Yrsa Sigurðardóttir - Het laatste ritueel

‘Matthias kan daarvoor zorgen, als u dat echt meent.’ Þóra maakte aanstalten om op te staan. ‘Kan ik u met nog iets meer van dienst zijn?’ vroeg ze en ze hoopte oprecht dat dat niet het geval was. Ze had er eigenlijk genoeg van.

Amelia haalde haar handtas van de rug van haar stoel af en hing hem over haar schouder. Ze stond op en trok haar jas aan. Ze reikte Þóra de hand en ze schudde hem. ‘Dank u wel,’ zei ze en ze leek het te menen. ‘U stuurt ons de rekening; hij zal meteen worden betaald, zodra we hem ontvangen.’ Ze namen afscheid en Þóra liep snel in de richting van de uitgang. Ze kon niet wachten om in de frisse lucht te komen.

Onderweg kwam ze langs de zaal met de grote kaart van IJsland. Ze keek vanboven naar Matthias en Elisa, die rustig rond de horizontale reliëfkaart liepen. Matthias keek op toen hij haar van onderen af zag en pakte Elisa zachtjes bij haar bovenarm. Toen wees hij naar Þóra, zei een paar woorden en liep toen snel de trap op naar haar.

‘Hoe ging het?’ vroeg hij, terwijl ze langs het gedicht van Tómas Guðmundsson in de ruit van de deur liepen.

‘Goed, of slecht,’ antwoordde Þóra. ‘Ik weet het eerlijk gezegd niet.’

‘Je bent me een lunch schuldig,’ zei hij, terwijl hij de deur voor haar opendeed. ‘Maar aangezien ik een redelijke man ben en helemaal geen honger heb, ben ik bereid om het op een andere manier te vereffenen.’

‘Zoals?’ vroeg Þóra, hoewel ze precies begreep waar dit heen zou gaan.

Ze gingen op weg in de richting van Hotel Borg.

Twee uur later stapte ze voorzichtig uit bed en kleedde zich aan. Matthias werd niet wakker. Ze vond pen en papier in een klein bureautje en schreef een kort afscheidsbriefje aan hem en legde dat op het nachtkastje.

Het lukte haar om weg te komen zonder dat hij wakker werd. Ze haastte zich naar buiten en liep in de richting van de Skólavörðustígur om haar auto op te halen, waar nu netjes ‘Garage Bibbi’ op stond. Ze verdiende het om de rest van de dag vrij te nemen.

Haar telefoon, die in de zak van haar jas zat, ging over en ze nam op.

‘Hoi mam,’ zei haar zoon vrolijk.

‘Hoi lieverd,’ antwoordde Þóra. ‘Hoe gaat het? Ben je thuis?’

‘Ja, Sigga en ik zijn hier,’ antwoordde hij gegeneerd. ‘We zijn namen aan het bedenken, zoals je gezegd had. Weet jij of Pepsi een jongensnaam of een meisjesnaam is?’

HET LAATSTE RITUEEL

De Fontein

Copyright © 2005 Yrsa Sigardurdóttir

All rights reserved including the right of reproduction in whole or in part in any form.

Copyright © 2006 Uitgeverij De Fontein Baarn, voor de Nederlandse vertaling

Deze vertaling is totstandgekomen na overeenkomst met Veröld Publishing, Reykjavik.

Oorspronkelijke uitgever: Veröld Publishing, Reykjavik

Oorspronkelijke titel: Þriðja Táknið

Vertaling: Scandinavisch Vertaal- en Informatiebureau Nederland; Kim Middel en Kim Liebrand

Omslagontwerp: Wil Immink

www.uitgeverijdefontein.nl

ebook editie, november 2011 v1.1

An

Oldman

Production

Alle personen in dit boek zijn door de auteur bedacht. Enige gelijkenis met bestaande – overleden of nog in leven zijnde – personen berust op puur toeval.