Андрэй Макаёнак - Пагарэльцы

Наталля Мікалаеўна. Іў чарзе не стаяў?

Гарык. Не стаяў.

Наталля Мікалаеўна. А ты аптыміст.

Гарык. Я заўсёды аптыміст.

Стэла. Гарык! Кватэру атрымаць не так проста.

Гарык. Бабуся! Вы толькі не спяшайцеся. Я прашу вас! Дайце вашу заяву. Я… Зайдзіце праз гадзінку, паўтары, дзве. Калі ласка.

Наталля Мікалаеўна. Калі ўжо так просіш… Добра. (Выходзіць.)

Гарык. Стэла! Гата, здаецца, — аблігацыя! Выйгрыш! (Цалуе Стэлу.)

Стэла. Афрыканец! (Вырываецца. Хаваецца ў кабінет Бусько.)

Уваходзіць Кудасаў.

Кудасаў. Добры дзень, Гарык.

Гарык. Добры дзень, таварыш Кудасаў.

Кудасаў (вітаецца за руку і, апынуўшыся ззаду, абнюхвае Гарыка). Ніяк не магу ўгадаць… (Прынюхваецца яшчэ раз.) Ясна. Сёння ў Стэлы духі «Космас». Правільна я сказаў?

Гарык. Коні абнюхваюцца спераду, а сабакі ззаду.

Кудасаў. Грубіян. Гэта ўжо хамства. Не так?

Гарык. Н-не ведаю.

Кудасаў. А я ведаю. Хаміш! Абнімаўся? Было?

Гарык. Н-не, што вы! Я толькі што прыйшоў.

Кудасаў. Нехарашо… Нехарашо маніць старэйшым. (Зазірнуў у аркуш паперы на машынцы. Чытае.) «Жадно… вечерком… когда-нибудь…» Паддаецца? Клюе?

Гарык. Ну што вы, таварыш Кудасаў! Я зусім…

Кудасаў. Клюне, клюне. Толькі не адступай. Настойлівым будзь.

З кабінета выходзіць Стэла.

Стэла. Добры дзень, таварыш Кудасаў.

Кудасаў. Добры дзень, Стэлачка. Бусько тут?

Стэла. Не, яшчэ няма.

Кудасаў (заглядае ў кабінет Бусько). Правільна, няма яшчэ. Позніцца, а дарэмна. Ёсць непрыемная навіна. Нашу кантору ліквідуюць.

Гарык. Як — ліквідуюць? А выпрабавальны тэрмін? Кату пад хвост?

Стэла. А мы куды?

Гарык. Гарым?

Кудасаў. А вы — цалуйцеся, абдымайцеся. Вось так. Працягвайце перад самым крахам. (Выходзіць.)

Стэла. Што гэта ён?

Гарык. У цябе якія духі? «Космас»?

Стэла. «Космас». Ён цябе абнюхаў?

Гарык. Геній! Шэрлак Холмс!

Стэла. Ну і напляваць! Пляткар твой геній.

Гарык. Стэла! Ён жа даў указанне працягваць. (Абдымае Стэлу. Яна вяла супраціўляецца.)

I трэба ж на тое ліха ўвайсці Бусько.

Бусько. Так-та! Гарнанько!

Стэла (адштурхоўвае Гарыка). Гарык! Не прыставай!

Бусько. Та-ак, пляменнічак!.. Ты хто тут такі?

Гарык (патупіў вочы). А што?

Бусько. Не, ты скажы, скажы! Якая ў цябе пасада! Хто ты такі?

Гарык. Інжынер па бягучым рамонце.

Бусько. А што ж ты тут робіш?

Гарык. Нічога я не раблю.

Бусько. Чэсна. Правільна. Нічагусенькі. Скажы, інжынер, а па спецыяльнасці ты хто? Ну? Хто ты?

Гарык (неахвотна). Заатэхнік.

Бусько. А дакладней? Які ты спец?

Гарык маўчыць.

Спец па штучным асемяненні? Так?

Гарык. Ну, так…

Бусько. Як жэ воно так? Што ты — спец па штучным асемяненні, а займаеш пасаду інжынера па бягучым рамонце? А можа, у цябе ёсць яшчэ і дыплом будаўніка, інжынера? Га? Шо маўчыш? Я — твой дыплом! Чаму я цябе сюды ўзяў? За што?

Гарык. За стыль. Прамовы і адказы за вас пісаць. Цётка Гарпіна загадала вам узяць.

Бусько. Правільна. Загадала. Каб ты не здзекаваўся з цёлак, авечак, свінаматак. Кім ты быў і кім ты стаў? Быў штучным бугаём, штучным бараном, штучным кныром. А стаў інжынерам! Дык ты ўсё-такі не кідаеш сваёй прафесіі? Разлагаеш мне апарата? Мой апарат?

Гарык. Я яшчэ нікога не разлажыў.

Бусько. I не разложыш! Не дам! Не мылься, галіцца не будзеш! Не дапушчу!

Стэла. Антон Сцяпанавіч! Дарэмна вы яго… Ён нічога такога… Тут нічога не было…

Бусько. Не было, бо не паспеў. Можа быць. Я яго ведаю. (Гарыку.) Пракурору кватэру адрамантавалі?

Гарык. Заўтра канчаем.

Бусько. Канчай.

Гарык. Канчаем.

Бусько. Ты што крычыш? Ты ў мяне будзеш цішэй вады, ніжэй травы. Запомні! Ясна? Ідзі!

Гарыквыходзіць у свой кабінет.

Так, Стэла… I яго спакушаеш?

Стэла (какетліва). Што вы, Антон Сцяпанавіч. Чзснае слова, тут нічога не было. Вы мне ўжо не верыце?

Бусько (уздыхнуўшы). Ладна, паверу. Яшчэ адзін раз.