StaVl Zosimov Premudroslovskiy - Jinni detektiv. Kulgili detektiv

Bedbug o’z kabinetida o’tirar va Incefalapat bilan, xotini va bolalari bilan suhbat chog’ida, tergov paytida yuz bergan tahqirlarning tafsilotlarini qoldirib, sarguzashtlar haqida gaplashar edi. Albatta, qayg’uli narsalar tashlab yuborildi va ularning o’rniga qahramonona xayoliy harakatlar… Qisqasi, ular portlash bilan kulishdi…

Besh yil davomida zerikarli kolxoz hayoti o’tdi va Ottila Intsefalapatom bilan mast bo’la boshladi, aniqrog’i, u xotinini egallab olish uchun ataylab Clopni ichgan edi. Va ongda xato, bunga mos keladi. Ha, va Marshall qo’ng’iroq qilmadi.

– Ha, men o’zimni chaqiraman. – chap qo’liga mixni va tirnoqlari tekislangan bolg’acha ustiga, qayta ishlash uchun o’ng qo’li bilan bolg’a tashladi. U «qo’ng’iroq» tovushidan hayratga tushib, xijolat tortdi … – Ammo u meni yuborsa? – Ottila uning oldidagi uyning hovlisini ko’zdan kechirdi: uning oldida darvoza, o’ng tomonda hammom, hovli soqchisi it egasiga beparvo qarab, yon tomondagi teshikdan qarab turishardi.

– Polkan! Ottila chaqirdi. It ko‘zlarini yumdi. – Kel, – it qulog’ini siqdi, – Jyat, jyat! – It panjasi bilan ko’zlarini yumdi, – Kel Manda, Katyam Jeyms! – It kabinaga chiqdi. – Mana, xayr! – Rus tilida Klop xafa bo’ldi. Xafa bo’ldi, lekin xafa bo’lmadi. Axir, ayollar xafa bo’lishadi, erkaklar esa xafa bo’lishadi, deb o’yladi u va otasi. Ammo u xafa bo’lib, gulzor to’shagidan toshni oldi.

– Polkan. – shov-shuv ko’tarib, ikkinchisini oldi va birinchi o’ringa – Palkan!! – bum, portlash, -Polkan!!! – portlashlar, portlashlar, portlashlar, – Bastakordan chiqinglar!!!! – gullar chegarasida toshlar tugamaguncha, portlashlar, portlashlar, portlashlar, portlashlar va boshqalar.

– Aaaaaaaaaaaa!!!!!!!!! – it xo’rsinib va g’ijinib ketdi. Hatto qo’shnilarning yonoqlari ham eshitildi. Ottila mamnuniyat bilan o’tirdi va o’pkasidan kislorod chiqarib yubordi. Keyin, uni panjara ortida, chapda – kulbaning turar joyiga kirish eshigini ko’rishdi.

– Ottila, ular sizning oldingizga kelishdi! – deb baqirdi Isolde ostonadan. Xato orqaga o’girildi. Eshikning eshigi oldida xotini diqqat bilan tikildi. Etek ostidan to’satdan Izining yoqimli yuzi paydo bo’ldi. U allaqachon o’n etti yoshda edi. Va u Kavkaz ko’zlari bilan yoqimli jilmayib qo’ydi.

– U erda nima qilyapsan? – deb so’radi haddan oshgan dadam – biologik o’gay otasi.

– Xo’sh, etak ostidan chiqing! – u qo’lini uning boshiga urdi va boshini o’ziga qaratdi. Baska g’oyib bo’ldi.

– Bu erga qo’ng’iroq qiling. Ottila javob berdi va chap qo’lidagi tirnoqni bolg’a bilan to’g’rilab boshladi.

Uzoqdan kulbada xirillagan ovoz eshitildi. Ko’p o’tmay, jinoyatchini bo’yniga tortib sudrab olib borgan Insefalopat paydo bo’ldi. Uni ayvonga olib borib uy hovlisining o’rtasiga tashladi. Jinoyatchi xuddi to’p singari markazga aylandi.

– Kim u? – deb so’radi quyoshdan Ottila.

– Mana, mana, kartridj. Ooh! Tutildi, apchi, aktda. Ooh. Ooh.

– U nima qildi? – beixtiyor uchastkadan so’radi.

– U, u, apchi, axlatxonadagi axlatni ovlashda, apchi, tushunadi.

– Qanday ter? – Xato yigitga qaradi va bosh barmog’ini bolg’a bilan mexanik ravishda urdi. – Eh, fok!

– U yolg’on gapirmoqda. – Mahalliy kazaklar va yovvoyi tabiatni muhofaza qilish bo’yicha Ataman – Pankratning o’g’li Kolomiytstso ismli pichirlab hibsga olingan Idot.

– Siz, Idot, buzu qilmang, maydon haydalgan. Tavba qildi, shunchaki urdi. Klop xirilladi.

– Ha, silamayman! – deb xitob qildi Idot. – «Otamdan tepish bo’ladi». – o’ylanib bosh chayqadi.

– Xo’sh, otani nima deymiz? Apchi, – so’radi nafassiz Intsefalopat.

