• Пожаловаться

Jack Campbell: Waleczny

Здесь есть возможность читать онлайн «Jack Campbell: Waleczny» весь текст электронной книги совершенно бесплатно (целиком полную версию). В некоторых случаях присутствует краткое содержание. Город: Lublin, год выпуска: 2009, ISBN: 9788375740943, издательство: Fabryka Słów, категория: Космическая фантастика / на польском языке. Описание произведения, (предисловие) а так же отзывы посетителей доступны на портале. Библиотека «Либ Кат» — LibCat.ru создана для любителей полистать хорошую книжку и предлагает широкий выбор жанров:

любовные романы фантастика и фэнтези приключения детективы и триллеры эротика документальные научные юмористические анекдоты о бизнесе проза детские сказки о религиии новинки православные старинные про компьютеры программирование на английском домоводство поэзия

Выбрав категорию по душе Вы сможете найти действительно стоящие книги и насладиться погружением в мир воображения, прочувствовать переживания героев или узнать для себя что-то новое, совершить внутреннее открытие. Подробная информация для ознакомления по текущему запросу представлена ниже:

Jack Campbell Waleczny

Waleczny: краткое содержание, описание и аннотация

Предлагаем к чтению аннотацию, описание, краткое содержание или предисловие (зависит от того, что написал сам автор книги «Waleczny»). Если вы не нашли необходимую информацию о книге — напишите в комментариях, мы постараемся отыскать её.

Dowodzona przez Johna „Black Jacka” Geary’ego flota Sojuszu przedziera się przez światy Syndykatu. Wybudzony po 100-letniej hibernacji legendarny dowódca prowadzi ją od zwycięstwa do zwycięstwa zyskując szacunek u wroga, ale budząc też zazdrość wśród swoich oficerów. Dokonał już wielu niebezpiecznych wyborów. Jednak rozkaz zawrócenia do systemu Lakota, gdzie o mało co nie doszło do zniszczenia floty Sojuszu doprowadza do sytuacji, w której nawet najwierniejsi wyznawcy wątpią w rozsądek dowódcy. Ten ryzykowny ruch to jedyna szansa, by wycieńczona flota zdołała przygotować się do kolejnego starcia z osaczającym ją wrogiem. Niestety syndycki pościg nie jest jedynym problemem, z jakim musi się zmierzyć Geary. Spisek w jego własnej flocie przybiera na sile. Oficerowie pragnący zmiany na stanowisku dowodzenia zaczynają działać bardziej zdecydowanie. Tymczasem, jedyną szansą na przetrwanie i ocalenie okrętów Sojuszu jest utrzymanie jedności floty w obliczu zbliżającej się bitwy...

Jack Campbell: другие книги автора


Кто написал Waleczny? Узнайте фамилию, как зовут автора книги и список всех его произведений по сериям.

Waleczny — читать онлайн бесплатно полную книгу (весь текст) целиком

Ниже представлен текст книги, разбитый по страницам. Система сохранения места последней прочитанной страницы, позволяет с удобством читать онлайн бесплатно книгу «Waleczny», без необходимости каждый раз заново искать на чём Вы остановились. Поставьте закладку, и сможете в любой момент перейти на страницу, на которой закончили чтение.

Шрифт:

Сбросить

Интервал:

Закладка:

Сделать

Drugie zgrupowanie wroga, oddalone tym razem od punktu skoku o trzydzieści minut świetlnych, składało się z jednostek w pełni sprawnych oraz lżej uszkodzonych, tyle że posiadało na stanie zaledwie cztery pancerniki i dwa okręty liniowe.

Na całej przestrzeni pomiędzy punktem skoku a zamieszkaną planetą aż roiło się od syndyckich jednostek. Mniej uszkodzone, ale nie posiadające pełnej zdolności bojowej okręty wojenne zmierzały powoli w stronę orbitalnych doków, frachtowce dowoziły części zamienne, a cywilne statki krążyły pomiędzy pobliskimi planetami. Całe stada bezbronnych owieczek, chronionych przez kilku tylko pastuchów, którzy mieliby powstrzymać flotę Sojuszu przed rozwaleniem wszystkiego, co tylko znajdzie się w jej polu widzenia.

Desjani wydała z siebie dźwięk, który mógł kojarzyć się jedynie z najczystszą satysfakcją.

– Kapitanie Geary, skopiemy im tyłki.

– Na to wygląda. – Jego własna formacja już dawno poszła w rozsypkę, ale nie miał do tej pory czasu, by to naprawić. Uzyskał sporą przewagę nad syndyckimi okrętami, które wyruszyły za nim w pościg na Ixiona, ale wiedział doskonale, że i one pojawią się wkrótce w najbliższym punkcie skoku, mimo to nie mógł pozwolić, by uszkodzone i teraz niemal bezbronne okręty i remontujące je jednostki wroga zdołały mu umknąć.

