СтаВл Зосимов Премудрословски - Бурпинг тути қурбоққа. Комедияи афсонавӣ

Минбаъд пас аз Черевичҳо рафтанд SKULLS – ҳимоятгарон, посбонҳо, қаллобон, паразитҳо ва кӯдакон. Онҳо дар ин мавзӯъ танҳо як шох доштанд, ба монанди чӯб, ки онҳо баргаштанд ва мисли Юла пора карданд ва ҳамин тавр устухонҳои онҳоро дар рӯи душман парма карданд. Ва онҳо ба боғҳо роҳ гирифтанд, ба мисли легионҳо ё батальонҳо …, кӯтоҳ, бародарони умумӣ.

Онҳо, генералҳои бародари Черепков, бо тамоми ҷигари ғайрирасмии худ гениталияи дастнорасидаи Ботваи Галупияи бузургро ҳазм накардаанд.

Нашри дубора аз ҷониби гурӯҳи махсуси Черевичҳо бо шохҳои буз бо номи УЧИКХАЛКИ,

ки ба ҷои содда ҷорӯбҳоро аз замин кашида, Казулро дӯхта, нав бо ашк кӯр шуд. Онҳо ҳар касро мувофиқи миқдори муайяни худ кашиданд: даҳ Черепков ва як Касулия; садҳо, илова бар як генерал; сад генерал, инчунин як Черевич ва Худованд як нафар… Муаллимон низ Учиха буданд. Духтарони Учиҳа низ чун элитаҳо Казул доштанд, аммо танҳо як-як бачаҳо буданд.

Ва онҳо зинда монданд. Аммо агар Казул вафот кард, пас рехтагарон аз гуруснагӣ мурданд. Бераҳм, вале муосир.

Онҳо инчунин сӯрохиҳои наврасон доштанд, ки дар он ба наврасон одоби Галупия ва дигар илмҳои онҳоро таълим медоданд. Ҳамин тавр Шард ҷавон бо Касулияи ҷавон аз дарсҳо гурехт ва аз тунели торик гузаштааст. Онҳо дар як вақт таваллуд шуда буданд ва аз даҳҳо shards, танҳо ӯ зинда монд. Аз як тараф, ӯ аллакай Уча мебошад, зеро вай Казул дорад, албатта баъд аз Мактаби зиндамонӣ ва зиндагӣ (SHVP), аммо вай ҳатто инро дарк намекард, зеро ӯ ҳанӯз хурд ва беақл буд ва мушкилоти калон ва ғафсро надид. Бемории пинҳонӣ дар колония муҳити пассивро барои кӯдакон дастрас сохт. Ва сабаби ин дар он буд, ки дар колония ғизои радиоактивӣ кофӣ набуд ва аз ин рӯ вай танҳо монд. Албатта, ин то ба имрӯз кам ба назар мерасид, аммо бо гузашти вақт, таназзул афзоиш ёфтааст. Ва ҳама инро дида, аз тарс фаҳмиданд, то ки тафаккури насли ҷавонро таҳрик накунанд.

– – Дар Галупия шудан дилгиркунанда аст … – як шардбози ҷавон бо номи Пукик ба мусоҳиба оғоз кард.

– – Бале, шумо фаромӯш мекунед, Пукик, аммо ҳамааш дар бораи шоколад! – асабонӣ шуд Казул бо номи Зулка. Калонсолон Казул одат доранд, ки бо охири «иа» – Казулия ва ҷавон – бе «ва» – Казул зикр шаванд. Ин равшан аст?? – Нагузоред, серғизо бошед, ҳама чиз равған аст!! Баланд. Мо таваллуд шуда, зинда мондем.

– – Ва бародарони ман ҳама вафот карданд. – Пукик сутунмӯҳраашро дар девор афтонда, ба пеши вай гардондааст. Шонаҳо чашм надоштанд ва аз ин рӯ онҳо бо косахонаи сар нигаристанд ва фавран дар як давра диданд, танҳо бист фоизи диққат тамаркуз карда шуд ва боқимонда паҳлӯ ба ҳисоб мераванд.

– – Шумо пашми пахтаро чӣ хел меғунҷонед? – вай ба қафои сараш бо устухони Зулк Пукик зарба зад, ки вай бо табассум табассум кард ва боз оҳ кашид, офтобхӯрдааст.

– – Эҳ, хе, хе – ғаму ғусса дар тарафи чапи косахона дар шакли қум пайдо шуда, рухсораҳояшро ғелонда, нишона гузоштааст.

– – Оё шумо bzdi накунед, ба монанди дандон дар гарданатон! – Зулка фарёд зада бо пои устухонаш ба Пукик клик кард. Клик садо дод ва дар қаъри тунн садо дод.

– – Боз клик кунед! – пурсид Пукик.

– – Че, ин ба ту маъқул аст?.. Хӯш доред.. – ва Казуля фофанро зери табақи қафо чунон печонид, ки ҳама гуна партовҳо аз сӯрохиҳои косахонаи сараш баромадааст.

– – Оооооох!!!! – косахонаи сарро бо ларзиши сахт пазмон шуда буд, зеро ин тарзи шустушӯ, монанди ванна ё душ аст.

– – Фикр накунед, зема, мавҷро пушт накунед. Ҳама чиз хеле супер аст!!!

– – Ман хам накунам … – барои гундел вай мусиқист.

– – хам шуда!.

– – хам накунед…

– – хамида!!

– – Надоред!

– – хам шуда!!!

– – хам накун!!

– – хамида!!!!

– – хам накунед!!!

– – хам кардан, хам кардан, хам кардан, хам кардан, хам кардан, хам кардан, хам кардан!!!!! – Зулка як нафаси чуқур кашид ва фарёд зад – Aaaaaooo!!!!!!!

– – Ба мисли хук фарёд накунед. – Пукик рафт.

– – Ва «хук» чист?

– – Намедонам, пас ин ба ман рӯй дод.

– – Аз куҷо?

– – Аз шутур.

– – Камол? Ин калима чист?

– – А?.. Бале, инчунин «хук». Маро танҳо гузоред, аллакай ларзид.

– – Ахх! Бале, истироҳат кунед.

– – Чӣ, «аааа»? – халос шуд Пукик.

– – Бале, ман фаҳмидам?! – Зулка чашмонашро ларзонд.

– – Чӣ, «фаҳмидам»?

– – Ин «хук» «шутур» ва «шутур» аст..

– – «хук»! – шона илова кард ва решаи дигарро аз девор кашид. – Оё медурахшад… Шумо мехӯред? – ва ба чашмаш часпид.

– – Уг.. – вай туф кард. – Бале, чӣ мехӯред, аммо бихӯред. Ба атроф нигаред. Ҳама чиз чӣ қадар зебо аст, Darko..