Михалина Вислоцкая - Sztuka kochania

Oczywiscie warto przy tym pamietac, ze zoladz jest najbardziej unerwiona czuciowo na dolnym brzegu, w okolicy wedzidelka przytrzymujacego napletek, i na szczycie, przy ujsciu cewki moczowej. Zidentyfikowanie miejsc na j wrazliwszych jest nietrudne — wystarczy pieszczac obserwowac uwaznie reakcje partnera i wcalug nich orientowac sie w rozmieszczeniu okolic innej czy bardziej wrazliwych. O pieszczotach zalecanych dla.'jar w wieku dojrzalym pomowie szerzej w koncowym rozdziale ksiazki.

Obecnie chcialabym jeszcze wrocic do wieku mlodzienczego. Omawiajac ten rodzaj pocalunkow nalezy ostrzec mlode kobiety przed przejawianiem wyraznej inicjatywy. Oczywiscie zdarzaja sie mezczyzni mlodzi, ktorzy lubia byc pieszczeni i zachowuja sie raczej biernie w milosci, ale w wiekszosci wypadkow ich aktywnosc seksualna jest bardzo duza i niechetnie patrza na przejmowanie jej przez kobieta. W tej fazie milosci rola kobiety jest hamowanie. Im dluzsza droga do ostatecznego celu, tym bardziej zakochany jest mezczyzna i tym bogatsza, i pelniejsza staje sie wrazliwosc seksualna kobiety.

Rzecz jasna, ze nie mozna przez zbyt dlugi okres wymagac od mezczyzny wymyslnych pieszczot, nie umozliwiajac mu pelnego odprezenia fizycznego, poniewaz nadmierne napiecie seksualne moze spowodowac u niego wiele dolegliwosci, jak uczucie ciezkosci i bolesnego napiecia w podbrzuszu oraz dretwienie w okolicy pachwin i przykre bole moszny, o czym wspominalam juz mowiac o „pettingu".

Rozwodze sie dosc szeroko nad technika pieszczot dotykowych i pocalunkow, poniewaz stanowia one istotna tresc preludium poprzedzajacego stosunek oraz kontaktow miedzy zakochanymi przed rozpoczeciem pelnego wspolzycia.

Mlodzi kochankowie nie spieszac sie do stosunkow, rozwijaja i wzbogacaja bardzo swoj kunszt milosny i kulture pieszczot pospiech bowiem w milosci jest bledem niewybaczalnym.

NIE NALEZY ZACZYNAC ZBYT WCZESNIE

Czytajac historie dzialalnosci polskich emancypantek piora pani Duninowny ubawilam sie szczerze problemami bulwersujacymi swiat w ubieglym stuleciu. Rozgorzala wowczas sroga wojna na piora na lamach prasy warszawskiej. Autorka cytuje:

“— Czy kobiety, ktore zaniedbuja dla ksiazek i talentow wlasnych, wazniejszych daleko, domowych i kobiecych zatrudnien, mozna uwazac za uczciwe?

— Czy pocalunek jest grzechem?

— Czy niewiaste jezdzaca na bicyklu nalezy uwazac za kobiete upadla…" *, — Czy wydekoltowane suknie nosza tylko bezwstydnice?

— Czy kazdy chlopiec dlugowlosy to chuligan i lobuz?

Niezwykle podobnie brzmia wyliczone wyzej problemy, pomimo ze pierwsze trzy maja juz sto lat niemal, a ostatnie dotycza obecnej mody mlodziezowej, ktora juz spopularyzowala sie na tyle, ze postepuje wedlug jej wskazan, kto chce i kiedy chce, prawie nie budzac “swietego oburzenia".

Zmieniaja sie ubiory, obyczaje, rozrywki, a co najwazniejsze, zmieniajace sie srodowisko zmienia takze czlowieka. Piecio i szescioletnie dzieci biegle dzis licza i czytaja, a w eksperymentalnych przedszkolach ucza sie z powodzeniem wyzszej matematyki. Srednia wzrostu przesunela sie w gore o pietnascie do dwudziestu pieciu centymetrow w stosunku do ubieglego stulecia, kobiety przekwitaja o dziesiec lat pozniej.

Swiat zmienia sie wokol nas w zawrotnym tempie. Czyzby czlowiek mogl sie nie zmieniac, gdy z dnia na dzien nieomalze zmienia sie srodowisko, w ktorym zyje?

Zmienia sie na pewno i to w roznych dziedzinach zycia, a rodzice i wychowawcy chca “na sile" utrzymac mlodziez w opracowanych troskliwie i niezmiennych ramkach obyczajowoseksualnych.

Stale usilowania doroslych zmierzajace do rozladowania w najrozmaitszy sposob napiecia seksualnego u mlodziezy wydaja sie troche nielogiczne w wyborze metod. Z zainteresowaniem czytuje w prasie oraz niektorych wydawnictwach dla mlodziezy powazne rozwazania na temat: co by tu dac mlodziezy zamiast? Padaja propozycje: sport, gimnastyke, nauke itp, A wiec rzecz stawia sie na glowie!

