Frank Baum - La Eksterordinara Lando Oz

“Vero, ”agnoskis la Birdotimigilo, humile; “sedPastoria estas delonge morta, kaj necesas ke estuanstataŭa reganto. ”

“Pastoria havis filinon, kiu laŭrajte heredu latronon de la Smeralda Urbo. Ĉu vi sciis tion? ”demandis la Sorĉistino.

“Ne, ”respondis la Birdotimigilo. “Sed se laknabino ankoraŭ vivas, mi ne kontraŭstaros ŝin. Kontentigos min la forpelo de Zingibra, ĉar ŝi estasuzurpintino, kaj mi ne repostulos la tronon por mi. Efektive, ne plezurigas esti Reĝo, precipe kiam onihavas bonegan cerbon. Mi jam delonge scias ke pormi taŭgas multe pli honorinda posteno. Sed kie estastiu knabino kiu posedas la tronon, kaj kiel ŝinomiĝas? ”

“Ŝia nomo estas Ozma, ”respondis Glinda. “Sedmi vane klopodis trovi kie ŝi estas. Ĉar la Sorĉisto deOz, kiam li ŝtelis la tronon de la patro de Ozma, sekrete kaŝis la knabinon ie. Kaj per magio kian mine konas li ankaŭ malebligis ke eĉ mi —ekspertaSorĉistino —trovu ŝin. ”

“Tre strange, ”interrompis la Ŝancel-Insekto, pseŭdopompe. “Oni informis min ke la MirindaSorĉisto de Oz estis nur ĉarlatano! ”

“Absurde! ”kriis la Birdotimigilo, tre kolera pro tiudiro. “Li donis al mi bonegan cerbon! ”

“Neniel falsa estas mia koro, ”anoncis la StanaLignohakisto, indigne rigardante la Ŝancel-Insekton.

“Eble oni misinformis min, ”balbutis la Insekto, retiretante sin; “mi mem ne konis la Sorĉiston. ”

“Nu, ni ja konis lin, ”rebatis la Birdotimigilo, “kaj li estis tre potenca Sorĉisto, mi povas certigivin pri tio. Estas vere ke li kelkfoje iomete falsissian aspekton, sed se li ne estus potenca Sorĉisto, kiel —mi demandas —kiel li povus kaŝi tiunknabinon Ozma tiom sukcese ke neniu povas troviŝin? ”

“Mi —mi cedas al vi! ”respondis la Ŝancel-Insekto, humile. “Vi neniam parolis pli sencoplene, ”diris la StanaLignohakisto.

“Mi nepre devas denove provi trovi kie kaŝiĝis tiuknabino, ”diris la Sorĉistino, penseme. “En miabiblioteko estas libro en kiu skribiĝis ĉiu ago de laSorĉisto dum li estis en nia Lando Oz —nu, ĉiu agokiun miaj spionoj povis observi. Tiun libron miatentege tralegos hodiaŭ nokte, kaj mi klopodos troviagojn kiuj eble helpos nin retrovi la perditan Ozman. Intertempe, bonvolu distri vin en mia palaco kajordonu miajn servistinojn kvazaŭ ili estus la viaj. Mirenkontos vin denove, morgaŭ. ”

Per tiu gracia parolo Glinda forsendis laaventurantojn, kaj ili komencis vagadi en la belajĝardenoj, kie ili pasigis plurajn horojn ĝuante laplaĉegaĵojn kiujn la Reĝino de la Sudlando metintisĉirkaŭ sian reĝinan palacon.

Sekvamatene ili rerenkontis Glindan, kiu diris alili:

“Mi tre zorge traserĉis la registron de la agoj dela Sorĉisto, kaj inter ili mi trovis nur trisuspektindajn. Li manĝis fabojn per tranĉilo, lisekrete vizitis maljunan Mombin trifoje, kaj li lamisiomete je la maldekstra piedo. ”

“Ha, tiu tria ago estas nepre suspektiga! ”krietis laKukurbokapo.

“Ne nepre, ”diris la Birdotimigilo; “eble suferigislin kalo. Laŭ mi, plej suspektigas ke li manĝadisfabojn per tranĉilo. ”“Sed eble tiu estas ĝentila manĝomaniero enOmaha, la glorega lando el kiu origine venis laSorĉisto, ”proponis la Stana Lignohakisto.

“Povas esti, ”agnoskis la Birdotimigilo.

“Sed kial, ”demandis Glinda, “li trifoje sekretevizitis maljunan Mombin? ”

“Ha! Vere kial! ”eĥis la Ŝancel-Insekto, impone.

