Iris Johansen - W Obliczu Oszustwa

Czy jest jakieś wyjście? Musi odzyskać czaszkę. Scenariusz, który przygotowała, dawał Timwickowi możliwość natychmiastowego zabicia Logana.

Następne zabójstwo. A potem przyjdzie czas na listę Fiske’a i zginą nowi ludzie.

Nie mogła już tego znieść.

Umowa?

Nie, Logan był upartym człowiekiem i nie podda się, nawet jeśli wymagałby tego zdrowy rozsądek i względy praktyczne. Mężczyźni zawsze byli zbyt…

Eve Duncan wiedziała, gdzie jest czaszka, i jako kobieta potrafiła myśleć logicznie. Duncan to mądra kobieta, która zrozumie, że nie mają innego wyjścia.

Lisa wyprostowała się i otarła oczy, włączając komputer.

Eve Duncan.

Zadzwonił telefon.

Logan?

Eve wzięła słuchawkę.

– Halo.

– Halo, Eve. Mam nadzieję, że nie masz nic przeciwko temu, iż mówię ci po imieniu. Ty zrób tak samo. Wydaje mi się, że istnieje między nami pewne porozumienie.

Eve nie wierzyła własnym uszom.

– Wiesz, kto mówi, prawda?

– Lisa Chadbourne.

– Poznałaś mnie po głosie. To dobrze.

– Skąd masz mój numer?

– Mam go od dawna, odkąd dostałam informacje na twój temat. Do tej pory nie uważałam za roztropne, żeby do ciebie dzwonić.

– Ponieważ chciałaś mnie zabić?

– Uwierz, proszę, że nigdy nie chciałam, aby spotkało cię coś złego, dopóki się nie wtrąciłaś. Nie powinnaś przyjmować propozycji Logana, a także pozwolić na to, by Logan namawiał Scotta do zdrady.

– Nie kontroluję Logana. Nikt go nie kontroluje.

Powinnaś się postarać. Jesteś inteligentna i silna. Trzeba tylko spróbować. Może tego wszystkiego dałoby się… – Urwała na chwilę, żeby się opanować. – Nie zamierzałam się denerwować. Wiem, że nie rozumiesz, ale mam za sobą ciężki dzień.

– Nie rozumiem. – Szok ustąpił trochę i Eve pomyślała, że rozmowa jest co najmniej dziwaczna. – I nic mnie to nie obchodzi.

– Oczywiście, że nie. Mimo to postaraj się zrozumieć. Muszę doprowadzić tę sprawę do końca. To jest jak jazda na diabelskim młynie. Nie możesz zejść, dopóki się nie zatrzyma. Walczyłam zbyt ciężko, zbyt dużo poświęciłam. Nie mogę stracić wszystkiego, co zyskałam.

– Przez morderstwo.

Cisza.

– Chcę to skończyć. Pozwól znaleźć mi jakiś sposób, Eve.

– Po co do mnie dzwonisz?

– Czy jest z tobą Logan?

Eve odetchnęła z ulgą. Jeśli Lisa nie wiedziała, gdzie jest Logan, to znaczyło, że obaj z Gilem są bezpieczni.

– Chwilowo nie.

– To dobrze. Tylko by przeszkadzał. Jak na mądrego człowieka jest zdumiewająco nierozsądny. Ty jesteś inna. Widzisz zalety kompromisu. Tak jak wtedy, kiedy błagałaś, żeby nie zabijano Frasera.

Eve zacisnęła dłoń na telefonie. Nie spodziewała się rozmowy na ten temat.

– Eve?

– Jestem.

– Chciałaś, żeby Fraser umarł, ale bardziej zależało ci na czymś innym. I miałaś na tyle rozsądku, aby o to walczyć.

– Nie chcę rozmawiać o Fraserze.

– Rozumiem, dlaczego chcesz o nim zapomnieć. Wspomniałam go jedynie dlatego, że teraz też musisz być rozsądna.

– Czego ode mnie chcesz?

– Czaszki i wszystkich dowodów, które macie.

– I co za to dostanę?

– To samo, co proponowaliście Marenowi. Znikasz i żyjesz gdzie indziej z pieniędzmi na resztę życia.

– A Logan?

– Przykro mi, ale dla Logana jest już za późno. Musieliśmy działać otwarcie, aby zapewnić sobie bezpieczeństwo. Ty możesz zniknąć, nie mogę jednak odwołać poszukiwań Logana. Został sam.

– A moja matka?

– Możesz ją zabrać ze sobą. Umowa stoi?

– Nie.

– Dlaczego? Czego jeszcze chcesz?

– Chcę moje życie z powrotem. Nie chcę spędzić następnych pięćdziesięciu łat, chowając się z powodu czegoś, czego nie zrobiłam. To nie jest wyjście dla mnie.

