StaVl Zosimov Premudroslovsky - Geğirme Dişlek Kurbağa. Fantezi Komedi

– — Dur, utanç verici kedi dur! – beşi arkasından nefes alıp, dünya etrafında on tur attı Rev. Cherevich Chmor Iko. – Kal! – ve yere düştü. Botva durdu ve aynı zamanda tepede yürümeye karar verdi. Birden, tepeden bir delik açıldı ve Generalisiphilis dışarı çıktı.

– — bu nedir? – çok kızmıştı. “Hala evden çıkmadın mı?” Parazitler. Peki hızlı arama! Ve sonra., Ve sonra.,?! – sinir sendromunda durdu ve hissetmeden düştü, çenenin sol tarafını tutarak kalp tipi hastalandı. Muhtemelen bir kalbe sahip değillerdi… Ama gezginler Golupyan’ın öfkesinden hızla gözden kaybolmaya karar verdiler.

Akşam oldu ve herkes yemek istedi.

– — Peki herkes yorgun mu? diye sordu Zeka.

– — evet!! – diğerleri zorlukla cevap verdi.

– — Sonra serçeyi tut. Hala ondan radikanı altımdan akıtıyorum. – Casulia’yı önerdi.

– — Neden, tamam, ben kendim altında, özellikle ondan daha iyi uyuduğumdan beri yatarım. – Stasyan’ı önerdi. Tabii, Kazulia’nın emişinden sonra taşlandığından yalan söyledi, aslında bu sabahtan sonra hastaydı… Ya da bir kamçılamadan sonra! Kısacası, ertesi sabah gösterecek.

Fakat o zamanlar açlıktan ölüyorlardı ki serçenin tekliflerini duymadı ve ona çarptılar. Stasyan bağırdı, ama çok geçti. Herkes uykulu kördü ve yemek istedi!!!…

Sabahları yolcular erken kalktılar, açlıktan aç bıraktılar, sessizce uyuyan bir serçe yediler, bir rüyada tatlı bir şekilde uçtular ve radyasyon açısından durduğundan şüphelenmediler. Daha doğrusu, asla radyoaktif olmayacaktı. Dahası, yemekhane prosedürlerine müdahale etmedi, ancak görünüşe göre hiçbir şey için değil, zorlukla yiyecek almayı sevdiler. Ve şimdi Casulia kırıkların arkasında sürünüyordu ve Stasyan iki kat daha fazla ve Kazulia’ya üstün olduğundan, kendisini mutantların yemeğine renk katan refleks olarak savunan uykuyla sakat bırakabiliyordu. Tamamen uyandıktan sonra serçe kendisine zarar veren rolünü anladı ve galiplerin fanatik olarak nasıl ayarlandığını görünce kurban gibi davranarak onlarla oynadı. Eh, bu kemiklerin acele yemek kazanmak için.

Bir kerede zıpladılar ve Stasian’ı Zasratich ve Chmor Iko’yu toprağa ezdiler, garip bir şekilde, serçenin omuzlarını sıktılar, böylece Kazulia’nın tırmanıp vücuduna ışınlanmış vücuduna dokunmasını sağladı.

– — Ahhh!! Ahh! – Serçe bağırdı, rahatsızlıktan dolayı acı çekmedi. Hepsi bir kerede atladı. Casulia tatlı bir şekilde özür diledi.

– — Afedersiniz, lütfen, ama radyo çekirdeğinin içeriği, garip değil, sürekli kendini kurtarıyor ve uzun bir süre, belki de tüm yol boyunca bizim için yeterli olacak.

– — Kesinlikle, ama bana acı vermeme ve aşağılanmama neden olan bu bacak kemiği uygulamaları olmadan güven altında kendimde uzanabilirim. – Stasyan cevapladı, kenarlarında ve ortasındaki bir parça kırık altında ezilmiş yatan Casulia’yı oturuyordu.

– — Yakalandın ve bu yüzden sessiz olman daha iyi, sen de bizim kupamızsın ve ne istiyorsak, seninle yapacağız. – Cherevich belirtti.

Stasyan yüzünü değiştirdi. Galup’lardaki şiddete duyulan bir susuzluğun hiçbir zaman peşine düşmezdi, ama Chmor Iko’nun açıklaması gurur dizisine dokundu. Fakat, Cherevich’in söylediklerini uzlaştırmış, ruhunda nefret ve kınama gizlemiş gibi aldattı. İntikam herkesi yargılayacak.

Gerisi gelince, yiyecek tükürmesini beklerken, bazıları basitçe siparişe uyurken, diğerleri bunu verdi. Ama küçük kuş öyle düşünmüyordu ve herkesin onu gözleriyle kınadığını ve ona baktığını düşünüyordu, ama aslında Kazulia’nın önünde durdu. Ancak herkes için söylediklerinin doğruluğuna dair şüphesi sakinleşmedi.

– — ve bana öyle bakma. Ben ana benim ve o kadar! Benim hakkımda farklı çöpleri tekrardan düşünürseniz, onu yiyeceklerden mahrum bırakacağım!! Herkese açık mı?

– — Görüyorum ki mahrum değilsin. – Zasratich’ten kaçtı.

