Orson Card - Ender wint

Intuïtief nam Ender dit voorval ineens heel anders waar. Het was een patroon, een ritueel. Madrid was niet bezig hem te kwellen, hij maakte zich alleen meester van een onverwachte gebeurtenis en gebruikte die om zijn greep op zijn leger te versterken.

‘Wij zijn het vuur dat hen zal verzengen, met huid en haar, met hoofd en hart; vele vlammen zijn we, maar toch één vuur.’

‘Salamander!’schreeuwden ze weer.

‘Zelfs deze wurm zal ons niet verzwakken.’

Even voelde Ender zijn hoop oplaaien. ‘Ik zal hard werken en vlug leren,’zei hij.

‘Ik heb jou geen toestemming gegeven om je mond open te doen,’antwoordde Madrid. ‘Ik ben van plan om je zo vlug ik kan te ruilen met iemand anders. Ik zal misschien wel een waardevol iemand op je moeten toegeven, maar al ben je nog zo klein, je bent erger dan waardeloos. Een onvermijdelijke extra ijspegel bij elk gevecht, dat ben je en waar we nu staan maakt elke bevroren soldaat verschil in de stand. Ik heb niets tegen je Wiggin, maar je kunt vast je ervaring wel opdoen op kosten van een ander.’

‘Wat een schat is hij toch, hè,’zei Petra.

Madrid deed een stap in de richting van het meisje en gaf haar met de rug van zijn hand een klap in haar gezicht. Het maakte bijna geen geluid want hij raakte haar alleen met zijn nagels. Maar ze had vier helderrode plekjes op haar wang en kleine bloeddruppeltjes gaven de plaats aan waar de punten van zijn nagels haar hadden geraakt.

‘Hier volgen je instructies, Wiggin. Ik verwacht dat dit de laatste keer is dat ik tegen je hoef te praten. Jij blijft uit de weg als wij in de strijdzaal oefenen. Je moet daar uiteraard wel aanwezig zijn, maar je wordt niet ingedeeld bij een plton en je neemt geen deel aan de oefeningen. Als we voor een gevecht worden opgeroepen kleed je je snel aan en meld je je samen met de anderen bij de poort. Maar je stapt pas een volle vier minuten na aanvang van de wedstrijd door de poort en vervolgens blijf je in de buurt van de poort met je wapen ongebruikt in zijn holster tot het moment waarop de wedstrijd is afgelopen.’

Ender knikte. Hij zou dus een nul zijn. Hij hoopte maar dat hij gauw uitgeruild zou worden.

Hij had ook gemerkt dat Petra geen kik had gegeven en ook haar wang niet had aangeraakt, hoewel een van de bloeddruppeltjes een straaltje was geworden dat in een streep naar haar kin liep. Ze was misschien wel een buitenbeentje, maar aangezien Bonzo Madrid toch Enders vriend niet zou worden, wat er ook gebeurde, kon hij net zo goed vriendschap sluiten met Petra.

Hij kreeg achter in de slaapzaal een brits toegewezen. Een bovenbed, zodat hij als hij op zijn brits lag niet eens de deur kon zien; die ging verscholen achter de kromming van het plafond. Er lagen andere jongens om hem heen, vermoeid uitziende, stuurs kijkende jongens, de minst gewaardeerden. Ze hadden geen welkomstwoorden voor Ender over.

Ender probeerde zijn kastje te openen door zijn handpalm ertegen te leggen, maar er gebeurde niets. Toen besefte hij dat de kastjes niet afgesloten waren. Ze hadden alle vier een ring aan de deur waarmee je ze kon opentrekken. Het was gedaan met privé-zaken als je eenmaal in een leger zat.

Er lag een uniform in het kastje. Niet het lichtblauwe geval van de pendelgasten, maar het met oranje afgezette donkergroene uniform van het Salamanderleger. Het paste niet zo goed. Maar ze hadden misschien wel nooit een uniform voor zo’n jong persoon hoeven leveren.

Hij begon het juist uit te trekken toen hij Petra door het gangpad in de richting van zijn brits zag lopen. Hij liet zich van zijn bed glijden en sprong op de vloer om haar te groeten.

‘Hou je gemak,’zei ze. ‘Ik ben geen officier.’

‘Je bent toch een pltonleider?’

In de buurt grinnikte iemand.

‘Hoe kom je daar nou bij, Wiggin?’

‘Je hebt een brits aan de voorkant van de slaapzaal.’