– Tylko tyle mogę ci zaoferować. Tu nie możesz zostać. Jesteś dla mnie zbyt niebezpieczna. – Po raz pierwszy Eve usłyszała w głosie Lisy twardą nutę oraz cień paniki. – Oddaj mi tę czaszkę, Eve.

– Nie.

– I tak ją znajdę. Będzie lepiej, jeśli mi ją sama oddasz.

– Boisz się, że nawet, jeżeli ją znajdziesz, prawda wyjdzie na forum publiczne w bardzo nieprzyjemny sposób. Dlatego chcesz mnie przekupić.

– Ależ nie. – Głos Lisy był teraz smutny i zmęczony. – Odmawiasz?

– Już ci powiedziałam.

– Dlaczego nie mogę zostać w Białym Domu? Co w tym jest takiego złego? Zobacz, ile udało mi się zrobić za pośrednictwem Kevina. Nowa ustawa o opiece lekarskiej. Wyższe kary za molestowanie dzieci i dręczenie zwierząt. Jest szansa, że przed następnymi wyborami uda mi się załatwić ustawę o ubezpieczeniu zdrowotnym. Wiesz, jakie to trudne, kiedy się nie ma większości w Senacie? Ale dopiero zaczęłam. Na następną kadencję zaplanowałam dalsze reformy. Pozwól mi je doprowadzić do końca, Eve.

– I zyskać nieśmiertelność? Przepustkę do historii? Nie uważam, żeby morderstwo było właściwą drogą do przeprowadzania ustaw w Senacie.

– Proszę cię, zastanów się nad moją propozycją.

– Nie ma mowy.

– Przykro mi. Chciałam ci pomóc. Nie, to nieprawda. Chciałam sobie pomóc. Chciałam to wszystko powstrzymać. Mylisz się co do swojej pozycji, Eve. Nie jest taka mocna, jak myślisz, a każdy pieniądz ma dwie strony. Mam nadzieję, że będę mogła dać ci później jeszcze jedną szansę, ale wątpię, czy to będzie możliwe. Muszę iść naprzód. Pamiętaj, że to był twój wybór – zakończyła i odłożyła słuchawkę.

Wcześniej Eve myślała, że poznała osobowość i motywy postępowania Lisy Chadbourne, ale poznała je tylko powierzchownie. Chyba nikt nie mógł przejrzeć na wylot tej kobiety. Do tej pory uważała ją za bezwzględnego potwora, podobnego do Frasera, tymczasem kobieta, z którą rozmawiała, była bardzo ludzka.

Jednakże nie miała słabych stron i była na wszystko zdecydowana.

Eve drżącą ręką odłożyła telefon. Boże, była naprawdę przerażona. Do tej pory sądziła, iż ma nad Lisa Chadbourne lekką przewagę, okazało się jednak, że jest odwrotnie. Lisa też ją dobrze rozpracowała.

„Każdy pieniądz ma dwie strony”.

Z jednej strony – łapówka, z drugiej – śmierć. Wszystko jasne. Odpowiedziała odmownie na propozycję Lisy i teraz musi ponieść tego konsekwencje.

Dlaczego się tak trzęsła? Tak jakby tamta była razem z nią w pokoju i…

Pukanie do drzwi.

Rozejrzała się wokół siebie.

Nie otwieraj nikomu – powiedział Logan.

„Każdy pieniądz ma dwie strony”.

Na litość boską, Lisa Chadbourne nie była jakąś ponadnaturalną istotą, która nagle przeniosła się do motelu. Eve wstała i podeszła do drzwi. Zabójcy na ogół nie pukali. Ktoś zapukał po raz drugi, głośniej.

– Kto tam?

– Logan.

Szybko wyjrzała przez wizjer. Dzięki Bogu. Zdjęła łańcuch i otworzyła drzwi. Logan wszedł do środka.

– Proszę się spakować, wyjeżdża pani stąd.

– Gdzie pan był?

– W drodze. – Otworzył szafę, wyjął torbę, kurtkę i sweter. Rzucił wszystko na łóżko. – Wziąłem taksówkę na lotnisko w Waszyngtonie, wynająłem samochód i przyjechałem.

– Dlaczego pan nie dzwonił?

Nie odpowiedział.

– Do diabła, dlaczego pan nie zadzwonił? Przecież pan wiedział, że się denerwuję.

– Nie chciałem rozmawiać z… – Otworzył torbę. – Niech się pani pakuje. Chcę, żeby się pani stąd wyniosła.

– Badanie DNA jeszcze nie jest skończone. Gary dowiedział się, że można je przyspieszyć, ale Joe nie przywiózł na razie próbek i Gary mówi, że…