Trudno przeciez zaproponowac czlowiekowi sen zamiast picia, a oddychanie zamiast jedzenia. Nie my skonstruowalismy nasze organizmy takimi, jakimi sa, musimy wiec pogodzic sie z sytuacja, ze jednych funkcji innymi zastapic sie nie da, mamy natomiast obowiazek zharmonizowac ich wspolistnienie.

Abstrahujac od przyczyn przyspieszajacych* rozwoj mlodziezy, przypomnijmy, ze rowniez w dawnych wiekach rozmaicie bywalo z okresem rozpoczecia wspolzycia seksualnego. Nawet w

Polsce i w krajach europejskich nasze babki i prababki zawieraly malzenstwa w wieku lat czternascie — pietnascie (za indultem papieskim), a w czasach dzisiejszych w Indiach czy Afryce nie

* H, Duninowna; Kobieto puchu marny, Lod* 19B5, s. 9 — Sztuka kochania sa wcale rzadkoscia malzenstwa dziesiecio-, dwunastoletnich dziewczat. Niewatpliwie warunki klimatyczne odgrywaja tez pewna role, ale jest to zgodne z uwaga, ktora zrobilam wyzej, mowiac o wplywie warunkow srodowiskowych na przyspieszenie rozwoju seksualnego.

Statystyki europejskie i polskie w ostatnich trzydziestu latach wykazuja, ze chlopcy zaczynaja wspolzycie przecietnie w siedemnastym, a dziewczeta w osiemnastym, dziewietnastym roku zycia. Liczby uzyskane przeze mnie z wywiadow zebranych w poradni od czterech tysiecy pieciuset kobiet (dane zbierane w latach 1959–1969) wykazaly sredni statystyczny wiek rozpoczecia wspolzycia: dwadziescia jeden i pol do dwudziestu dwu i pol lat. Granica uzyskana z moich materialow jest nieco wyzsza niz dane statystyczne zebrane obecnie wsrod mlodziezy do lat dwudziestu, poniewaz badania dotyczyly kobiet w wieku od trzydziestu do czterdziestu lat.

Jak wynika z dotychczasowych rozwazan, bardzo wiele czynnikow, niezaleznych od naszego

“planowania", wplywa w sposob istotny na zmiane obyczajowosci, a nawet wzrost i biologiczny rozwoj czlowieka, i musimy wszystkie wzgledy brac pod uwage, nie uciekajac od rzeczywistosci.

Niecelowe jest budowanie poteznych tam, ktore i tak zostaja zrywane przez zycie. Czy nie jest lepiej przyjac role zyczliwego obserwatora, starajac sie w miare potrzeby pomoc mlodziezy dyskretnie i przyjaznie, ukierunkowujac nurt jej zycia osobistego. Udostepnic rzetelne materialy naukowe z biologii, anatomii, fizjologii, socjologii, higieny itp., aby mogla siegnac do nich w razie potrzeby i budowac swoj przyszly swiat, w ktorym bedzie zyc, zgodnie z wlasnym, najbardziej odpowiadajacym jej modelem.

W dalszych rozwazaniach dotyczacych wieku rozpoczecia wspolzycia wroce do rozdzialu mowiacego o milosci mlodzienczej.

Byc moze w wieku bezposrednio po okresie pokwitania dominowac beda cienie i strony negatywne przedwczesnego wspolzycia ale na te wlasnie strony chce zwrocic uwage moich czytelnikow, pomimo ze w zyciu stanowia one na szczescie margines i nie dotycza ogolu mlodziezy.

Z gory zastrzegam, ze wnioski i propozycje, ktore wynikaja z dalszych rozwazan, nie sa pomyslane jako nastepne — tyra razem wlasnej produkcji — ramki do regulacji zycia seksualnego mlodziezy. Sa one proba ukazania roznych aspektow tego zagadnienia, dajac mlodym czytelnikom material do wlasnych przemyslen i wnioskow oraz okazje do wybrania najwlasciwszej dla siebie sciezki i unikniecia choc w czesci niebezpieczenstw, ktore na nich czyhaja.

Uczuciowosc czlowieka dojrzewa z wiekiem i pod wplywem kolejnych nauczycieli milosci.

Od urodzenia dziecko uczy sie milosci od matki, potem od ojca i przyjaciol.

Jezeli mlodziez miedzy okresem dojrzewania a szesnastym rokiem zycia rozpoczyna wspolzycie plciowe, to stosunki fizyczne wyprzedzaja okres rozwoju psychicznego, w ktorym ksztaltuje sie uczuciowosc. Podobnie jak niemowle i male dziecko, pozbawione w dziecinstwie milosci matki, cierpi w pozniejszym zyciu na niedorozwoj uczuciowosci — rozpoczecie kontaktow seksualnych w niedlugim czasie po okresie pokwitania (dwunasty — szesnasty rok zycia) moze spowodowac deformacje psychiczno-uczuciowa, ktora nazwalam choroba “bez-milosci".