“Ni scias ke la Sorĉisto instruis al la maljunulinomultajn magiaĵojn, ”pludiris Glinda; “kaj li ne farustion se ŝi ne helpus lin iel. Do ni sendube pravesuspektas ke Mombi helpis lin kaŝi la knabinonOzma, la laŭrajtan heredantinon de la trono de laSmeralda Urbo kaj do konstanta danĝero laŭ lauzurpinto. Ĉar se la popolo scius ke ŝi vivas, ili rapideReĝinigus ŝin kaj redonus al ŝi ŝian laŭjustanpostenon. ”

“Logika argumento! ”kriis la Birdotimigilo. “Tutesendube Mombi partoprenis en la fia afero. Sed kielhelpas nin scii tion? ”

“Necesas trovi Mombin, ”respondis Glinda, “kajdevigi ŝin informi pri kie ŝi kaŝis la knabinon. ”

“Mombi estas nun kun Reĝino Zingibra, en laSmeralda Urbo, ”diris Tip. “Mombi faris la multajnobstaklojn kontraŭ ni, kaj devigis Zingibran minacidetrui miajn amikojn kaj redoni min al lamagiulinaĉo. ”

“Sekve, ”decidis Glinda, “kun mia armeo mi marŝosal la Smeralda Urbo kaj kaptos Mombin. Poste, ebleni povos devigi ŝin diri la veron pri Ozma. ”

“Ŝi estas fimaljunulino! ”komentis Tip, kiuntremigis pensi pri la nigra poto de Mombi; “ankaŭobstina. ”

“Ankaŭ mi estas tre obstina, ”respondis laSorĉistino, ridetante dolĉe; “do mi tute ne timasMombin. Hodiaŭ mi faros ĉiujn necesajn preparojn, kaj je la krepusko morgaŭmatene ni marŝos kontraŭla Smeraldan Urbon. ”

La Armeo de Glinda laBona aspektis grandiozakaj impona kiam ĝigrupiĝis je la mateniĝoantaŭ la pordego de la palaco. Launiformoj de la soldatinoj estis belajkaj gajkoloraj, kaj iliaj arĝentopintaj lancoj estis brilantaj, lalongaj teniloj estis inkrustitaj perperlamoto. La o ficirinoj portisakrajn, brilantajn glavojn, kajŝildojn kovritajn per pavoplumoj; vereŝajnis ke neniu malamiko iel povus venki tiel gloranarmeon.

La Sorĉistino estis portata en bela palankeno, kiusimilis al la korpo de kaleŝo, kun pordoj kaj fenestrojkun silkaj kurtenoj; sed anstataŭ radoj, kiujn havaskaleŝo, la palankeno restis sur du longaj, horizontalajstangoj, kiujn portis la ŝultroj de dekdu servistinoj. La Birdotimigilo kaj liaj kamaradoj decidis veturien la Gumpo, por tiel povi egale rapidi kiel la armeo; do, tuj kiam Glinda komencis kaj dum la reĝinabando ludis inspiran muzikon kaj ŝiaj soldatinojformarŝis, niaj amikoj surso fiĝis kaj sekvis. La Gumpomalrapide flugadis tuj super la palankeno en kiuveturis la Sorĉistino.

“Atentu, ”diris laStana Lignohakisto al laBirdotimigilo, kiu sinklinis trans la flankon por rigardi la armeon sub si.

“Ne falu. ”

“Ne gravus, ”komentis la edukita Ŝancel-Insekto; “li ne povos rompiĝi, ĉar li ĉiam falos sur sian mono-litan naturon. ”

“Mi ordonis ke vi —”komencis Tip, riproĉavoĉe. “Jes ja! ”diris la Ŝancel-Insekto, tuje. “Pardonumin. Mi strebos subpremi mian vortludemon. ”

“Vi devos sukcesi pri tio, ”deklaris la knabo. “Sevi volas plu akompani nin. ”

“Ve! Min plorigus apartiĝi de vi post tiom datempo! ”murmuris la Insekto, emocie; do Tip forlasisla temon.

La armeo plumarŝadis senpaŭze, sed kiam noktiĝisili ankoraŭ ne atingis la murojn de la Smeralda Urbo. Tamen, per la malforta lumo de la nova luno, lasoldatinoj de Glinda ĉirkaŭis la urbon kaj starigissiajn skarlatajn silkajn tendojn sur la verda herbaro. La tendo de la Sorĉistino estis pli granda ol la aliaj, kaj konsistis el pure blanka silko, kaj super ĝi flirtadisskarlataj flagoj. Oni starigis tendon ankaŭ por laBirdotimigilo kaj liaj amikoj; kaj post tiuj preparoj, laŭ militistaj precizo kaj rapido, la armeo eniris siajntendojn por ripozi.

Multe miregis Reĝino Zingibra la postan matenonkiam ŝiaj soldatinoj alkuris por informi ŝin prila grandega armeo ĉirkaŭanta ilin. Ŝi tuj grimpisla ŝtupojn de alta turo de la reĝa palaco kajĉiudirekte vidis standardojn flirtantajn, kajla granda blanka tendo de Glinda starisrekte antaŭ la pordoj.

“Nepre ni venkiĝos! ”kriis Zingibra, malespere; “ĉar kiel povos niaj trikiloj superila longajn lancojn kaj timigajn glavojn deniaj malamikinoj? ”

“Estos plej bone, ”diris knabino, “ke nicedu kiel eble plej rapide, por ke ni nevundiĝu. ”

“Tute ne, ”respondis Zingibra, pli kuraĝe.

“La malamikinoj plu estas ekster la muroj, do ni penu akiri pli da tempo per inter-traktado kun ili. Iru kun pac flago al Glindakaj demandu al ŝi kial ŝi aŭdacis invadi mianregnon, kaj kion ŝi postulas. ”