Harlan Coben: Ostatni Szczegół

– Nie mogę. Win uniósł brew.

– Wszystko w rodzinie, MASH, Mary Tyler Moore, Boba Newharta, Caroll Burnett?

– Żałuję.

– Odcinek z Sammym Davisem we Wszystko w rodzinie!

– Nie dzisiaj, Win.

– Wiem, chcesz się ukarać. Czy nie przesadzasz z samobiczowaniem? – spytał z troską. Myron uśmiechnął się.

– To nie to.

– Nie powiesz mi, że chcesz być sam. Nie znosisz samotności.

– Wybacz, mam inne plany.

Win ponownie uniósł brew, odwrócił się i wyszedł bez słowa. Myron chwycił słuchawkę i wystukał znajomy numer.

– Już jadę – powiedział.

– Dobrze – odparła mama. – Zadzwoniłam do Fonga. Zamówiłam dwie porcje krewetek w sosie homarowym.

– Mamo?

– Słucham?

– Ja już nie lubię ich krewetek w sosie homarowym.

– Co takiego? Przepadałeś za nimi. To twój przysmak.

– Do czternastego roku życia.

– Trzeba było mi powiedzieć.

– Mówiłem. Niejeden raz.

– I co, spodziewasz się, że będę pamiętała o wszystkich drobiazgach? Czyżbyś tak wydelikacił sobie podniebienie, że przestały ci smakować krewetki Fonga w sosie homarowym? Za kogo ty się masz, za speca od haute cuisine?

– Przestań się czepiać chłopaka! – dobiegł Myrona głos taty.

– A kto się go czepia? Czy ja się ciebie czepiam, Myron?

– I każ mu się pośpieszyć! – krzyknął tata. – Zaraz zacznie się mecz!

– Wielkie mi mecyje, Al. Jego to nie interesuje.

– Powiedz tacie, że już jadę – rzekł Myron.

– Jedź wolno. To nie piekarnia. Mecz zaczeka.

– Dobrze, mamo.

– Zapnij pasy.

– Jasne.

– Ojciec ma dla ciebie niespodziankę.

– Ellen! – zawołał tata.

– Co tak krzyczysz, Al?

– Chciałem mu powiedzieć…

– Och, nie wygłupiaj się. Myron?

– Tak, mamo?

– Ojciec kupił bilety na mecz Metsów. W niedzielę. Dla was dwóch. Myron przełknął ślinę.

– Grają z Tuńczykami – dodała mama.

– Z Marlinami! – krzyknął tata.

– Z tuńczykami, marlinami, co za różnica! Chcesz zostać biologiem morskim, Al? Tym się teraz zajmiesz w wolnym czasie? Rybami?

Myron uśmiechnął się.

– Myron, jesteś tam?

– Już jadę, mamo.

Odłożył słuchawkę, klepnął się po udach i wstał. Powiedział dobranoc Esperanzy i Wielkiej Cyndi, wsiadł do windy i zdobył się na uśmiech. Przyjaciele i kochanki są wspaniałe, pomyślał, ale czasem chłopiec pragnie pobyć z mamą i tatą.