Margit Sandemo: W Mroku Nocy

Milczące towarzystwo Patrika Westlinga sprawiło jej przyjemność. Patrik był taktownym, skromnym mężczyzną, który wcale nie skrywał niepewności co do faktu, czy Irina zechce zniżyć się do zjedzenia obiadu ze zwykłym policjantem. Czyżby naprawdę uważał, że interesuje ją jedynie tani blichtr? O, nie, bardziej ciekawa była jego duszy…

Po kilku kieliszkach wyśmienitego wina, przy deserze, naszły ją pierwszy raz myśli o czymś innym niż dusza Patrika. Trochę szumiało jej w głowie, nie na tyle jednak, by naruszyć klarowność rozumowania. Złapała się na tym, że wpatruje się w jego dłonie, lecz inaczej, niż czyniła to do tej pory. Teraz w marzeniach czuła te dłonie na swoim ciele – dłonie kochanka.

Patrik Westling kochankiem? Im dłużej o tym myślała, tym się to jej wydawało bardziej oczywiste.

Zrozumiała, że z każdym kolejnym rozstaniem mocniej tęskniła za jego obecnością.

W tej wytwornej restauracji, w której, w przeciwieństwie do Patrika, bywała wielokrotnie, nie powiedziała na ten temat ani słowa.

Zamiast tego spytała, czy dowiedział się, dlaczego Karlsen popełniał tak straszliwe zbrodnie. Wytłumaczenie było przerażająco proste, stwierdził Patrik. Jeden z policjantów rozpoznał makabryczny zwyczaj znaczenia ofiar, widział go kiedyś w jakimś filmie. Okazało się, że Karlsen oglądał ten film wielokrotnie i był zafascynowany jego treścią.

Upłynęło sporo czasu, zanim Patrik odważył się głośno wyznać, co do niej czuje. Irina nie powiedziała nic o swoich uczuciach, chciała, by ich przyjacielski dotąd związek z wolna nabierał cech trwałości.

Wyprowadziła się, kupiła dom po drugiej stronie miasta i przeniosła tam swój dobytek przy wydatnej pomocy Patrika. Odwiedzał ją w każdej wolnej chwili.

Pewnego dnia zaprosił ją do swojego domu, prostego i skromnego mieszkania służbowego. Wtedy to przeprowadzili zasadniczą rozmowę, choć może rozmowa to zbyt duże słowo, bo nie musieli wiele mówić. Uznali, że Patrik powinien przeprowadzić się do niej. Irina po raz pierwszy spędziła u niego całą noc, a rano uzgodnili kolejny krok. Skoro rozwód z Arntem już się dokonał, powinni się pobrać. Oboje chcieli mieć dzieci i stworzyć normalną rodzinę. No a poza tym Irina świetnie gotowała. Nie wspominając już o tym, że należała do kobiet, które nie lubią wracać do domu, w którym nie ma mężczyzny.

Oboje wiedzieli, że czeka ich spokojne, piękne życie, związek wypełniony troską, oddaniem i lojalnością.

Tylko na takim fundamencie dwoje ludzi może budować wspólną przyszłość.

*To hurt (ang.) – zranić, skaleczyć.