Catherine Coulter - Cel

Louey Santera był w tej chwili bardziej zmęczony niż przestraszony, chociaż świetnie wiedział, że ma poważne powody, aby się bać.

– Porozmawiałem z nią, Molly. Co jeszcze miałem zrobić, na miłość boską? Mała wygląda dobrze, nic jej nie jest. No dobrze, następnym razem poproszę ją, żeby zagrała na tym durnym pianinie.

– I może później powiedziałbyś jej, że ją kochasz, co? Jesteś przecież jej ojcem. Nie wątpię, że ta myśl nigdy nie zaświtała ci w głowie, ale Emma po prostu cię potrzebuje.

– To ty chciałaś ją mieć, nie ja. Przed urodzeniem dziecka byłaś o wiele bardziej interesująca, Molly. Pamiętasz te zdjęcia, które mi zrobiłaś i zaniosłaś do redakcji „Rolling Stone”? Kupili je i opublikowali, ale ty powiedziałaś tylko, że są nie najgorsze, nic więcej. Szef działu fotograficznego „Rolling Stone” wychwalał je pod niebiosa. Nie mam pojęcia, dlaczego nie chciałaś więcej dla nich pracować.

– Masz bardzo wybiórczą pamięć, Louey. Byłam wtedy w ciąży i od rana do wieczora rzygałam jak struty kot. Nie miałam siły robić zdjęć. Odkąd Emma podrosła, powoli do tego wracam.

– Nikt nie zrobił mi nigdy tak dobrych zdjęć jak tamte.

Nietrudno było zgadnąć, że myślał wyłącznie o sobie. Louey zawsze myślał tylko o sobie. Molly miała ochotę przewrócić oczami i zdzielić go prawym sierpowym, lecz zamiast tego uśmiechnęła się spokojnie. Prawdę mówiąc, nie czuła do Loueya nienawiści – najczęściej w ogóle o nim nie myślała.

Wiedziała, że jego bezczelna pewność siebie skrywa najróżniejsze lęki i niepewności, które czasami wypełzały na powierzchnię. Rozumiała to, chociaż zdawała sobie także sprawę, że Louey potrafi niszczyć ludzi, którzy usiłują nawiązać z nim bliższy kontakt. Teraz bez trudu dostrzegła, że jest głęboko przerażony.

– Jesteś świetnym modelem, Louey – powiedziała, starając się go uspokoić. – Wiesz, że obiektyw cię kocha. Na świecie jest mnóstwo dobrych fotografów, którzy jeszcze nie raz zrobią ci świetne zdjęcia, ale to nie ma teraz nic do rzeczy. – Przerwała i potrząsnęła głową. – Nieważne. Jeżeli chcesz, żebym ci pomogła, zanim mój ojciec naprawdę się wkurzy, lepiej powiedz mi, co wiesz o porwaniu Emmy. Sam wiesz, co Mason potrafi, gdy straci nad sobą panowanie, a tym razem sprawa jest dużo poważniejsza niż wtedy w Denver.

– Nie było cię w Denver, kiedy twój tatuś zjawił się tam trzy lata temu, więc skąd możesz wiedzieć, do czego jest zdolny?

– Pamiętam za to, jak wiele lat temu przyjechałam tu na wakacje. Miałam wtedy dwanaście lat. Pewnego dnia obudziłam się tuż przed północą i zeszłam do kuchni, żeby napić się mleka. Zauważyłam, że w gabinecie ojca pali się światło i usłyszałam jakieś głosy. Uchyliłam drzwi i zajrzałam tam… – Molly zadrżała na wspomnienie sceny, którą teraz podsunęła jej pamięć. – Powiedz wszystko, co wiesz, Louey, nie wymądrzaj się. Kiedy ojciec określi cel działania, zmierza do niego po trupach. Ma dużo cierpliwości, ale kiedy ją traci, nie zna litości. W jaki sposób zaangażowałeś się w to wszystko? Podaj mi nazwiska ludzi, którym jesteś winien pieniądze.

W tej chwili zza rogu holu wyłonił się Ramsey. Właśnie przyszedł na górę i miał zamiar położyć się spać. Było już późno. Zobaczył Molly i Loueya, stojących naprzeciwko siebie jak para rewolwerowców, i usłyszał ostatnie słowa Molly.

Wiedział, że w gruncie rzeczy Molly nie wierzy, aby Louey był bezpośrednio zamieszany w porwanie Emmy, jest jednak niemal pewna, że były mąż ukrywa jakieś istotne informacje. Usiłowała teraz go postraszyć, co mogło okazać się sprytnym posunięciem. Ramsey był ciekaw, czy Louey to kupi.

Louey rzucił ostrożne spojrzenie w stronę Gunthera, który nadal z niewzruszonym spokojem opierał się o drzwi.

– Popełniłem poważny błąd, żeniąc się z tobą – syknął Louey. – Udawałaś pierwszą niewinną, a okazało się, że twoim tatusiem jest wielki gangster. Żałuję, że tak późno odkryłem prawdę.

– O co ci chodzi?

– Chcesz usłyszeć parę słów prawdy? – Wargi Loueya wykrzywił paskudny uśmiech. – Dobrze. Chciałem się z tobą pieprzyć, Molly, nie żenić. Niestety, twój tatuś dowiedział się o nas i nie pozostawił mi wyboru…

– To nieprawda, dlaczego kłamiesz? Mój ojciec nie miał pojęcia, że się z tobą spotykałam do dnia, kiedy powiedziałam mu o naszym ślubie. Nie patrz na mnie jak na idiotkę! Mówię ci, że wcześniej nic nie wiedział! Doskonale pamiętam, był kompletnie zaskoczony! Nie wymyśliłam sobie tego.

