Fatma Nabieva - Günahsız günahkar. Roman. Hissə – 3

Aylın gəldi qəhvə fincanı Sərdarın önünə qoyub, – Sərdara: Ramizi oyadım canım, səndə qəhvəni iç. Aylın getmək istəyirdi, Sərdarın kefsiz – üzgün olduğunu görüb – Sərdara: niyə kefsizsən sən? Sərdar birldirmək istəmədi. Tahirlə iş haqda yazışırdıq canım, bilirsən bizim işlərimizi bəzən kefsiz olmağımıza səbəb olur. Aylın – Sərdara: o zaman heç soruşmayım, getdi Ramizi oyatmağa. Sərdardar dərindən nəfəs alıb baxdı Aylının ardınca.

Aylın otağın qapısını açıb ehtiyatla baxdı, Ramiz yatırdı hələ oyanmamışdı, otağa girdi yatağına yaxınlaşıb əyləşdi yanında. Ramizin saçlarını sığalladı mehribanlıqla ki, oyansın. Ramiz gözlərini açıb baxdı, Aylına gülümsəyərək, – Ramizə: günorta yeməyinin vaxdıdır birdənəm hadi qalx. Ramiz gülümsəyib, – Aylına: bura nə rahat yer imiş canım, çoxdandı belə yuxu yatmırdım mən. Aylın mehribanlıqala – Ramizə: qalx Sərdar səni gözləyir yeməyə. Sərdar deyəndə Ramiz pərt oldu, yerində oturdu, – Aylına: Sərdarmı? onun burda nə işi var? Aylın gülümsəyərək, sən qalx gəl danışarıq. Ayağa qalxıb çıxdı otaqdan, Ramiz Sərdarın burda olmasına əsəbləşdi öz – özünə: bunun əlindən rahatlıq yoxduda, əsəblə yataqdan qalxıb çıxdı otaqdan.

Anası – oğluna: Dilqəm oğlum get Aylına de Sərdarı gətirsin bizə günorta yeməyinə, Dilqəm anasına bir söz demədən çıxdı evdən.

Aylın masaya yemək qoyub əyləşdi, Ramiz qolların bir – birinə dolaylb oturmuşdu kefsiz. Ramiz – Sərdara: deməli sən indi mələk oldun? Sərdar gözünü çəkmədən Ramizə baxırdı. Aylın – Ramizə: birdənəm bu haqda danışdıq biz artıq Sərdarla. Ramiz imkan vermədi Aylın sözünü bitirsin, – Aylına: hə bildim sevgilisiniz artıq. Aylın Ramizin bu davranışına sadə baxırdı, – Ramizə: birdənəm sən Sərdarı istəməyə bilərsən, ancaq mənim xətrimə nə olar bir – birinizi didməyin. Qapının zəngi basıldı, Aylın qalxıb qapıya getdi.

Sərdar – Ramizə: mənə bax Aylının kefini pozma biraz anlayışlı olmağa çalış, – Sərdara: sənmi danışırsan anlayışdan? sən onun başına açmayan oyunlar qoymadın, az qala öləcəkdi sizin üzünüzdən. Sərdar əsəbləşdi – Ramizə: sənin ananın üzündən oldu mənim deyil, bunu unutma. Atana olan borcunu ödəməsini sənin anan tələb etmişdi o zamanlar Aylından. Mən Aylını tanımırdım o vaxtdı, istərsən indi günahkar axtarma, bilirisənmi niyə? çünki bu işdə sizində az zibilləriniz olmayıb. Mən Aylını sevirəm bunu sox beyninə, heç kim onu məndən ala bilməz. Ramiz – Sərdara: sevirmiş oğlan, desənə özünüz getməyə qorxan yerlərə göndərməkçün istifadə etdərək sevgili rolunu oynayıram. Sən göyə çıxıb yerə düşsəndə, buna mən icazə verməyəcəm. Sən ya öz istəyinlə ayrılacaqsan Aylından yada, Sərdar – Ramizə: yada nə?

