Arystofanes - Żaby

I cóż dalej, bratku?

Wstąp na wysoką wieżę…

Dobrze, ale potem?

Patrz, jak będą zaczynać gonitwy z pochodnią 66 66 gonitwy z pochodnią – podczas świąt Hefajstosa, Prometeusa, Panateńskich i w święto Pana biegali pieszo lub konno efebowie z pochodnią do mety. Wyścigi zaczynały się w gaju Akademosa: przez Keramską bramę do miasta. Zwycięzca, który przybył z pochodnią płonącą do celu, dostawał wieniec. [przypis tłumacza] ,
A gdy tłum „puszczaj” krzyknie, i ty się puść naprzód.

Dokąd?

Na dół.

Mózgowe oba knedle rozbić?
Nie, tą drogą nie pójdę.

Więc jaką, do kata?!

Tą, którą ty już szedłeś.

O! To długa podróż.
Albowiem naprzód przyjdziesz nad sine jezioro 67 67 sine jezioro – wg źródeł greckich kraina zmarłych znajdowała się na drugim brzegu Acheronu, płynącej przez Podziemia rzeki; niekiedy mowa o przeprawie przez jezioro lub moczary ( λίμνη ) Acherońskie (Eurypides, Alcestis , w. 439). [przypis edytorski] ,
Olbrzymie, niezgłębione.

Lecz jak się przeprawić?

W tyciusiem czółeneczku wioślarz cię zgrzybiały 68 68 wioślarz (…) zgrzybiały – tj. Charon, przewożący dusze zmarłych na drugą stronę wód oddzielających świat żywych od krainy zmarłych. [przypis edytorski]
Przewiezie, gdy zapłacisz dwa obole myta 69 69 Przewiezie, gdy zapłacisz dwa obole myta – zapłatą dla Charona była pojedyncza moneta, zwyczajowo w źródłach gr. nazywana obolem (faktycznie jako opłatę dla przewoźnika wkładano w usta zmarłego jakąś miejscową monetę o drobnej wartości). Dwa obole stanowią aluzję do sytuacji widzów: wystawiane widowiska, początkowo bezpłatne jako część obrzędów kultowych, stały się tak popularne, że w czasach Arystofanesa władze miasta pobierały opłatę za wstęp w wysokości dwóch oboli. Najbiedniejsi obywatele mogli otrzymać zasiłek teatralny na pokrycie kosztów biletów. [przypis edytorski] .

Ho, ho! Patrz, ile znaczą wszędzie dwa obole.
Skąd one się tam wzięły?

Tezeusz 70 70 Tezeusz (mit. gr.) – heros ateński, zabójca Minotaura. Tezeusz i jego przyjaciel Pejritoos przysięgli, że zdobędą córki Zeusa za żony. Tezeusz towarzyszył Pejritoosowi w drodze przez Podziemia, by pomóc mu uprowadzić Persefonę, córkę Zeusa i żonę Hadesa. Kiedy zmęczeni wędrówką po krainie zmarłych usiedli na głazach, nie mogli powstać ani się ruszyć. Tezeusz został po dłuższym czasie uwolniony przez Heraklesa, kiedy ten przybył, by porwać psa Cerbera. Próba uwolnienia Pejritoosa się nie udała. [przypis edytorski] je wprowadził.
Potem zobaczysz gadów i poczwar miriady 71 71 miriada (z gr. myrias ) – grecki liczebnik oznaczający dziesięć tysięcy, używany zwykle w liczbie mnogiej na określenie ogromnej, trudnej do policzenia liczby czegoś. [przypis edytorski] .

Tylko mnie nie strasz darmo, ani nie odrażaj 72 72 odrażać (daw.) – zrażać, zniechęcać. [przypis edytorski] ,
Bo i tak nic nie wskórasz.

Wnet ujrzysz kałużę
I przedwieczną gnojówkę: tam się wiją wszyscy,
Którzy kiedy skrzywdzili w sposób niecny gościa,
Którzy chłopca zażywszy, zapłaty nie dali,
Którzy matkę młócili lub ojca w łeb bili
I ci, co się parali fałszywą przysięgą…

Przebóg! Wszak tam powinien być ten między nimi,
Kogo tanecznej pieśni Kinesjas 73 73 Kinesjas – poeta nowomodny, twórca dytyrambów, wyśmiany przez Arystofanesa w Ptakach . Syn tego Meletosa, który oskarżał Sokratesa, niesłychanie długi, chudy i wątły był przedmiotem drwin i szyderstw ze strony licznych poetów. [przypis tłumacza] nauczył,
Kto sobie wiersz przywłaszczył albo zwrot z Morsyma 74 74 Morsym – syn Filoklesa, powinowaty Ajschylosa, sam marny poeta. [przypis tłumacza] .

Wnet cię potem zaleci miły podmuch fletów,
Zobaczysz jasne światła, jakbyś był na ziemi —
I mirtowe gaiki, i święte orszaki
Tańczących mężów, kobiet; śpiew, klaskanie w dłonie…

Ale cóż to za jedni?

To Wtajemniczeni.

A zatem ja gram osła, co służy w misteriach?
Miła zabawa, tylko – dość tego dźwigania.

Oni ci wskażą wszystko, o co tylko spytasz,
Oni bowiem najlepiej owe drogi znają 75 75 Oni ci wskażą wszystko, o co tylko spytasz (…) najlepiej owe drogi znają – aluzja do tajemnic eleuzyjskich. Hierofant, jak wiadomo, pouczał mystów o życiu przyszłym. [przypis tłumacza] ,
Które wiodą w podwoje pałacu Plutona.
Teraz bywaj zdrów, bracie!

Żegnaj mi, na Zeusa!

Bierz manatki, a żywo!

Jeszczem ich nie puścił!
Gdzie, dokąd, po co, na co?

Na tamten świat, żwawo!

Daj mi pokój, zmiłuj się, najmij nieboszczyków,
Co ich do grobu niosą, może się kto trafi!

Jak się nie trafi – pójdziesz?

Pójdę!

Śmiała sztuka!
Lecz oto właśnie niosą jakiegoś umrzyka.

Hej, słyszysz ty, truposzu, hej, do ciebie mówię!

Nie chciałbyś mi nieść, człeku, mej sakwy w podziemie?

Gdzież te sakwy? A ciężkie?