Isaac Asimov: Druga Fundacja

Anthor spojrzał na niego ironicznie.

To nie było trudne. Widzi pan, tak. się składa, że ja wiem, gdzie naprawdę znajduje się Druga Fundacja.

Kiedy po jednym wstrząsie następuje drugi, to nie działa już tak silnie jak pierwszy. Dlatego spokój w głosie Sernica nie był udawany.

— Jest pan tego pewien? — spytał. — Chcę przez to powiedzieć, że przed chwilą coś takiego słyszeliśmy już od Munna…

— To niezupełnie to samo — odparł Anthor. — Darell, tego dnia, kiedy zaczęła się wojna, rozmawiałem z panem zupełnie poważnie. Próbowałem namówić. pana, żeby opuścił pan Terminus. Gdybym mógł wówczas całkowicie zaufać panu, to powiedziałbym to, co teraz powiem.

— Chce pan przez to powiedzieć, że już od pół roku zna pan odpowiedź? — uśmiechnął się Darell.

— Znam ją od chwili, kiedy dowiedziałem się, że Arkadia uciekła na Trantor.

Darell poderwał się na równe nogi.

— A co ma z tym wspólnego Arkadia? — rzekł z nagłym zmieszaniem. — Co pan tu sugeruje?

— Absolutnie nic, poza tym, co jasno wynika z faktów, które tak dobrze znamy. Arkadia leci na Kalgan i zamiast wrócić do domu ucieka z przerażeniem do samego centrum Galaktyki. Porucznik Dirige, nasz najlepszy agent na Kalganie, jest sterowany emocjonalnie. Homir Munn leci na Kalgan i też staje się obiektem manipulacji. Muł podbił Galaktykę, ale, o dziwo, kwaterę główną założył na Kalganie. Zastanawiam się, czy był naprawdę zdobywcą, czy może raczej narzędziem. Na każdym kroku natykamy się na Kalgan. Wszędzie nic, tylko Kalgan — świat, który jakimś cudem przez ponad sto lat wychodził nietknięty z walk, które toczyli między sobą wojowniczy władcy.

— A zatem jaki wniosek?

— Oczywisty — oczy Anthora rozbłysły. — Druga Fundacja znajduje się na Kalganie.

— Byłem na Kalganie, Anthor — przerwał mu Turbor. — Byłem tam w ubiegłym tygodniu. Jeśli tam znajduje się Druga Fundacja, to znaczy, że ja zwariowałem. Myślę jednak, że to pan zwariował.

Anthor naskoczył na niego gwałtownie.

— No to jest pan durniem. Jak pan sobie wyobraża Drugą Fundację? Jako szkółkę? Może myśli pan, że zainstalują przy szlakach kosmicznych prowadzących na Kalgan pola radiacyjne, które będą tworzyć kolorowe napisy „Druga Fundacja”? Proszę mnie posłuchać, Turbor. Bez względu na to, gdzie się znajdują, tworzą ściśle zamkniętą oligarchię. Muszą być równie dobrze ukryci na świecie, na którym żyją, jak ten świat w Galaktyce.

Turbor zacisnął szczęki. — Nie podoba mi się pana nastawienie, Anthor — rzekł.

— Bardzo nad tym boleję — odparł szyderczo Anthor. — Niech pan się rozejrzy wokół siebie, tu, na Terminusie. Znajdujemy się w samym środku, w sercu Pierwszej Fundacji, z całą jej wiedzą na temat fizyki. Jaka część ludności zajmuje się tą nauką? Czy pan potrafi obsługiwać energetyczną stację przekaźnikową? Co pan wie o działaniu silnika hiperatomowego? Co? Prawdziwi naukowcy na Terminusie — nawet na Terminusie — nie stanowią nawet jednego procenta jego ludności. Czego zatem można spodziewać się po Drugiej Fundacji, gdzie obowiązuje pełna tajemnica? Tam liczba osób posiadających wiedzę musi być jeszcze niższa, a poza tym muszą pozostawać nieznani nawet dla mieszkańców swego własnego świata.

— Posłuchaj, młody człowieku — rzekł ostrożnie Sernic. — Dopiero co daliśmy Kalgariowi łupnia…

— A jakże — rzekł drwiącym głosem Anthor. — I jak świętujemy to zwycięstwo! Wciąż nowe iluminacje, pokazy ogni sztucznych, wrzawa w telewizorach i przed telewizorami. Ale teraz wyobraźmy sobie, że jeszcze raz zaczną się poszukiwania Drugiej Fundacji. Na jakie miejsce zwrócimy uwagę w ostatniej kolejności? Gdzie nikomu nie przyjdzie do głowy szukać Drugiej Fundacji? Ależ tak — na Kalganie!

