Marek Krajewski - Róże Cmentarne

Choć osiągnięcie celu zawodowego się oddalało, Pater czuł, że znajduje się coraz bliżej celu osobistego, jaki wiązał z osobą Joanny. Dawno już nie miał zażyłych kontaktów z kobietami, lecz nie na tyle dawno, aby nie rozpoznać sygnałów erotycznych, jakie otrzymywał od swojej towarzyszki. Bo cóż innego miał oznaczać częsty tego wieczoru dotyk jej ręki? O ile jeszcze poklepywanie go po dłoni miało charakter kumplowski, o tyle kilkakrotne przesunięcie opuszkami palców po jego karku w czasie tańca zelektryzowało go natychmiast i przypomniało mu, że jego męska kondycja jest wciąż dobra. Czyż nie uwodzicielski był jej ubiór – krótka spódnica, klapki na wysokim obcasie i bluzka z dużym dekoltem? Czyż nie czuł w tańcu napierających na niego jej piersi? Czyż nie flirtowaniem były jej szczegółowe opowieści o bieliźnie, którą ma na sobie, i o tym, że najbardziej lubi spać całkiem naga? Jak inaczej rozumieć jej pochwały tanecznych wyczynów Patera, o których jego była żona miała bardzo marne zdanie?

Pater myślał o tym wszystkim, szykując się do ostatecznego ataku. Z jednej strony był pewien, że i tak tej nocy wyląduje w łóżku z Joanną, choćby stał się ponurym nudziarzem i zamiast wypowiadać uwodzicielskie zaklęcia nagle zmienił temat. Na przykład zaczął charakteryzować zmiany w składzie na pierwszych czterech płytach King Crimson albo taktykę Lechii Gdańsk. Z drugiej strony jednak chciał ją zdobyć w sposób spektakularny. Choć było oczywiste, że wszystko zależy od jej decyzji, to podświadomie pragnął swojej dominacji – chciał czuć się zdobywcą, nie zaś wybrańcem.

Joanna wróciła z toalety, lekko chwiejąc się na nogach. Powodem był nie tyle alkohol, ile jej zamiłowanie do pięknych melodii. Oto z głośnika nad barem dochodził ciepły głos Leonarda Cohena, śpiewającego o tańcu na zakończenie miłości.

– Przepięknie śpiewa ten stary babiarz. – Joanna, wchodząc na stołek, owiała Patera zapachem perfum, do którego dołączyła lekka woń wilgotnej skóry.

Ta subtelna mieszanina zapachów znów przypomniała Paterowi o jego męskich siłach. Patrzył na Joannę, która w takt muzyki stukała parasolką o brzeg szklanki. Przypomniała mu się nagle opowieść koleżanki z pracy, psycholożki policyjnej Kamili. „Wyobraź sobie, Jarek”, mówiła Kamila do Patera na jednej z policyjnych imprez, „że szef naszych czarnych dostawiał się kiedyś do mnie. Jechaliśmy windą, a on na mnie spojrzał i zapytał: «Co by było, gdyby ta winda się nagle zatrzymała? Byłabyś moja»„. „No i co było dalej?”, zapytał Pater. „Nic nie było! To się robi, a nie gada!”

Pater zapomniał o anegdocie Kamili i podjął decyzję. To się robi, a nie gada. Objął wpół Joannę. „Stary babiarz” właśnie skończył śpiewać utwór, który zdaniem Patera nie bardzo nadawał się do tańca, i z głośnika dobiegł głos młodego George'a Michaela.

– Muszę to z tobą zatańczyć! – wysapał jej do ucha, gdy popłynęło kilka taktów Careless Whisper.

– Tutaj, w barze? – Uśmiechnęła się z pewnym zakłopotaniem. – Przecież tutaj nikt…

Pod naporem jego ramienia zeszła ze stołka. Czuł, jak mu się poddaje. Jak jej ciało staje się w tańcu uległe. Przy stoliku, przy którym siedziało starsze towarzystwo, ktoś zaczął im bić brawo. Siwy drobny pan chwycił wpół swoją potężną partnerkę i dołączył do Patera i Joanny. Dwaj faceci nad „Finlandią” nie donieśli do ust swych kieliszków i patrzyli zdumieni na tańczące w barze pary.

Pater nie panował nad sobą. W pewnym momencie przycisnął do siebie Joannę. Między kolanami czuł jej udo. Jej dziwny grymas wskazywał wyraźnie, że wyczuła jego erekcję. Pater, cały czas tańcząc, poprowadził ją w stronę wyjścia. Kiedy byli już w drzwiach prowadzących z baru na korytarz, przycisnął swój policzek do jej płonącego ucha.

– Chcę się z tobą kochać!