Aylın gəldi Dilqəmlə, Dilqəm Sərdarı tanıyırdı, Ramizi birinci görürüdü, Ramizlə Sərdar Dilqəmə baxdılar. Dilqəm biraz pərt oldu, Aylına tərəf əyilib pıçıltılı səslə – Aylına: buda rəyisin oğludurmu? Aylın gülümsəyib, – Dilqəmə: xeyir deyil. İkisidə eyni sözü eyni vaxtda dedilər – Dilqəmə: yüksəkdən de bizdə eşiidək. Aylın bilirdi Ramizlə Sərdar dartışmışdılar özü olmayan qısa vaxtda. Dilqəmə tərəf əyilib pıçıltıyla Ramizi göstərib, – Dilqəmə: o mənim dayım oğludur səhər gəlib. Dilqəm dayısı oğlu dediyində kefi açıldı, – Aylına: bu sənin dediyin dayın oğlu Ramizdirmi? – Dilqəmə: hə özüdür. Dilqəm – Aylına: artıq pıçıltıyla danışmayaq, baxışlarından hiss edirəm vurulmama az sanyələr qalıb. Aylın Dilqəmin sözünə gülümsədi,

Dilqəm Ramizə yaxınlaşdığında, Ramiz ayağa qalxıb baxdı ona. Dilqəm əlini uzadıb – Ramizə: xoş gəldin buralara qonşumun birdənəsi. Ramiz anladı qonşu dediyində, həmdə Aylının özü haqda qonşusuna danışmasından xoşlandı. Ramiz Sərdara kinlə acıq verən baxışlarla baxıb, Dilqəmin əlini sıxıb qucaqlayıb görüşdü. Ramizdə – Dilqəmə: xoş günün olsun qardaşım, necəsən? Dilqəmində Ramizin mehribanlığından xoşu gəldi. Ramizlə qucaqlaşıb görüşdülər, – Dilqəmə: gəl əyləş yanında otuzdurdu. Ramizdə əyləşdi – Dilqəmə: demək canımın qonşususan. Dilqəm xanım dediyində biraz anlamadı, ancaq tez düşünüb canım sözünü Aylına dediyini bildi. Dilqəm gülümsəyərək, – Ramizə: hə canının qonşusuyam birdənsi. Sərdarın özünə tərs – tərs baxdığını görüb – Aylıana: mənə su versənə zəhmət olmasa, boğazı qovuşdu.

Aylın mətbəxtdəxtdən gedib su gətirdi verdi, Diləqəm təşəkkür edib suyu içdi. Ramizlə Sərdarın Aylına görə bir – birinə qarşı olan nifrət dolu hisslərini anlamışdı. Dilqəm boş bakalı masaya qoyub Sərdara baxdı. Sərdarda Dilqəmə baxırdı, – Sərdara: anam səni bizə çağırıdı, Sərdarın kinli baxışlarından biraz sözünü düz demədi, – Sərdara: yəni sizi bizə yeməyə dəvət etdi. Dilqəm – Ramizə: qardaşım səndə gəl. Ramiz – Dilqəmə: sən apar Sərdarı qardaşım, mən burda onun kimi müvəqqəti qonaq deyiləm. Artıq məndə sizin qonşunuz sayılıram, biz daha sonra oturarıq rahat səninlə. Sərdara baxdı acıq verən baxışlarla. Aylın ayaq üstə dayanıb baxırdı olara. Sərdar – Aylına: gəl əyləş canım, Aylın keçib Sərdarın yanında əyləşdi. Dilqəm olara altdan – altdan baxırdı. Sərdar gülümsəyərək, – Aylına: canım yadındadırmı məni əlinlə yedirdiyin günlərin? – Sərdara: yadımdadır canım. Sərdar – Aylına: yadındadırmı biz istirahətə getdik birdənəndə vardı bizimlə, orda o sərxoş oldu Tahirlə Nərgiz apardılar onu evinə, – Sərdara: yadımdadır canım. Sərdar dərindən nəfəs alıb – Aylına: sənidə mən evinə gətirdim, səhərə qədər keşiyində dayandım yanında yataraq. Gözəl keçirmişdik birlikdə o günümüzü, elə deyilmi canım? – Sərdara: ayıldığımda Tahir dedi ki mən səni çox pis söymüşəm sərxoş olub. Ramiz səsli yüksəkdən güldü, Aylın anlamırdı Sərdarla Ramiz nəyə görə davalaşırdılar bir – biri ilə. Sərdar əlini tutub öpdü – Aylına: artıq sənindi varım yoxum, söyədə bilərsən sevədə canım. Aylın gülümsəyib, – Sərdara: sevərəm canım söymərəm çalışıb. Sərdar əlini öpüb ürəyinin üstə tutdu, – Aylına: sənə syurprizim var canım. Dilqəm bakalın dibində qalan suyuda içdi. Ramiz Sərdara elə baxırdı ki, imkanı olsa boğardı bəlkədə onu.