‘Ik heb een brits aan de voorkant omdat ik de beste scherpschutter van het Salamanderleger ben en omdat Bonzo bang is dat ik een revolutie op touw zal zetten als de pltonleiders geen oogje op me houden. Alsof ik iets zou kunnen beginnen met dit stelletje sukkels.’Ze wees naar de stuurs kijkende jongens op de britsen om hen heen.

Waar was ze mee bezig, het nog erger te maken dan het al was? ‘Iedereen is beter dan ik,’zei Ender in een poging om afstand te nemen van haar minachting voor de jongens die tenslotte zijn slaap-maten zouden zijn.

‘Ik ben een griet,’zei ze, ‘en jij bent een kontkrummel van zes jaar. We hebben zoveel gemeen, waarom worden we geen vrienden?’

‘Ik ben niet van plan om je huiswerk voor je te maken,’zei hij.

Het duurde even voor ze doorhad dat het een grapje was. ‘Ha,’zei ze. ‘Het is allemaal zo militair als je eenmaal aan de competitie meedoet. De lessen zijn ook heel anders dan voor pendelgasten. Geschiedenis en strategie en tactiek en kruiperds en wiskunde en sterren, dingen die je nodig hebt als gezagvoerder of bevelhebber. Je zult het wel zien.’

‘Dus nou ben ik je vriend. Levert dat nog wat op?’vroeg Ender. Hij deed haar stoere manier van praten na, alsof alles haar onverschillig liet.

‘Bonzo is niet van plan om je te laten oefenen. Hij zal je je lessenaar laten meenemen naar de strijdzaal om te studeren. In zekere zin heeft hij natuurlijk gelijk — hij heeft geen zin om zijn zorgvuldig uitgekiende manoeuvres te laten verpesten door een ongeoefend gozertje.’Ze verviel in het eigen taaltje waarin ze zich in de Krijgsschool meestal uitdrukten. ‘Bonzo, die is zo precies. Zo netjes, als-ie op een bord pist, spat-ie niet eens.’

Ender grijnsde.

‘De strijdzaal is altijd open. Als je wil neem ik je mee in onze vrije tijd en laat ik je een paar dingen zien die ik goed kan. Ik ben geen geweldig soldaat, maar ik ben behoorlijk goed en ik weet in ieder geval meer dan jij.’

‘Graag,’zei Ender.

‘We beginnen morgenochtend na het ontbijt.’

‘Maar als iemand dan de zaal gebruikt? Mijn lichting ging altijd vlak na het ontbijt.’

‘Geen probleem hoor. Het hele hart van de Krijgsschool, de naaf van het wiel bestaat uit strijdzalen. Ze draaien niet mee met de rest van het station. Zo komen ze aan de nullo, de nul g — het hele zaakje staat gewoon stil. Geen draaiing, geen beneden. Maar ze kunnen het zo regelen dat een willekeurige zaal precies voor de door ons allemaal gebruikte ingang zit. Als je eenmaal binnen bent, schuiven ze door en dan zit er een nieuwe strijdzaal achter de ingang.’

‘Oh.’

‘Afgesproken dus. Na het ontbijt.’

‘Top,’zei Ender.

Ze begon weg te lopen.

‘Petra,’zei hij.

Ze draaide zich om.

‘Bedankt.’

Ze zei niets, draaide zich alleen om en liep weg door het gangpad.

Ender klom weer op zijn brits en trok zijn uniform verder uit. Hij lag naakt op zijn bed en rommelde een beetje met zijn nieuwe lessenaar. Hij besloot om eens te kijken of ze nog iets aan zijn toegangscodes hadden veranderd. Reken maar, ze hadden zijn hele beveiligingssysteem gewist. Hier kon je niets in eigendom hebben, zelfs een lessenaar niet.

Het licht werd wat zwakker. Begon bedtijd te worden. Ender wist niet welk washok hij moest gebruiken.

‘De deur door en dan linksaf,’zei de jongen op de brits naast hem. ‘We delen met Ratten, Condors en Eekhoorns.’

Ender bedankte hem en begon door het gangpad te lopen.

‘Hé,’zei de jongen. ‘Zo kan je niet gaan hoor. Buiten dit vertrek altijd je uniform aan.’

‘Ook als je alleen maar naar de w.c. moet?’

‘Juist dan. En het is verboden om met iemand van een ander leger te praten. Tijdens de maaltijd of in het washok. In de speelzaal kun je het nog wel eens ongestraft doen en natuurlijk altijd als een leraar het je opdraagt. Maar als Bonzo je betrapt ben je er geweest.’

‘Bedankt.’