Desjani, jakby czytając w jego myślach, wskazała na symbole oznaczające syndyckie jednostki pomocnicze.

– Wstępne oceny mówią, że wszystkie są wyładowane po brzegi. Nie zdołają zalecieć daleko, jeśli nawet zdecydują się na ucieczkę od okrętów, które teraz naprawiają.

– Nasze jednostki pomocnicze mogą teraz rozwijać znacznie większe prędkości, ich ładownie są już niemal puste – rzucił Geary i nagle spojrzenia jego i Desjani spotkały się na moment, gdy oboje pomyśleli o tym samym. – Czy istnieje jakakolwiek szansa na przejęcie syndyckich frachtowców w stanie nienaruszonym? Wprawdzie nie będziemy mogli wykorzystać części zapasowych, jakie wytwarzają, ale muszą mieć na pokładach spore zapasy pierwiastków śladowych, które możemy przetransportować na nasze jednostki pomocnicze.

Desjani pocierała dłonią kark, myśląc intensywnie.

– Sądzi pan, że Syndycy mogą przesterować rdzenie reaktorów, kiedy zmusimy ich do opuszczenia pokładów? Poruczniku Nicodeom – zwróciła się do jednego z wachtowych – jest pan mechanikiem. Czy oni mogą wysadzić swoje jednostki pomocnicze, kiedy się do nich zbliżymy?

Zapytany porucznik wpatrywał się przez chwilę w ekran własnego wyświetlacza.

– Wysadzenie rdzenia reaktora jest dopuszczalne wyłącznie w naprawdę krytycznych sytuacjach, kiedy nie ma żadnych szans na ratunek jednostki, pani kapitan. Ale nie wysadzamy własnych jednostek, bez względu na to jak poważnie były uszkodzone, w systemach gwiezdnych, które znajdują się pod naszą kontrolą. Z tego co mi wiadomo, Syndycy stosują podobne zasady.

– A to jest syndycki system gwiezdny! – Desjani podzieliła się swoim entuzjazmem z Gearym. – Opuszczą pokład, kiedy zostaną ostrzelani, ale nie zniszczą swoich statków. Wiedzą, że nie pozostaniemy tutaj długo, więc będą mogli odzyskać te jednostki później. Nie mają przecież pojęcia o tym, że zamierzamy je złupić. Musimy po prostu działać tak, żeby nie zauważyli, iż oszczędzamy jednostki pomocnicze, aż do momentu, kiedy przejmiemy wystarczająco dużo surowców.

Geary starał się zachować spokój. Sytuacja wyglądała zbyt dobrze, by mogła być prawdziwa, wciąż istniało spore ryzyko niepowodzenia.

– Możemy wysłać większość lekkich krążowników i niszczycieli, aby zajęły się okrętami operującymi w pojedynkę, a pancernikami i okrętami liniowymi uderzyć na zgrupowanie remontowanych jednostek Syndykatu i latające doki. Niektóre z uszkodzonych okrętów wroga mogą wciąż posiadać sprawne systemy ogniowe, które zostaną włączone, zanim rozpocznie się starcie. Musimy także uderzyć, i to naprawdę mocno, w syndycką flotyllę znajdującą się o trzydzieści minut świetlnych stąd, aby… – Wreszcie coś do niego dotarło. – Nie ma nikogo przy wrotach hipernetowych. Syndycy wycofali eskadrę, która ich pilnowała.

Desjani aż się zachłysnęła.

– Czy możemy?… Nie, nie zdołamy do nich dotrzeć przez Syndykami. Ale oni nas jeszcze nie widzą i nie zobaczą, dopóki fale świetlne niosące informacje o przybyciu naszej floty nie dotrą do tamtego sektora, a to nastąpi za jakieś dwadzieścia sześć minut. Niestety nawet przy tym opóźnieniu będą mieli nad nami sporą przewagę.

– Też się tego obawiam – przyznał Geary. W normalnej sytuacji flota Sojuszu nie mogłaby skorzystać z syndyckich wrót hipernetowych, ale na pokładzie Nieulękłego znajdował się klucz dostarczony przez potrójnego agenta, który pomógł tym okrętom dostać się do samego serca światów Syndykatu, do Systemu Centralnego, gdzie czekała na nie przemyślnie zastawiona pułapka. Syndycy doskonale zdawali sobie sprawę, że nie mogą pozwolić, aby flota dotarła z tym urządzeniem do przestrzeni Sojuszu, dowiedli też, że są zdolni nawet do wysadzenia własnych wrót, byle do tego nie dopuścić.

