Beləcə bir neçə gün keçdi, Uğur Mələyi şəhərin gözəl yerlərində gəzdirirdi. Uğura Dənizdən zəng gəldi. Uğur Səlimə incik olsada, Dənizin xətrini çox istəyirdi. Telefona cavab verdic alo Dəniz, biraz qulaq asıb kənara gedib, nə isə danışdı. Mələk kedib əyləşdi skameykada, telefonu söndürüb gəlib əyləşdi yanında. Mələk çox danışmırdı əvəllki kimi, – Mələyə: Dənizdi arayan, bizə getmiş. Mələk əstafa baxıb – Uğura: sənin ailən hardadır? Uğurun üzündən hiss olundu nə isə problemi vardı ailəsində. Mənim valideyinlərim başqa ölkədə yaşayırlar, yəni deməkdə çətinlik çəkdi. Anam başqasıyla yaşayır, atamda başqasıyla, məndə o üzdən olarla yaşamıram. Mələk – Uğura: əlaqəndə yoxmu? Uğur sinəsini ovdu əliylə, bu haqda danışmaq ona çətin idi. Var əlaqəm ikisiylədə, ildə bir dəfə, oda doğum günümdə məçbur çavab verirəm telefonlarına. Guya məni dünyaya gətirib yaxşı həyat vermişlər kimi, sözünün ardını demədi. Mələk əlini Uğurun dizinə qoyub, şükür həyatdadır valideyinlərin, olacağa çarə yoxdur üzülmə. Uğur zarafatla, – Mələyə: artıq üzülmürəm, sənin anan var mənimçündə. Qısqanmırsan demi dostum? – Uğura: əksinə, şadam dostum. Cibində siqaret çıxarıb yandırdı, – Uğura: birincidir səni siqaret çəkən görürəm. Uğur tüstünü ciyərlərinə çəkib, – Mələyə: tərgimişdim, yenidən ürəyim istədi. Mələk yavaş səslə – Uğura: buna dostun səbəb oldu, elə deyilmi? özünü qəst etdi. Uğur dəridən nəfəs alıb – Mələyə: xeyir sən deyil, yaramaz xalam oğlu səbəb oldu. Mələk biraz düşünüb, – Uğura: Murad dayını yenidən yatağa saldı eşşək. Uğur təcüblə baxıb – Mələyə: o sənin Murad dayında heç göründüyü kimi deyilmiş. Nəvəsini qorumaqçün sənin yıxıldığını demiş, – Uğura: mən ora getdiyimdə, Murad dayı orda deyildi. Onada mənim yıxıldığımı Səlim demiş. Uğur şaşqın baxaraq, – Mələyə: anlamadım, yəni gərçəklərdən xəbərsizmi olub? Mələk kinlə gülümsədi. Məni vurduqdan sonra Səlim olanları Dənizə demiş. Dənizdə atasına deyib, o üzdən atası gəlmiş qaçaraq. Murad dayı düzgün insandır, bilsəydi hadisə necə olmuş, inan olduğu kimi deyərdi. Sadəcə o anda yazıq yıxıldğımı düşünərək şok olmuş, bunu o heç vaxdı bilməyəcək. Əgər bilsə nəvəsinə çox qırılar, – Mələyə: sən onun nəvəsinimi düşünürsən? bilsin necə manyak olduğunu. Mələk -Uğura: olardan başqa onun kimsəsi yoxdur anla, yaşlı halında yetdik stress yaşadı. Mən istəmirəm yaşlı adam bizə görə dərt çəksin, sizdə onu səhv anlamışsınız. Gərçəkləri bildin, işdi Murad dayıyla rastlaşsan, xayiş edirəm hörmətlə davran. Uğur əlindəki siqareti qaraldıb atdı, – Mələyə: hammıya Mələk olub özümü yandıraram deyirsən. Mələk – Uğura: eyni sənin kimi dostum, bax neçə günlərdir işini – gücünü atıb yanımdan ayrılmırsan. Səninlə fərqimiz nədir ki? Uğur gülümsəməyə çalışdı, – Mələyə: mən dostumçün canımıda verərəm. Mələkdə zarafatla – Uğura: gözlərimin şahidiyəm dostum, deməyə gərək yox.
