СтаВл Зосимов Премудрословски - Бурпинг тути қурбоққа. Комедияи афсонавӣ

– – Не. Номи ман Стасян.

– – Стасян?? Арманистон ё чӣ?

– – Ва асал меъдаҳои ман аст. – ибтидо гунҷишк буд.

– – Бале, ман рӯдаҳояш дорам ва номи ман магасест Асал, қисми боқимондаи бадан ҳама пашшаҳост – мард ва ман – занон – меъдаест, ки аз сабаби аблаҳии ҷавон чизҳои заруриро ҳазм накардааст. – магас пири солор шуд ва пӯшида шуд.

– – Хуб, мо аз болои он гузашта рафтем… аммо чӣ, хешовандон ин қадар хурданд? – ва уқоб сандуқи худро паҳн кард.

– – Ва ман… зоти гуногун…

– – Ин фаҳмо аст, аммо чӣ нашуд?

– – Ман зиндагии вазнине доштам: Ман ятимаки нурафшон будам.

Умуман, тамоми ҳаёт, осмон осуда набуд. – фарьёд зад Стасян.

– – Чӣ, аз ҳуҷайра партофтед?

– – бадтар, аз зоотехник, ман аз Алмаато меоям, аммо намедонам дар куҷо. – гуфт Стасян.

– – Ва шумо ба Русия парвоз мекунед, онҳо мегӯянд, ки иқтисод беҳтар шуда истодааст.

– – Ва чӣ, шумо худ парвоз намекунед?

– – Ман?! Не, ман мурда будам, дар он ҷо мехостам.

– – Чаро?

– – Бале, корҳое ҳастанд, ки ман, фавран, пас аз расидан, олигархҳо маро дастгир мекунанд ва барои зиндагӣ дар қафас мепӯшонанд ё ҳайвони гӯшти мурғ мекунанд. Зиёда аз ин, ман аллакай оила, писаре доштам. Хуб, хайр, хешованд. – ба итмом расонд уқоб ва санг, фавран ба поён афтид, ки дар он ҷо ҷои намоён дар замин буд. Эҳтимол: jerboa ё squirr замин.

– – Ва ба куҷо парвоз кардан ва ба кадом самт? гунҷишк аз паси вай пурсид, аммо уқоб аллакай дур буд ва ӯро намешунид.

– – Ғайр аз ин, шумо дар зери бинии худ пай намебардед, аммо дар рӯи замин чизеро дидед.

Стасян ва муҳаррикҳои биологии вай якҷоя уқобро тамошо карданд. – – Хуб, асаломӯзӣ, ба куҷо меравем?

– – Парвоз асал, эй оғои ман!

– – Хуб, асал парвоз кунед, бо кадом роҳ парвоз кунем.

– – Ҳар куҷо шамол ояд, мо ба он ҷо парвоз мекунем, ки ин осонтар аст. – пешниҳод кард раҳбари тӯдаи риояи пашшаҳои сабз.

Ва онҳо тавассути даштҳо ва ҷангалҳо, аз деҳоту шаҳрҳо парвоз мекарданд ва танҳо дар болои теппаҳое истода, тӯл мекашиданд.

Хушбахтона, шамол одилона буд, танҳо ба самти ҷараёни Халиҷи Форс ва онҳо, ки заминро аз парвози парранда санҷида буданд, аллакай ба хоҳишҳои худ бепарво шуданд; онҳо ба Русия ё ба Туркманистон парвоз мекунанд. Ҳамин тавр, ҳадафи ҷорӣ мавҷуд набуд, аммо вобастагии радиоактивии ҷасадҳо ва пашшаҳо, вақте ки онҳо аз манбаи муҳити радиатсия дур шуданд, боиси норасоии рӯдаи меъда ва бехобӣ гардиданд, аммо онҳо ранҷ мекашиданд. Онҳо азоб кашиданд, аммо азият кашиданд, зеро ту носро, хусусан дар мобайни худ, нарасонед?! Ин хар нест ва сар нест, ки ба он ҷое ки расидед ва скраб – шумо скраб, модар, пӯстатон… Kaif. Аммо меъда ҳангоми нутқашон ё ҷигар?! Тин!! Ва онҳо бо даҳони худ кушоданд: чап ё рост; ҳозир ва баъдтар; акнун поён, сипас… аммо боло – ки нутқашон коҳиш ёфт, ҳангоми радиатсияи офтобӣ шиддат гирифт, аммо шумо муддати дароз дар фазо нахоҳед монд. Нафаскашии он душвортар аст, оксиген намерасад ва рӯдаҳо ях мекунад. Умуман, Стасян тасмим гирифт, ки ба он ҷое, ки замин бо радионуклидҳо нур мепошад, парвоз кунад ва аз чунин баландӣ ин минтақаи дурахшон дар минтақаи Украина пайдо шуд, яъне … … Умуман, Стасян тасмим гирифт, ки ба Чернобил парвоз кунад. Хук ҳамеша лой, ва нураш радиатсия меёбад. Инстинкт. Ва боварӣ ҳосил кунед, ки тавассути Челябинск, минтақаи дарёи Тех… Ҳамин тавр, овози ботинии вай ӯро водор кард. Ва ин овози дарунӣ танҳо забон ном дошт. Ва агар ин забон ба Киев садҳо, ҳазорон, миллионҳо сайёҳони ҳайвонотро овард, онгоҳ ин қадар равшан, парҳез ва ҳатто бештар аст.

