StaVl Zosimov Premudroslovskiy - Jinni detektiv. Kulgili detektiv

– Nega?

– Oh, hamkasb, bizning yangi jiddiy biznesimiz bor. Birinchi va oxirgi!

– Sankt-Peterburgga o’tkazilyapmizmi? – Xarutun sochlarini burnidan tortib oldi, xursand bo’ldi va qamish bilan urdi.

– Yo’q, salqinroq oling. Yo’qotilgan tovuq va ho’kizni qidirib, jiddiy masalalarni ko’rib chiqamiz va bostirma atrofida so’ramaymiz. Va keyin, biz uni topsak, bizni yuqori darajaga o’tkazishadi…

– Osmon qayerda?

– Aqlsiz, osmonda Amerika yo’q.

– Va nimani qidiramiz? Bizni Amerikaga yuborish uchun nimani topish kerak?

– Biz burunni qidiramiz…

– Kimning burni? – Xarutun tushunmadi.

Ottila stol ustiga chiqib, narigi tomonga, Korbalga yaqinlashdi. U o’tirdi va oyoqlarini silab, ular bilan suhbatlashdi.

– Xo’sh, gapim yaxshi … – u yarim ovoz bilan gap boshladi.

– Keyin nima pichirlash bilan?

– Nerd, raqobat. Bu ishni «Fids» olib qo’yishi mumkin.

– Oh! Ultriumni angladim.

– Shunday qilib, englar. Heh, ajoyib! Men «kartridj», va siz «yeng». Va kartrij gilamga solinadi. Hahaha Kulgili

– Yo’q. Ular o’qni kartridjga joyladilar.

– Nima, aqlli? Va bilasizki, bizning mamlakatimizda hamma aqlli – kambag’al va kambag’al. O’zgarishni xohlaysizmi? Keyin tinglang, men ikki marta tushuntirmayman. Muqaddas joy – bu hech qachon bo’lmaydi. Sizning joyingiz nafaqat Muqaddas… Bilasizmi, bizning qishlog’imizda qancha ishsizlar sizning bo’sh joyingizni egallashni istashadi?

Xarutun qo’rquvdan ko’zlarini yumdi va qarilik ko’z yoshlarini to’kdi.

– Kechirasiz, kartrij, manevraga o’q qo’yilmaydi, balki kartrij.

– Xo’sh, eshiting, qanchasini tushuntiraman: Eeee… siz Gogolni o’qidingizmi?

– U mogul ichdi.

– Meni hazillashyapsizmi?

– Bu hazil edi. Uning ishtirokidagi filmlarni tomosha qildim.

– Juda yaxshi. Siz NOS haqida film tomosha qildingizmi?

– Kimning burni haqida?

– Xo’sh, bu sizniki emasmi? … – Ottila stoldan sakrab tushdi, – yana hazil?

– Mnn, ha! – qariya diqqat bilan o‘rnidan turdi. Ottila korpusning jag’iga qaradi va ko’zlarini katta-katta ochib, boshini oxirigacha tashladi va faqat uxlayotgan pleksusni ko’rdi.

– O’tir!! – deb baqirdi u. Korporatsiya boshlang’ich pozitsiyada o’tirdi.

– Men esladim. Ultrium… bu erda odam burnini yo’qotgan…

– Yodingizdami?

– Xuddi shunday!!

– Shunday qilib, biz uni qidiramiz. O’zi … – Va Ottila shiftga barmog’ini tekkizdi. – mendan yarim kun so’radi. U bu masalani shaxsan o’zim hal qilishimni juda iltimos qildi. Shunday qilib, aytganda, shaxsiy nazoratni o’z qo’liga oldi.

– Xudo?

– Yo’q, sen ahmoqsan, marshal. Nuuu, bizning xudoyimiz. U bunga loyiq hech kim yo’qligini aytdi … – Ottila bo’ysundi va vaziyatni nazoratga olib, tiz cho’kdi.

– Va biz uni qanday qidiramiz. Bu hikoya?! Bundan tashqari, ular vafot etishdi.

– Ular kimlar?

– Xo’sh, bular, bosh qahramonlar ancha oldin vafot etgan… va Gogol asosiy guvoh, xuddi shu… yaxshi, o’lik.?! Bu hazil emas.. Ahhh?

– Nodon. – Xato Incefalopatning tizzasidan sakrab chiqdi. – Biz o’g’irlangan mis taxtadan yodgorlik qidiramiz. Ya uysizlar, yoki yolg’onchilar. Hammasi bo’lib NOSU yodgorligi va ehtimol… antikalar.?!

– Va kim bu erda qoladi?

– Isolde va Izzy asosiy uchun.

– U hali ham kichkinami?

– Hech narsa kichik emas, men uning yoshidagi ayollarni allaqachon bilar edim.

– Buning uchun juda ko’p aql kerak emas: qo’ying, tupuring va ketdi…

– Qanday bilish kerak, qanday bilish…

– Yo’q, xo’jayin, men qolishim mumkin edi, yuragim zaif…

– Hech narsa, bu erda Sankt-Peterburgda siz gazlardan nafas olasiz.