Co z punktu widzenia Geary’ego było zarówno smutne, jak i wielce niebezpieczne.

– Ale powinniśmy zaryzykować – przekonywała Desjani. – Przecież możemy sobie poradzić, jeśli nawet nie zdołamy zapobiec zniszczeniu wrót. Ilość energii wyzwolonej podczas kolapsu wrót na Sancere była na tyle niewielka, że nasze tarcze poradziły sobie z nią…

Geary pokręcił głową.

– Nowa – powiedział cicho, aby słowo trafiło tylko do jej uszu. Desjani skrzywiła się, ale przytaknęła. Zgodnie z informacjami, jakie posiadał na temat ilości energii wyzwalanej podczas kolapsu wrót hipernetowych, mogło nie być żadnych widocznych efektów albo eksplozja porównywalna z wybuchem nowej. Żaden okręt nie będzie w stanie przetrwać czegoś takiego ani uciec przed potęgą równą eksplodującej gwieździe. – Nie, nie zdołamy przejąć tych wrót.

Nie poinformował jej jeszcze o tym, że flota Sojuszu może zostać przekierowana podczas lotu syndyckim tunelem hipernetowym – prawdę mówiąc, nie podzielił się tą wiedzą z żadnym ze swoich kapitanów. Ale musiał to w końcu zrobić. Niektórzy z nich, w tym Desjani, powinni wiedzieć, że nie tylko Syndycy są teraz ich wrogami. – Zanim syndycki pościg powróci z Ixiona, musimy wykonać wiele innych zadań, a nie będziemy mieli na to zbyt dużo czasu. Musimy rozgromić to wielkie zgrupowanie uszkodzonych okrętów i jednostek pomocniczych, zniszczyć tak wiele pozostałych okrętów Syndykatu, jak się da, bronić naszej eskadry pomocniczej przed ewentualnym kontratakiem wroga i… No…

– To mi wystarczy, sir – przerwała mu Desjani.

Flota, teraz będąca bezładną masą okrętów, wspinała się przed syndyckim polem minowym, mając za sobą punkt skoku, przy prędkości 0.05 świetlnej. W przestrzeni kosmicznej nie ma oczywiście takich pojęć jak góra czy dół, ale ludzie zdecydowali się nadal ich używać. Ustalono więc, że przestrzeń powyżej płaszczyzny ekliptyki systemu jest określana mianem góry, a wszystko co znajduje się pod nią, jest dołem. Kierowanie się na gwiazdę, czyli centrum systemu, określano mianem zwrotu na sterburtę – albo gwarowo starburtę – a kierunek przeciwny do niego zwrotem na bakburtę. Dzięki tym właśnie ustaleniom był w stanie wydawać jednolite i krótkie rozkazy, które były zrozumiałe dla wszystkich jednostek.

W momencie gdy flota dotarła do punktu, w którym mogła rozpocząć przyśpieszanie, schodząc jednocześnie w dół i prosto na wroga, rozkazy zostały wydane i każdy dowódca okrętu wiedział już, jakie przydzielono mu zadania. Geary opracowywał całą strategię w locie, uwzględniając każde możliwe zagrożenie. Gdyby tylko nie musiał robić wszystkiego własnoręcznie… Do cholery, a kto właściwie każe mu robić wszystko własnoręcznie? Dlaczego nie może zlecić części zadań oficerowi, do którego ma zaufanie, komuś, kto obserwował go przez tyle miesięcy?

Читать дальше

Шрифт:

Сбросить

Интервал:

Закладка:

Сделать

Похожие книги на «Waleczny»

Представляем Вашему вниманию похожие книги на «Waleczny» списком для выбора. Мы отобрали схожую по названию и смыслу литературу в надежде предоставить читателям больше вариантов отыскать новые, интересные, ещё не прочитанные произведения.


Harlan Coben: Jedyna Szansa
Jedyna Szansa
Harlan Coben
Jack Campbell: Nieustraszony
Nieustraszony
Jack Campbell
Jack Campbell: Odważny
Odważny
Jack Campbell
Jack Campbell: Bezlitosny
Bezlitosny
Jack Campbell
Jack Campbell: Nieulękły
Nieulękły
Jack Campbell
Jack Campbell: Zwycięski
Zwycięski
Jack Campbell
Отзывы о книге «Waleczny»

Обсуждение, отзывы о книге «Waleczny» и просто собственные мнения читателей. Оставьте ваши комментарии, напишите, что Вы думаете о произведении, его смысле или главных героях. Укажите что конкретно понравилось, а что нет, и почему Вы так считаете.