Ва акнун вай аллакай ба Чернобил расидааст. Ва чӣ қадаре ки ӯ баландтар парвоз мекард, ҳамон қадар вай аз боздоштани нутқашон дар рӯдаҳо бадард мегашт… Лепота. Ва ӯ дар ноҳияи Абай, Соҳаи озмоиши ҳастаӣ намонд, зеро мехост ба тағирот ва навовариҳо ворид шавад. Ӯ мехост дунёро бубинад, аммо худро нишон диҳад ва ҳоло ба осмон парвоз кард: акнун ба қафо, акнун ба паҳлӯ, акнун ба қафо, акнун ба аввал, сипас пойҳо. Ва ногаҳон вай, мисли уқоб, дар партовгоҳ, ғарқшударо бо сӯрох дид ва чашмонаш аз он чашм пӯшиданд. Стасян дар ҷойе ба таври перпендикуляр ба замин овезон шудааст… Ва??!

Bdshch!!!! – реактори сеюми станцияи электрикии атомии Чернобил дар асри ХХ ё ҳазорсолаи охир дурахшид. Мардум девона шуданд ва «мӯъҷизаҳо» карданд. Мардум ҳама ҳодисаҳои таркиши ядроиро ҳис карданд. Аммо Замин бештар зарар дид ё не?!. Вай тамоми радиатсияро ба худаш ғарқ карда, фарбеҳ шуд. Аммо ин барои касе марг аст, барои дигарон таваллуд ва ҳаёт. Замин аз ин ҳам бадтар нахоҳад шуд, дар он сабзранг ё сиёҳ ҳамчун гилин сиёҳ аст, ин барои ӯ, балки барои онҳое, ки зиндагӣ мекунанд?!! Пас зарурате нест, ки Заминро наҷот диҳад ва на модар барои мо. Мо барои ӯ паразит ҳастем, на фарзандон… Мо бояд худамонро наҷот диҳем: мо, русҳо, бояд ҷони худро наҷот диҳем; Олмониҳо, Чин ва дигар халқҳои рӯи замин, албатта, амрикоиҳоро бояд наҷот диҳанд; аммо амрикоиҳо бояд харони худро наҷот диҳанд… Ба кӣ гаронтар, аниқтараш, касе чизе дард мекунад ва кӣ аллакай чизе дорад, масалан, даст ё биниро наҷот намедиҳад: онҳо ҷон ҳастанд, ва мо хар ҳастем?! Аммо далели марг барои касе ҳаётест барои касе. Ва гарчанде ки тавассути ордҳои мутатсия онҳо аз муҳит вобастаанд. Ҳарду одам аз оксиген ва мутантҳо, онҳоро ба он даъват мекунем, ки аз радионуклидҳо вобастаанд. Дар майдони марги ба қарибӣ рӯйдода шакли нави зиндагӣ ташаккул ёфт, ки номаълум буд, худро «Галупияи Бузург» номид. Ва галупҳо низ намуди зоҳирии худро дар ин ҷаҳон намедонистанд, ба монанди одамон дар бораи офаридани ҳамон як дунё аз нуқтаи назари онҳо, танҳо тахминҳо ва пиндоштҳо ва галупҳои калон барои дар буррокҳо зиндагӣ кардан ба мисли гофер ё сагҳои марғзорӣ, ки лабораторияҳои онҳо зиндагӣ мекарданд ва болотар аз он зиндагӣ мекарданд. онҳое, ки аз меъёрҳои фаврӣ номбар шудаанд, танҳо мурданд. Ҳеҷ кас онҳоро наҷот надод?! Одамон на ҳама наҷот ёфтанд, аммо дар ин ҷо якчанд бандҳо ҳастанд. Аммо дар қатори марг ҳаёти нави мутантҳо пайдо шуд, на ин организми зинда, ки мутатсия кард, балки тафаккур, балки бештар аз ин ва барои дорухат барои Офаридгор.