Harutun, shuningdek, Klopning rafiqasi bilan qolish uchun bir narsa aytishni xohlardi, lekin u o’yladi va tizzasiga o’ralgan ikki quyruqqa qaradi va bosh barmog’i bilan hasharotni shimining matosiga bosdi.

– Siz nimani chalkashtirmoqchi edingiz? – kinoya bilan ko’zlarini pirpiratib so’radi Ottila.

– Menda pul ham, dori ham yo’q.

– Xo’sh, bu hal qilinishi mumkin. Hamma narsa byudjetni to’laydi. Agar biz burunni topsak.

– Va agar biz uni topmasak?

– Va agar biz uni topmasak, unda barcha xarajatlar sizdan olinadi.

– Qanaqasiga?

– Va shunday. Agar siz hali ham ahmoqona savollarni so’rasangiz, ishingizni yo’qotishingiz mumkin. Tushundingizmi?

– To’g’ri, tushunarli. Qachon ketayapmiz?

– Axmoq savol. Biz allaqachon u erda bo’lishimiz kerak. Endi ketamiz!

– Va nima yaqinda? Men chamadonimni olmaganmidim?

– Biz har doim bunga tayyor bo’lishimiz kerak. Siz qaerga ish topayotganingizni bilardingiz… Aytgancha, xuddi shu narsa…

– Nima?

– Men chamadonimni solmadim. Ha, biz ularga kerak emasmiz. Kelgandan keyin kerakli narsalarni sotib oling. Mening bank kartam bor.

– Va agar pul etarli bo’lmasa?

– U tashlaydi. – va yana uchastka militsioneri barmog’ini shiftga tekkizib qo’ydi va yalang’och uslubda stolga sakrab, hamkasbining burnining oldida oyog’ini qo’ydi. U oyoqqa turdi va stolni Arutundan stul tomon yo’nalgan holda kesib o’tdi. Ko’z yoshlar va chiqish uchun yo’lga tushdi.

– Nima o’tiribsiz? keling! – va qo’lini silkitdi, – va go’yo Sankt-Peterburg bo’ylab sayyorani suzib o’tayotganday…

Ular qo’rg’onni tark etishdi, faqat eshikka tebeşir yozib qo’yishdi:

«Xavotir olmang. Biz Sankt-Peterburgga shoshilinch topshiriq bilan jo’nadik. Siz mendan Insefalate va Izya o’rnida qolasiz. Men!»

Va pastki qismida yana bir yozuvga qo’shimcha:

«Kechirasiz, Pupsik, men kerak bo’lganda qaytib kelaman! Sizning Flaa yurib ketayotganda. Meni kuting va men qaytib kelaman. Ehtimol bittasi…»

Izya yozuvni o’qib chiqib, varaqqa otasi va Intsefalopatning yozuvlarini yozib, cho’ntagiga solib, eshikdan yozuvni artdi.

– Xo’sh, eski echki, buni oldingiz. – Men mobil telefonimni olib, otamga SMS yubordim. Keyin u uyga kirib, xatni onasiga topshirdi. U o‘qidi va qisdi.

Uni minib olsin. Biz uni almashtiramiz. Va otaning davomi haqida biron bir so’z. Tushundingizmi?

– Albatta, onajon, men tushundim… Va keling, to’ng’izni direktordan olamiz, a? – deb taklif qildi u.

– Siz kimsiz? Biz hamma narsani nizom va adolat asosida qilishimiz kerak.

– Va u menga adolat bilan qichqiradi?

– U direktor. U yaxshiroq biladi. Uning o’zi ham Xudo oldida oqlanadi.

– Bu ofisda devorga osilgan odammi?

– Deyarli. Uning o’rinbosari Temir Feliks osilgan. Xo’sh, uy vazifangizni bajaring.

– Men qildim. Oyim, daryoga sayr qilsam bo’ladimi?

– Boring, lekin kuchukchangizni eslang: cho’king, uyga kelmang Men seni o‘ldiraman… Tushundingizmi?

– Ha. – Izzy baqirdi va eshik ortidan g’oyib bo’ldi…

APULAZ 3

– Yo’q, xo’jayin, men qolishim mumkin edi, yuragim zaif…

– Hech narsa, bu erda Sankt-Peterburgda siz gazlardan nafas olasiz.

Harutun, shuningdek, Klopning rafiqasi bilan qolish uchun bir narsa aytishni xohlardi, lekin u o’yladi va tizzasiga o’ralgan ikki quyruqqa qaradi va bosh barmog’i bilan hasharotni shimining matosiga bosdi.

– Siz nimani chalkashtirmoqchi edingiz? – kinoya bilan ko’zlarini pirpiratib so’radi Ottila.

– Menda pul ham, dori ham yo’q.

– Xo’sh, bu hal qilinishi mumkin. Hamma narsa byudjetni to’laydi. Agar biz burunni topsak.

– Va agar biz uni topmasak?

– Va agar biz uni topmasak, unda barcha xarajatlar sizdan olinadi.

– Qanaqasiga?

– Va shunday. Agar siz hali ham ahmoqona savollarni so’rasangiz, ishingizni yo’qotishingiz mumkin. Tushundingizmi?