Alastair Reynolds - Migotliwa wstęga. Tom 1 - Pościg

— Nigdy wcześniej nikogo nie zabiłem — powiedział Sky.

— Ale często o tym myślałeś, prawda?

Nie było sensu się z tym spierać. Sky cały czas fantazjował na temat zabijania ludzi. Rozmyślał, jak zabić swoich wrogów — tych, którzy go zelżyli albo którzy — jak podejrzewał — obmawiają go za jego plecami. Wydawało mu się, że pewni ludzie powinni zostać zabici tylko dlatego, że są słabi czy ufni. Na takim statku jak „Santiago” jest wiele okazji do popełnienia morderstwa, ale bardzo małe szanse, że nie zostanie to wykryte. Niemniej jednak płodna wyobraźnia Skya zajmowała się tym problemem dostatecznie długo i opracowała kilkanaście strategii usunięcia niektórych wrogów.

Do tej chwili — do chwili gdy przemówił Klaun — Skyowi wystarczały fantazje. Odgrywał w mózgu przebieg tych wstrętnych małych morderstw, ciągle przyozdabiał je szczegółami i to stanowiło dla niego dostateczną nagrodę. Klaun miał jednak rację: jaki sens ma rysowanie złożonych schematów konstrukcyjnych i projektowanie pracochłonnych szczegółów, jeśli w pewnym momencie nie rozpocznie się procesu konstruowania?

Spojrzał znowu na Balcazara. Jak zauważył Klaun, był on taki spokojny.

I taki łatwy do zranienia.