəfa xanıma.

Sərdar anladı Aylının kimə isə yardım etmək istədiyini. Off Allahım off, canını dərt bürüdü, – Aylına: sən dinc dura bilmirsənmi? Vəfada kimdir? nəyinə lazımdır sənin tanımadığın insanlar. Aylın dərindən nəfəs alıb -Sərdara: o da insandır, yazıqdır. Sərdar başını narazılıqla sirələyib, bakaldakı şərabın hammısını içdi. Sərdar – Aylına: sən hələ özünü qurtar rəyisin o tipindən, sonra baxarsan başqalarının carələrinə. Aylın – Sərdara: hansı rəyisin tipindən? Aylın Sərdarın özünə acıqlı baxdığını görüb, – Sərdara: zarafat etdim tamam. Dilqəm dedi o çox alçaq biridir, Sərdar Dilqəm dediyində xoşuna gəlmədi, – Aylına: Dilqəmdə kimidir? -Sərdara: qonşumdur, Bahar xalanın oğludur. Sərdar boş bakalı əlində oyndaraq öz – özünə: deməli qonşundur, o da xoş tipə bənzəmir heç. Aylın şərabın təsirindən yatmaq istəyirdi, -Sərdara: bilmirəm necə tip olduğunu, şükür edirəm qonşum rəyisin oğlu deyil.