– Siz uni qo’shni hududdan sudrab chiqdingizmi? Bedbug so’radi va bolg’a bilan tirnoqni tekisladi.

– Yo’q, apchi, – terlabdi Arutun Karapetovich boshini chayqadi. – u bu erda, axlatxonada.

– Xo’sh, endi nima qilamiz? Qani, idot?? – Xato tishlarini qisdi va yana o’sha barmog’iga bolg’a bilan urdi. -… Turing!!! Siz bilan gaplashayotganimda. O’zingizdan qurt, hasharot qurmang, nima, rejalaringizga borasizmi?

– Yo’q. – Idot yig’lashni to’xtatdi, lekin hali ham qo’rqardi.

– U erda nima qildingiz? Ottila jirkanib so’radi: ko’zlari rozetkalari ustiga qovoqlarini tortib, xitoylik odamnikiga o’xshab toraytirdi. – Yig’layapsizmi? – jilmayib qo’ydi Klop. – Javob ber! – bir zumda yana qichqirdi Ottila.

– Men, menimcha …, bokiralik. – Idot tan oldi va ijro tartibini kutib, Arutunga qaradi. Va bu, – dedi u boshini qimirlatib, – men bo’ynida bo’lgan edim, shuning uchun shimlarimni silkitib yubordim, eshagimni artishga vaqtim yo’q edi, shuning uchun pashshani shimimga urib, qurbaqalarga ishqalanib qoldim. Endi u yonmoqda.

Ottila yutib yubordi.

– Siz unga nima olib keldingiz? U hali ham undan bir kilometr narida turibdi.

– Shunday qilib, u, apchi, tejab, ishqalayapman …!? – javob qildi Intsefalopat. – Xurmolarga qarang, apchi, ular xash bilan bulg’angan..

– va bokira. – qo’shdi Idot. – Men o’zim bilan qog’oz olmadim va eshagimni kaftlarim bilan artdim.

– Qaysi qo’l? – xitob bilan so’radi Klop.

– Ikkalasi ham. – O’n besh yoshga to’lgan, pank yoki shmuck uslubidagi kichkintoy kaftlarini tekshirib, yanada iflosroqni tanladi. – mana bu.

– Keling, Xarutun, hidlang. – deb so’radi Ottila.

– Nima? apchi. – deb so’radi korporativ.

– Qo’lingizni hidlang va teriga qo’llaniladigan moddaning tarkibi haqida sanitariya-epidemiologik xulosa qiling. Tushundingizmi?

Insefalopat rozi bo’lib, boshini silkitib, bolaga beparvo qarab yurdi va qo’lini burniga tiqdi. Men kaftimdan bug’langan bug’larni yutib yubordim va burunning uchini, keyin burun ko’prigini silkitdim, keyin inertiya bilan to’lqin bo’yinlarga, peshonaga va lablarga o’tdi va uning qanday qilib yutganligi aniq bo’ldi. Idot kaftining shlyapa va barmoqlari keskin yopishdi va Arutunning juda uzun burunidan mahkam ushlab, uni o’ziga tortishdi.

Xarutun mushtini ikki qo’li bilan ushladi, yuzini ajinlantirdi va burnidan tortib olishga harakat qildi, lekin bola ilgari barmoqlarini bo’shatib, to’satdan olib tashladi. Insefalopat eshakka boshini qoqdi va deyarli eshagiga yiqildi. U sog’ayib, Idotga qarsak chaldi. Bunday narsani bir necha bor olgan u qochib ketdi va Xarutun sog’inib, qo’l inertsiyasini kuzatib, gulzorga tushib ketdi.

– Xo’sh, hid bormi? – so’radi Klop va o’rnidan turishi uchun kichkina qo’lini hamkasbiga uzatdi.

– Mdaa, apchi. – Arutun Klopning takliflarini rad qilib, o’rnidan turdi.

– «Mdaa» nima?

– Men chiqmadim, Apchi, – qoqilib, burnidan ushlab, Xarutun o’tib ketdi.

– Siz uning hujjatlarini tekshirganmisiz?

– Ha, bu choychi bor Qozog’istondan kelgan apchi.

– Qanday hid?

– Xo’sh, apchi, Chuy vodiysi, kenevir u erda o’sadi.

– Va bu erga nima keldi? – so’radi Idota Klop.

– Va bu erga nima keldingiz? – javob qildi Idot.

– Siz kulrangmisiz? Men shu yerda tug’ilganman.

– U bu erga kelganga o’xshamaydimi? – Intsefalopat Patzanga barmoq bilan ishora qildi.

– Va peshonada? apchi.– burun silkitdi va Kavkaz Xarutunida fillarni chayqadi.

– Men so’radim, bu erga nima keldi?

– Rodaki ko’chib o’tdi. Men u erda ham kasal bo’lmaganman. – zerikkan o’spirin.

– Va nima, siz Anashani unutolmaysizmi? Shoshilmoqdamisiz?

– Men nimani nazarda tutayotganingizni tushunmayapman? Men aytaman, baqirib, eshagini kaftim bilan artib tashladim…