Diləqm anlamışdı artıq. Aylın – Sərdara: nə syurprizidi canım? Sərdar gülümsəyib, – Aylına: mən işimdən tam çıxıb bura yerləşəcəm atam ilə. Aylın qulaqlarına inanmadı – Sərdara: buramı? zarafat edirsən canım. Ramizin qalan kefidə qaçdı üzünün ifadəsi dəyişdı. Dilqəm bakalın dibinə baxdı, su qalmamışdı içməyə. Aylın – Sərdara: bəs işiniz? atan işini buraxmaz inanmıram. Sərdar – Aylına: biz bu haqda danışmışıq canım sənin ilə, bilirsən atam mənsiz qala bilməz ayrı. Dediyimdə o da razılaşdı, və ordakı hər şeyimizi satıb burda iş quracağıq səninlə birlikdə.

Aylın çox sevindi bu xəbərə, – Sərdara: canım əgər dediklərin doğrudursa çox sevindim. Ramiz dərindən nəfəs alıb – Dilqəmə: içməyə bir şeyin varmı qardaşım? Dilqəm anladı – Ramizə: əlbətdə qardaşım var gedək. Anamlada tanış olarsan, artıq qonşumuz olacaqsan. Ramiz əsəblə qalxdı masadan, Dilqəmdə qalxdı.

Aylın – olara: hara gedirsiniz? yemək yeyəcəyik oturun. Ramiz – Aylına: iştahım yoxdu canım nuş olsun sizə, getdi. Dilqəm – Aylına: mənimlədi narahat olma, yalandan gülümsəyib, tez Ramizin ardınca getdi. Aylın Ramizin niyə incidiyini anlamadı – Sərdara: indi buna nə oldu ki? mən olmayan o anda davamı etdiniz? – Aylına: boş ver canım, o məni istəmir əvəldən bilirsən. Nərgizlə Tahirin başına açdıqları oyundan sonra Kamili vurmuşdum, dostuna görə mənimlə kin saxlayır hələdə. Aylın dərindən nəfəs alıb – Sərdara: sən ondan incimə canım tamammı? onun ürəyi çox yumşaqdır bilirsən. Onunda başına gəlməyənlər qalmadı son zamanlar. Sərdar gülümsəyib, – Aylına: sən məni yedirməyəcəksənmi? – Sərdara: yedirərəm canım. Yaxın əyləşib yeməkdən çəngələ götürüb verdi yesin, Sərdar çəngəli əlindən masaya qoyub – Aylına: əlinlə ver canım. Aylın – Sərdara: uşaqdan betərsən olursan bəzən, yeməkdən əliylə götürüb verdi ağzına yedizdirdi. Sərdar yeməyi yeyərək – Aylına: mmm çox dadlıdır canım, dur indi mənim növbəmdir, yeməkdən əliylə götürüb Aylını yedirdi. Aylın Sərdarın verdiyi yeməyi yeyərək, – Sərdara: əllərimə sağlıq canım doğurdan dadlı olub. Sərdar Aylının sözünə zarafatına gülümsədi, – Aylına: qıymadın mənim əlimdən yediyinçün dadlı oldu dəməyə. Aylın üzülmüşdü Ramizin getməsinə, Sərdarda anlayırdı bunu. Aylının zarafat edib başını qatmağa çalışırdı.