Дмитрий Биленкин - Kroki w nieznane - 1970

Możliwość taką sygnalizowała już wcześniej twórczość H. G. Wellsa czy nieco później Karela Čapka, jednak dopiero teraz można mówić o pewnej tendencji ogólniejszej.

Być może fantastyka naukowa rozpływając się w ogólnej masie literatury i poszerzając jej horyzonty zatraci coś ze swej osobowości. Być może straci coś ze swej magii, tak jak jazz grany w Filharmonii.

Almanach, którego pierwszy tom oddajemy do rąk czytelników, chce prezentować utwory fantastyczno-naukowe autorów polskich i obcych, chce stanowić forum tej literatury, dostarczającej rozrywki i jednocześnie pobudzającej do myślenia.

Oto, co mówi na temat fantastyki naukowej przedstawiciel najbardziej „przyszłościowego” zawodu na świecie:

„Chodzi tu w rzeczywistości o najbardziej pasjonujące i złożone problemy współczesnego społeczeństwa, współczesnej nauki. A my niepostrzeżenie, śmiejąc się, zostajemy wciągnięci w kołowrót śmiałych idei, ostrych spięć.

Książki Lema odkrywają przed czytelnikiem NIEZNANE — to, co może się zdarzyć jutro lub nie zdarzyć się nigdy. Jego książki uczą myśleć głębiej, zmuszają czytelnika do zastanowienia się nad złożonością przyrody i historii człowieka”.

To, co radziecki kosmonauta Herman Titow powiedział o twórczości Lema, odnosi się do literatury fantastyczno-naukowej jako całości, a w każdym razie do jej najlepszej części. Zaprosiliśmy więc czytelników, aby wspólnie z nami zrobili kilka KROKÓW W NIEZNANE.

Dymitr Bilenkin, ur. 1933 r. — geolog i geochemik z wykształcenia, pracuje jako dzieennikarz, zajmuje się publicystyką naukową. Brał udział w kilku ekspedycjach geologiczznych. Jest autorem wielu książek popularnonaukowych. Pierwsze opowiadanie SF opublikował w 1958 r., pierwszy zbiór opowiadań pt. Marsjański przybój w 1976 r. Czytelnikowi polskiemu znany jest z licznych opowiadań, drukowanych w „Problemach” oraz almanachu „Kroki w nieznane”. Opowiadanie „Marsjański przybój” pochodzi z wyżej wspomnianego debiutanckiego tomu Dymitra Bilenkina.

Andrzej Czechowski, ur. w 1947 r. w Słupsku. Jest pracownikiem naukowym Instytutu Fizyki Teoretycznej Uniwersytetu Warszawskieggo. Debiutował w 1966 r. tomem krótkich opowiadań fantastyczno naukowych pt. Przybysze. Wcześniej drukował swoje utwory głównie na łamach Młodego Technika, zdobywając dwukrotnie pierwszą nagrodę (1962 i 1964) w konkursie na opowiadanie o tematyce SF zorganizowanym przez to czasopismo. Część jego utworów tłumaczona była na: rozyjski, niemiecki i czeski. natolii Dnieprów

Anatol Dnieprow to pseudonim Anatolija Pietrowicza Mickiewicza, autora licznych opowiadań i nowel o tematyce fantastyczno naukowej. Urodzony 18.11.1919 roku w Dniepropietrowsku. Ukończył w 1941 roku wydział fizyki Uniwersytetu Moskiewskiego. Utwory fantastyczno naukowe zaczął publikować w 1951 roku debiutując w „Znanije-Siła” dwoma opowiadaniami: Desant z „Jupitera” i Maszyna ED model nr 1 (w tomie „Iskier” Biały stożek Ałaidu (1961)). Pierwszy zbiór opowiadań Dnieprowa ukazał się w 1961 roku i nosił tytuł Równina Maxwella. Później ukazały się: Świat, w którym zniknąłem (1961), Formuła nieśmiertelności (1962), Purpurowa mumia (1965), Prorocy (1971). Ponadto w 1965 roku „Almanach NF” zamieścił dłuższą nowelę Dnieprowa Błękitna pożoga, a „Nasz Sowriemiennik” w numerach 8-10 z roku 1967 drukował powieść Człowiek archiwalny.