Joanna wyzwoliła się z jego objęć i spojrzała na niego bez uśmiechu. Zabrała ze stołka torebkę i pobiegła po schodach na piętro, gdzie był jej pokój. Pater podszedł do baru, udając, że nie widzi zdziwionych spojrzeń. Zapłacił i ruszył na górę. Stanął pod pokojem 107 i cicho zapukał.

Nikt nie odpowiedział. Przekręcił gałkę i wszedł do pokoju. Joanna stała na środku i patrzyła na niego z tym samym wyrazem twarzy, z jakim pożegnała go na dole. Zamknął drzwi i podszedł do niej. Nie stawiała oporu. Poczuł jej śliski język w swoich ustach. Odepchnęła go lekko i zdjęła bluzkę.

– Naprawdę mnie pragniesz? – zapytała.

– Tak – zachrypiał i rzucił się na jej piersi.

– Nawet jeśli ci powiem, że widziałam go dzisiaj. – Jej głos dobiegł do Patera, kiedy mocował się z zapięciem biustonosza.

– Kogo? – Pater porzucił trudną czynność i odsunął się od Joanny.

– Krystiana Rosenkreutza.

– Gdzie go widziałaś?

– W tym barze w Chłapowie, gdzie byliśmy na początku. Grał na gitarze taki piękny utwór. Tańczyliśmy przy nim. Powiedziałeś, że to Scorpionsi, i nawet wyjaśniłeś mi, że to niemiecki zespół i że wyglądają, jakby grali w pornolach sado-maso. To co? – dodała po kilku sekundach milczenia. – Dalej mnie pragniesz czy pójdziesz aresztować tego grajka?

– Zdążę. Ta ballada Scorpionsów jest bardzo długa – powiedział Pater i rozpiął spodnie.

Pater od czterech lat nie miał kobiety, która by go naprawdę pragnęła. Po rozwodzie z Izą zdecydował się kiedyś w akcie abstynenckiej desperacji na odwiedzenie burdelu. Uczynił to później jeszcze trzykrotnie, za każdym razem zmieniając agencję. Wszędzie było tak samo – woń odświeżaczy powietrza, papierosowy dym, podrygiwanie jakiejś prostytutki przy rurze, a potem jej udawany orgazm w pokoju. Żadna z tych dziewczyn go nie pragnęła. Przeżył te cielesne akty z zaciśniętymi zębami, choć prostytutki jęczały. Joanna go pragnęła. Seks z Joanną był wspólnym długim jękiem.

Leżał teraz koło niej i owijał wokół palców jej gęste włosy. Pochrapywała cicho. Pozostawił w spokoju jej włosy i lekko się od niej odsunął. Potem wyśliznął się spod kołdry i cicho wstał z łóżka. Zaczął się ubierać.

„Przyjdę do ciebie rano”, mówił w myślach, patrząc na śpiącą kobietę. „Z kwiatami. A teraz dorwę tego skurwysyna”.

Kiedy naciskał na klamkę, usłyszał jej głos.

– Co miałeś myśli, mówiąc, że ta ballada rockowa jest długa? Chciałeś powiedzieć, że zdążysz wszystko zrobić, nie? Mnie dmuchnąć i jego zaaresztować? A może ja chcę, żebyś został? Może chcę, żebyś mnie pogłaskał po plecach?

– Będę u ciebie rano. – Uśmiechnął się sztucznie w ciemności. – I obudzę cię pocałunkiem. A potem będziemy się kochać. Tak jak dzisiaj. To było wspaniałe. A potem będę cię głaskać. Wszędzie. Teraz muszę iść po tego grajka.

– Jestem dla ciebie przerywnikiem, co? – Joanna podniosła glos. – Odpoczynkiem wojownika? Bawisz się w policjantów i złodziei, a w przerwie, tak dla rozrywki, bzykniesz sobie jakąś pigułę?

– Rano – powiedział Pater i wyszedł.

Kiedy szedł ulicą, usłyszał huk otwieranego okna. Ujrzał w nim Joannę.

– Nie obudzisz mnie pocałunkiem, gnoju! – krzyczała. – Klamkę pocałujesz, nie mnie! A kochać to się będziesz z własną ręką!

Zatrzasnęła okno. Jakiś podpity facet zatrzymał się obok Patera.

– Ta to ma temperamencik, co? – zagadał. – W łóżku to chyba wulkan, nie?

Pater nie słyszał tych słów. Zastanawiał się, ile promili może mieć w sobie. Po intensywnym namyśle doszedł do wniosku, że niewiele. Skierował się do swojego samochodu. Pojemnik ze sprayem na szerszenie wciąż stał na masce. Schował go do środka i zapalił silnik.