Tak naprawdę, to nic im nie zrobiliśmy. Zniszczyliśmy trochę statków, zabiliśmy parę tysięcy żołnierzy, oderwaliśmy podbite terytoria i osłabiliśmy częściowo ich gospodarkę i handel, ale to wszystko nie ma żadnego znaczenia. Założę się, że nikt z tych, którzy naprawdę rządzą. Kalganem, nie przejął się tym ani trochę. Przeciwnie, teraz dopiero czują się bezpiecznie, bo przestali być obiektem zainteresowania. Ale nie mojego zainteresowania. Co pan na to powie. Darell?

Darell wzruszył ramionami.

— To ciekawe. Próbuję to jakoś dopasować do wiadomości, którą otrzymałem kilka miesięcy temu od Arkadii.

— Ach tak? — spytał Anthor. — A cóż to za wiadomość?

— Trudno powiedzieć. Cztery krótkie słowa. Ale to ciekawe.

— Słuchajcie — wtrącił się Sernic — jest tu coś, czego nie rozumiem.

— Co takiego?

Sernic milczał przez chwilę, szukając odpowiednich słów, wreszcie zaczął mówić, unosząc przy każdym słowie górną wargę, jakby nie był pewny czy to jest właśnie to, co chce powiedzieć:

— Otóż, zaledwie kilkanaście minut temu Homir Munn mówił, że Hari Seldon celowo zmyślał twierdząc, że założył Drugą Fundację. Teraz mówicie, że tak nie było, że Seldon nie zmyślał, tak?

— Zgadza się, nie zmyślał. Seldon powiedział, że założył Drugą Fundację i rzeczywiście ją założył.

— No dobrze, ale powiedział coś jeszcze. Że założył dwie Fundacje na przeciwnych końcach Galaktyki. Otóż, wytłumacz mi, młodzieńcze, czy w tym miejscu zmyślał czy nie? Bo Kalgan nie leży na przeciwnym końcu Galaktyki.

Anthor wyglądał na poirytowanego.

— To detal. W tym akurat miejscu mógł zmyślać, żeby ich osłonić przed ewentualnym niebezpieczeństwem. No bo pomyślcie tylko… Czemu właściwie miałoby służyć umieszczenie tych mistrzów psychomanipulacji na przeciwnym końcu Galaktyki? Jaka jest ich funkcja? Mają pomagać w zachowaniu Planu. A kto jest jego głównym wykonawcą? My, Pierwsza Fundacja. Skąd mogą więc najlepiej nas obserwować? Gdzie mogą najlepiej realizować swoje własne cele? Na przeciwnym końcu Galaktyki? To bezsensowne! W rzeczywistości są nie dalej niż pięćdziesiąt parseków stąd, co jest o wiele bardziej sensowne.

— Podoba mi się ten argument — rzekł Darell. — Jest rozsądny. Ale słuchajcie, Munn już jakiś czas temu odzyskał przytomność i proponuję, żeby go rozwiązać. Zapewniam was, że w niczym nie może nam przeszkodzić.

Anthor żachnął się, ale Munn energicznie pokiwał głową. Pięć sekund później równie energicznie rozcierał nadgarstki.

— Jak się czujesz? — spytał Darell.

— Podle — odparł Munn posępnie — ale mniejsza z tym. Chcę o coś spytać tego bystrego młodzieńca. Słyszałem, co miał do powiedzenia i chciałbym, żebyście mi pozwolili spytać, co mamy robić dalej.

Zapadła niezręczna cisza.

Munn uśmiechnął się gorzko.

— No więc załóżmy, że Kalgan to Druga Fundacja. Kim oni są na Kalganie? Jak chcecie ich znaleźć? Jak chcecie się do nich zabrać, jeśli ich znajdziecie, co?

— Ha — rzekł Darell — może się to wydać dziwnym, ale ja potrafię odpowiedzieć na te pytania. Mam wam powiedzieć co Sernic i ja robiliśmy przez te ostatnie pół rokż? Przy okazji, Anthor, pozna pan jeszcze jeden powód, dla którego tak bardzo chciałem być przez cały ten czas na Terminusie.

Po pierwsze — ciągnął Darell — moja praca nad analizą encefalograficzną dała o wiele lepsze rezultaty, niż ktokolwiek z was mógłby się spodziewać. Wykrycie mózgu należącego do członka Drugiej Fundacji jest nieco bardziej skomplikowane niż znalezienie po prostu płaskiej przekształcenia — i nie mogę powiedzieć, żeby mi się to całkowicie udało. Ale i to, co osiągnąłem, wystarczy.