– — Sessiz, sessiz. – Casulia Zeka’ya güvence verdi. – Tükürürüm … – hepsi dikkatini çekti. Casulia aydınlandı ve kafatasına hedefleyen herkesi sert bir şekilde susturdu ve serçeden çıktı. – Bunun için Stasyan’ın kendisinin söylemesine izin verin. Üstlerimizde kim ve hangi yeri işgal ediyor?

– — Evet, her şey yağlı! – serçeyi dedi ve şöyle dedi: “Eğer beni ödeyebilirsem, kupayı düşürürsem, sonra… göreceğiz”. – Kaçtın mı?

Ve dün olduğu gibi aynı yere koştular ama yavaşça. Çok yavaş bile olsa. Hayal etmesi imkansız: Pekala, yavaşça sooooooo. Pacing’den daha yavaş. Ve her zaman olduğu gibi sadece Stasyan yürüdü. Onları ele geçirdim ve sürekli geri döndüm. Dörtnalaların nasıl hareket ettiğini alaycılıkla izledi ve sanki bir video oynatıcının yavaş hareket eden bir kayması gibi bir fikir üzerinde çalışıyor gibiydi. Stasyan merakla dolaştı ve pozları ve yüzlerine baktı. Fakat onlar için acelesi vardı, çünkü onlar için çok hızlıydı. Zamanın paradoksu: dün bir günden daha hızlı gittiler ve bugün bir dakikadan daha yavaş koşuyorlar. Görünüşe göre radyasyon zamanın netliğini de etkiliyor… Ya da bir serçe veya yazarın arzusu?! Her durumda, eğlenceli ve standart değil.

– — Onu mu çalıştırıyorsun? – Sordu, peki, ohhh, çok yavaş Zasratich kafatası. – Dalga mı geçiyorsun?

Stasyan insan zamanında hareket etti ve bu yüzden onun zamanı bize daha yakın ve daha yakın ve ona güveneceğiz.

– — Yani sana yetişemezsin.

– — ne?

– — Sen peşinde değilsin. Ne tür olduğunuzu anlamak istiyorum. Dahili zamanla ilgili bir sorunun mu var? İşte bende, insanların eşit ve net bir şekilde sahip olduğu gibi. Ve papada terebentin var, sonra kabızlık. Genel olarak ben bir kuşum, sürüngen değil. Uçmam lazım, uçarım. Kanatlarım gelişti ve gelişti … – uzuvlarını kaldırdı ve etrafına baktı. Hüzün onu şaşırttı ve başında iç çekti. – Ah… tüyler olurdu, kuyruk gelecektir. İşte son kez daha iyi koştum, fakat son değil. Radyasyon daha sonra restore edilir, ancak enerji değildir. Evet, bu gece kendini bir koç boynuzu, kanatlarım veya bacaklarımla tekrar sarmanız ilginç mi?

– — Öğle yemeği için. – Casulia ayağa kalktı ve bir atlamada bacaklarını sicim içine uzattı. Sadece o onu anladı. Ve geri kalanı için, konuşması hızlı gibiydi, sanki hız ve gıcırtılı, helyum nefes almış gibi…

– — Öğle yemeği için mi? Belki öğle yemeği ve ateş yakıp da yiyebilirsiniz, ilk kahvaltı, ikinci ve beş akşam yemeği?.. – Stasyan kızdı. – kafatası çatlamaz, ha? Siz Chmoriko ve Stasyan Cherevich’in bacak kemiğine bastı ve yavaşça zıplamasının ortasında yavaşça havada asılı durdu. Bununla birlikte, o hemen zamanımızın hızında salladı. – Bu sefer beni emer misin?

– — Burun! – Yavaş yavaş atlama tepesi Casulia yanıtladı.

– — Burnuma oturmak? Yani bir burnum yok. Ben kel bir kedi değil miyim? Burnu varmış. Ve bir gagam var. – serçeyi onayladı ve gözlerini bıyıkların sadece daha yavaş, daha sonra da küresel bir buruntan çıktıkları tüberkülün üzerine sabitledi.

– — Ana şey dilin olması. – Rev. Cherevich’i ekledi. – konuşkan ve serçe gibi çürümüş…

Fakat Stasyan artık onları dinlemiyor ve onlara bakmıyordu. Bıyıklı bir deliğin burnundan yavaş yavaş delikten çıkarak ilgilenmeye başladı. Bir köstebekti, ama Stasyan bunu bilmiyordu. Yakında uzanmış bir saman aldı ve burnuna ve bıçağına burnundaki bıyıkla girdiği yerde bir burnun içine soktu. Saman, sooo’yu yavaşça karıştırdı, ardından aynı yavaş hapşırma. – Aaapchkhiii … – Burun deliklerinden ve aynı zamanda yavaşça uçtu. Stasyan bile kestirmeyi bile başardı, saman yere değdi ve köstebek tekrar dışarı tırmanmaya başladı ve yavaşça gösterdi: bıyık başında, sonra burun. Serçe de aynısını yaptı ve gülümsedi. Saman yavaşça karıştırıldı ve Stasyan bıyıkla bağladı. Yavaşça hapşırmak ve bir puf levrek gibi bir saman vardı, yavaş ama anıtsal olarak uçtu ve bıyığın üzerine çekti.