Uğurun evində Gülsümlə Dəniz oturmuşdular. Əlbətddə Dəniz Mələyin anasından gərçəkləri gizlətmişdi. Gülsümdə xəbərsizdi Mələyin başına gələn gərçək işdən. Dəniz- Gülsümə: arasaqmı birdə? Uğurun səsi duyuldu. Kimi itirdin Dəniz xanım, dönüb baxdılar gələn Uğurla Mələyə. Gülsüm tez qalxıb gedib Mələklə qucaqlaşıb görüşdü. Uğurlada əl verib görüşdülər, Dənizdə qalxıb gedib qucaqlaşıb, hər ikisiylə görüşdü. Gəlib əyləşdilər, Dəniz – Uğura: xalamın yaraşıqlı oğlu, sən heç belə çox gəzməzdin. Uğur Dənizə işarə etdi ki, Mələyin yanında işdən çıxdığını bildirməsin, Dəniz anladı. Uğur – Dənizə: hava yaxşıydı xalamın gözəl qızı, Mələk dedi ki, Dənizin dalğası sakit vaxdı çıxaq dolaşaq. Bu Mələyin zarafatı idi Dənizə dediyi. Gülsüm – Dənizə: yaxşıdır mənim ləqəbim yoxdur. Mələyin özünə baxdığınə görüb, – Dənizə: var mən unutdum, bacım baxdığında xatırladım. Zarafatlaşıb gülüşdülər, Mələk gülmürdü, – Dənizə: anam hanı? Dəniz gülümsəyərək, – Mələyə: otağına yatır. Mələk narahat oldu qalxacaqdı, Gülsüm – Mələyə: hava filan dəyişdi o üzdən yatır, narahat olma əyləş. Mələk – Gülsümə: sənin, nə isə deyəcəkdi yenə unutdu sözünü, belə olduğunda özündən asılı olmadan əsəbləşirdi. Gülsüm anladı tez cavab verdi, dərslərim normasındadır bacım narahat olma. Mələk unutduğu sözünü Gülsüm anladı deyə zarafatla, – Dənizə: dalğa xanım baxsana bacıma, sanki xüsusi hazırlanmışlar ünverstetdə oxuyur. Söz ağzımdan çıxmamış fikrimi oxudu, Dəniz həmişə gülər üzlü idi. Mələyin zarafatına ürəkdən güldü. Gülsümdə gülümsədi, Mələyin zarafatına. Uğur – Dənizə: dalğa xanım sən mənə yardım et qəhvələr süzək. Dəniz anladı Uğurun özünə sözü var idi, tamam mənmim yaraşıqlım. Ayağa qalxıb getdilər mətbəxtdə. Gülsüm uşaq kimi başını Mələyin çiyninə qoyub, necə kecdi gəzintiniz? – Gülsümə: vallahi mən buranın gözəlliyini, kəndimizin təbiətinə dəyişmərəm. Gülsüm bilirdi Mələk sevmirdi artıq buranı, son olanlardan sonra. Vallahi düz deyirsən bacım, məndə darıxdım kəndmizçün. Mələk – Gülsümə: sən məcbursan qalmağa burda, sənin əvəzindən mən kəndimizin dadını çıxararam. Gülsüm Mələyin zarafatına gülümsədi, ancaq artıq söz deyib kefini qaçırmaq istəmədi.
Beləcə bir gecənində sabahı oldu, Mələk yerindən qalxıb gəldi, anası mətbəxtdə yemək hazırlayırdı. Mələk – anasına: sabahın xeyir anacan, – Mələyə: sabahın xeyir qızım, gəl səhər yeməyin hazırdır. Mələk keçib əyləşdi, – anasına: Uğur qalxmadımı hələ? anası çay süzüb gətirib qarşısına qoydu. Uğur səhər tezdən getdi qızım, narahat olma mən onunda səhər yeməyini verdim. Mələk – anasına: yəqin işə gedib, neçə günlərdir yazıq işindən oldu. Anası gedib siniyə səhər yeməkçün, yağ – pendir və başqa şeylər qoyub gətirdi. Sinidəkiləri masaya düzüb – qızına: Uğura bir can borcumuz var qızım. Çox mədəni və tərbiyəli oğlandır, çox sağolsun hərşeyçün, bizə oteldə qalmağada icazə vermədi. Mələk çayından içib, – anasına: o mənim canım dostumdur, anası baxıb gülümsədi. Mələk birdən masada qalmış Uğurun telefonunu görüb, – anasına: off telefonunu unutmuş yazıq. Anası – Mələyə: məndə o gedəndən sonra gördüm qızım, – anasına: mən birazdan aparıb çatdıraram iş yerinə. O telefonla sifariş qəbul edir, anasıda üzüldü belə dediyində – Mələyə: of yazığa söz gəlməsin sonra. Məndə gəlim qızım səninlə, – anasına: yox ana sən narahat olma, taxsi çağırıb çatdırıb tez qayıdacam. Anası artıq söz demədi, tamam qızım yeməyini ye apararasan.
Evdə atası – Dənizə: bax qızım sənə deyirəm son dəfə, o yaramaz qardaşına yardıma filan getməyə düşünmə. Qoy işə alışsın, boş qalıb yaramaz oldu son vaxtlar. Dəniz gülümsəyib, – atasına: tamam ata. Sən gec qalma işə, gəl mən səni uğurlayım, uğur dediiyində atası – Dənizə: o Uğurlada danışacam mən. Bu nədir qız kimi küsüb işdən getmələr filan? hardadır o? Dəniz istəmirdi atası əsəbləşsin. Ata Uğur uşaq deyil, tapar başqa iş narahat olma. Bax özün dedin qardaşım boş qalıb yaramaz oldu, işləsin daha yaxşı. Atası əsəblə başını sirkələyib getdi, ardıncada Dəniz getdi yola salsın atasını.
Читать дальше