Konrad Fijałkowski, ur. w 1939 w Lublinie. Inżynier na wydziale Elektroniki Politechniki Warszawskiej, jest autorem publikacji naukowych i popularnonaukowych, czzłonek Rady Naukowej Problemów. Jako pisarz debiutował w 1963 r. tomem opowiadań fantastyczno naukowych pt. Wróble galaktyki. Wydał następujące zbiory opowiadaań: Poprzez piąty wymiar (1967), Włókno Claperiusa (1969), Kosmodrom (1975). Za opowiadanie Prawo wyboru otrzymał nagrodę na międzynarodowym konkursie na opowiadanie SF, zorganizowanym przez redakcje czasopism popularnonaukowych z krajów socjalistycznych (1962). Jury Międzynarodowego Spotkania Pisarzy SF w Poznaniu (1973) przyznało mu nagrodę specjalną za całokształt twórczości literackiej.

Harry Harrison, ur. w 1925 r., amerykański pisarz zamieszkały obecnie w Irlandii, znany jest w Polsce przede wszystkim z powieści Planeta Śmierci (Czytelnik, 1982 r.), wchodzącej w skład trzytomowego cyklu o Jasonie dinAlt i jego pyrrusańskich przyjaciołach. Cykl Deathworld powstał w latach 1960-68, i bardzo szybko zyskał ogromną popularność i uznanie.

Harry Harrison rozpoczynał karierę jako komiksowy rysownik. Jego debiutem prozatorskim było opublikowane w 1951 r., na łamach magazynu World Beyond opowiadanie Skalny nurek. Jest obecnie autorem kilkudziesięciu książek, w tym również wydawcą słynnych antologii, przygotowywanych wspólnie z Brianem W. Aldissem.

Harry Harrison był głównym organizatorem World SF Writer’s Conference w 1976 roku, pierwszego kongresu World SF organizacji profesjonalistów.

Harry Harrison to pseudonim literacki pisarza o nazwisku Henry Maxwell Dempsey.

Gerald Kersh (Stany Zjednoczone) urodził się w Anglii. Autor osiemnastu powieści i trzydziestu zbiorów opowiadań, współpracownik szeregu czasopism naukowych i literackich w Anglii i Ameryce. Ostatnia książka, powieść pt. „The Angel and the Cuckoo”.

R.A. Lafferty jest emerytowanym inżynierem elektrykiem, urodził się w stanie Iowa, a obecnie mieszka w Tulsa, Oklahoma. Swój wiek woli podawać wedle skali Celsjusza (stustopniowej) i twierdzi, że 7 października 1978 miał 19,78 lat (według skali Farenheita ma lat sześćdziesiąt cztery, ale uważa, że jest to skala przestarzała).

Jego opowiadania ukazywały się w tak różnych periodykach jak „The New Mexico Quarterly”, „Literary Review” i „Playboy”, a także wszystkich czasopismach SF. Pierwszą jego powieść, Past Master, opublikowano w roku 1968 i od tego czasu ukazało się dalszych dwanaście książek, zarówno powieści, jak zbiorów opowiadań. Krytyka wysoko oceniła jego powieść historyczną Okla Hannali. Powieści SF to: Fourth Mansions Arrive at Easterwine Apocalypses

Stanisław Lem, ur. w 1921 r. we Lwowie, pisarz, eseista, lekarz z wykształcenia. Jest członkiem Komitetu „Rok 2000” PAN, a także międzynarodowych i zagranicznych stwoarzyszeń naukowych i literackich. Debiutował w 1951 r. powieścią Astronauci, która zapoczątkowała światowy rozgłos jego twórczości, tłumaczona w następnych latach na wiele języków. Jest autorem poczytnych powieści i opowiadań, które odgrywają podstawową rolę w rozwoju i nobilitacji gatunku SF, m.in.: Obłok Magellana (1965) Dzienniki gwiazdowe (1957) Głos pana (1968) Solaris (1961) Księga robotów (1961) Cyberiada (1965) napisanych w formie esejów: Doskonała próżnia (1971) Wielkość urojona (1973) oraz szkiców literackich Rozprawy i szkice (1975). Duże uznanie również nauki, zyskały jego syntezy i monografie traktujące o rozwoju współczesnej cywilizacji technicznej oraz literaturze:

Summa technologiae (1964) Filozofia przypadku (1968) Fantastyka i futurologia (1970).

Otrzymał nagrodę Ministra Kultury i Sztuki, dwukrotnie, II stopnia w 1965 r. i I stopnia w 1973 r. Dyplom ministra Spraw Zagranicznych (1968), nagrodę główną Jury Międzynarodowego Spotkania Pisarzy SF w Poznaniu (1973), Nagrodę Państwową I stopnia za całokształt twórczości (1976).