Barbara Cartland - Nie Zapomnisz O Miłości

– Och, kochanie – zawołała ze zgrozą Nerissa. – Przeszłabym przez życie nie wiedząc nawet o twoim istnieniu. No, może niezupełnie, bo na pewno usłyszałabym o tobie coś od Harry’ego. Opowiadał mi sporo, choć jak twierdził, nie powinien był mi mówić, że jesteś Casanovą.

Książę roześmiał się.

– Może i miał rację, ale to już przeszłość. Teraz, jeśli idzie o kobiety, jestem święty i żadna mnie nie skusi, choćby nie wiadomo jak się wdzięczyła.

– Czy jesteś tego pewien? – zapytała Nerissa.

– Najzupełniej! Interesuje mnie tylko jedna kobieta. Ta, która mnie tak zachwyciła i oczarowała, tak głęboko i dozgonnie uszczęśliwiła, że odtąd nie istnieją dla mnie inne.

Nerissa krzyknęła z zadowolenia.

– Och, kochanie, to właśnie chciałam od ciebie usłyszeć! Nie zniosłabym zazdrości o te wszystkie damy, które się do ciebie przymilały. Czułam się niepozorna jak niezapominajka.

Usta księcia zbliżyły się do jej warg, a gdy ręce zaczęły pieścić ciało, zapytał:

– Czy naprawdę sądziłaś, że mógłbym cię zapomnieć? Albo że inna mogłaby wzniecić we mnie takie uczucie?

– Jakie?

– Gorącą miłość, ogromne podniecenie i nieodpartą pokusę, by kochać najpiękniejszą kobietę, jaką kiedykolwiek widziałem.

Nie czekał na odpowiedź, tylko poszukał ustami jej warg, a gdy ogień, jaki szalał w jego piersi rozgorzał też w sercu Nerissy, wiedział, że są złączeni na zawsze. Zakosztowali szczęścia, o jakim nie śniło im się nigdy dotąd. W uniesieniu płynęli do nieba, gdzie panowała miłość jeszcze większa niż w ich sercach.

Miłość, która trwa poza wieczność.