Albert Baantjer: De Cock en dood door hamerslag

’Welke rol speelde Adriaan van Bovenkerk?’

’Heeft Opdenbroecke jou dat niet verteld?’

Vledder schudde zijn hoofd.

’Hij zou het uitzoeken.’

De Cock lachte.

’Ik weet het inmiddels.’

’Van wie?’

De oude rechercheur gniffelde.

’Van Maurice de Bouchardon. Toen ik hem vertelde dat zijn toekomstige zwager een moordenaar was, gaf hij opening van zaken. Adriaan van Bovenkerk had hem benaderd, omdat hij vermoedde dat de partij diamanten uiteindelijk wel aan de firma De Bouchardon zou worden aangeboden.’

De Cock keek Vledder lachend aan.

’Adriaan van Bovenkerk… die man heeft jou, geloof ik, slapeloze nachten bezorgd.’

’Ik vond hem verdacht.’

De Cock schudde zijn hoofd.

’Dat was hij niet. Adriaan van Bovenkerk is een peperdure schade-enquêteur. Hij werkte voor de maatschappij bij wie de verdwenen partij diamanten was verzekerd. Omdat hij in Antwerpen bij zijn onderzoek in het voormalige bedrijf van François Vandenberge niet verder kwam, ging hij ervan uit, dat Vandenberge de partij diamanten wel degelijk had meegenomen. In het camouflagekleed van een zwerver ging hij naar Amsterdam. Hij wist in welk pand aan de Oostenburgergracht François Vandenberge was overleden en hij kwam er… eerder dan wij… achter welke zwervers er ten tijde van dat overlijden in hetzelfde pand hadden gewoond. In de hoop de diamanten te achterhalen, ging hij hun gangen na en kwam daardoor in ons gezichtsveld. Het is jammer dat hij ons niet eerder heeft geopenbaard wie hij was en wat hij wist.’

Vledder grinnikte.

’Hoe kwam het dat Jeroen van Moerdijk in zijn zwerverskledij zo stonk?’

De Cock lachte.

’Een oude truc. Hij kocht in een feestwinkel van die glazen stinkbommetjes, waarmee wij vroeger op school onze leraar pestten door zo’n bommetje in de klas stuk te trappen.’

’En met dat spul smeerde hij zich in?’

De Cock schudde zijn hoofd.

’Hij smeerde het aan zijn oude regenjas. Het was die stank die Jules de Graaf rook toen hij hem in het donker passeerde.’ De oude rechercheur hield zijn glas omhoog.

’Zijn er nog vragen?’

Vledder keek hem aan.

’Is Pieter de Goede strafbaar?’

De Cock glimlachte.

’Dat onderwerp zouden wij niet ter sprake brengen.’ Vledder hield zijn gezicht strak.

’Is hij strafbaar?’

De Cock knikte.

’Ik heb aan de officier van justitie verteld welke deal ik met Pieter de Goede heb gesloten en hij heeft mij beloofd dat hij hem niet zal vervolgen. Pieter de Goede is inmiddels weer thuis bij zijn moeder in Antwerpen.’

De oude rechercheur schonk zijn gasten nog eens in en liet zich in zijn fauteuil terugzakken. De uiteenzetting had hem wat vermoeid.

Mevrouw De Cock verdween naar de keuken. Ze kwam terug met schalen vol lekkernijen en liep presenterend rond. Na momenten van bezinning werd het gesprek algemener. De gruwelijke gebeurtenissen aan de kop van het Stenenhoofd raakten wat op de achtergrond.

Het was al vrij laat toen de laatste gasten vertrokken. De Cock nam zijn derde glas cognac. Zijn vrouw schoof een poef bij en ging pal tegenover hem zitten.

’Ze hebben het vanavond niet gevraagd,’ sprak ze liefjes, ’maar waar is die partij diamanten gebleven?’

De Cock gebaarde voor zich uit.

’In de kluis bij Justitie. De officier moet maar uitmaken wie de rechtmatige eigenaar is.’

’Heb jij de diamanten naar Justitie gebracht?’

De Cock knikte.

’Jeroen van Moerdijk had de gordel met diamanten onder de vloer van zijn woning verstopt. Ik heb ze daar op zijn aanwijzing gevonden.’

Mevrouw De Cock keek haar man stralend aan.

’Heb jij ze in je handen gehad?’

De Cock knikte opnieuw.

’Ik heb ze stuk voor stuk bekeken.’

’Waren ze mooi?’

De Cock schoof zijn onderlip vooruit.

’Schitterend.’

’Kon die schittering je niet in de verleiding brengen om er een paar achter te houden?’

De Cock schudde langzaam zijn hoofd. Om zijn mond dartelde een glimlach.

’Diamanten… je kunt ze niet eten.’

Zie: De Cock en moord op de Bloedberg.

Spottende benaming voor de groep mensen die bij de behandeling van een moord noodzakelijk is.

Daar is het Gerechtelijk Laboratorium.

Zeer dunne schedel, waarin gemakkelijk breuken komen.

Zie: De Cock en het lijk aan de kerkmuur.

Zie: De Cock en de geur van rottend hout.