Louey zaśmiał się kpiąco, z politowaniem. Jego śmiech zmroził Molly do szpiku kości.

– To kłamstwo! – powtórzyła. Nie miała już siły. Czy w jej życiu nic nie było takie, jak sądziła? – Teraz, po tych wszystkich latach kłamiesz, żeby mnie zranić.

– Jasne, słodka Molly, oczywiście! Twój stary kazał nas śledzić, prawie od samego początku. Nie wiedziałaś o tym, co? Naturalnie że nie. Tak, jego ludzie nie spuszczali mnie z oka, a wszystko po to, aby chronić Molly przed zaćpanym gwiazdorem. Najprawdopodobniej wiedział nawet, kiedy straciłaś ze mną dziewictwo, i to co do minuty. Następnego dnia złożył mi wizytę. Dopiero wtedy trafiło do mnie, kim on w rzeczywistości jest.

– Nie kłamiesz? Mój ojciec zmusił cię, żebyś mi się oświadczył?!

– Nie sądzisz chyba, że zależało mi na żonie, co? Daj spokój, Molly, chyba nawet ty nie jesteś na tyle głupia! Zawsze lubiłem świeże, chętne dziewczynki, a ty patrzyłaś we mnie jak w obraz. Nie miałem zamiaru odmawiać sobie takiej przyjemności. Odrobina cierpliwości, kilka gierek i sama wlazłaś do łóżka. Chciałem być twoim pierwszym, jasne. Od zawsze mam słabość do dziewic, więc zrobiłem to, ale następnego ranka, zaraz po twoim wyjściu, w drzwiach stanął szanowny tatuś. – Louey wzruszył ramionami. – Pamiętam jednego z jego goryli, tego, któremu jakiś czas później ktoś odstrzelił łeb. Miał wielkie ręce. Złapał mnie nimi za szyję i podniósł wysoko. Potem twój tatuś poinstruował mnie, jak ma wyglądać nasza przyszłość. Miałem ci się oświadczyć, szczerze i z przekonaniem. Ostrzegł też, że jeżeli nie dochowam wierności jego córce, oszpeci mnie i nikt więcej nawet na mnie nie spojrzy. Uwierzyłem mu.

– Byłeś bardzo szczery – powiedziała Molly, zastanawiając się, jak to możliwe, że zdołała wydobyć z gardła jakieś słowa. – Doskonale pamiętam tamten wieczór… Ale przecież po naszym ślubie również sypiałeś z wieloma kobietami…

Louey niedbale wzruszył ramionami.

– A co miałem zrobić? Nie byłaś już pełną entuzjazmu panienką. W końcu zadzwoniłem do twojego ojca i przyznałem mu się, że robię skoki na bok. Powiedziałem, że ty nie jesteś tym specjalnie zainteresowana.

Roześmiał się. Molly nie mogła w to uwierzyć, ale on naprawdę się śmiał.

– Tatuś udzielił mi pozwolenia – dodał. – Przykazał mi tylko, żebym był dyskretny.

Upokorzenie i wściekłość wezbrały w Molly wielką falą. Wzięła zamach i wymierzyła mu mocny cios w brzuch. Louey ze świstem wypuścił powietrze z płuc, jęknął i zgiął się wpół.

– Ty draniu – powiedziała cicho. – Ty skończony draniu! Jesteś zdolny do wszystkiego, co? Jesteś jedynym mężczyzną, z którym spałam, więc nie mam skali porównawczej, ale posłuchaj mnie teraz uważnie – nigdy nie było mi z tobą dobrze, nigdy! Z tego, co słyszałam od innych kobiet, wynika, że w seksie jesteś równie prymitywny i ograniczony jak w życiu, a ja kupowałam to, ponieważ nie przyszło mi do głowy, że mogłabym spodziewać się czegoś więcej. Masz w sobie tylko chciwość i egoizm. I trochę sprytu, dzięki któremu szybko pojąłeś, że mój ojciec zmiótłby cię z powierzchni ziemi, gdybyś nie był mu posłuszny. Kazałeś porwać Emmę, prawda? Zrobiłeś to, bo przecież zawsze potrzebujesz pieniędzy! Wiedziałeś, że to Mason zapłaci za jej uwolnienie, ale w gruncie rzeczy wcale cię nie interesowało, od kogo dostaniesz forsę! – Przerwała na chwilę, ciężko dysząc. Nagle uderzyła się otwartą dłonią w czoło. – Jak mogłam być taka głupia?! Wcale nie chciałeś, żeby angażował się w to mój ojciec. To ja miałam zapłacić okup! Uznałeś, że w ten sposób po prostu odzyskasz swoje pieniądze! Nie sądziłam, że to zrobiłeś, ale teraz zmieniłam zdanie. Nie masz żadnych wielkich długów, o nie. Kazałeś ją porwać, żeby położyć łapę na forsie. – Znowu walnęła go w brzuch. – I zleciłeś to zadanie zboczeńcowi, pedofilowi! Zrobiłeś to własnej córce! Co z ciebie za człowiek, na miłość boską?!