Сяргей Белаяр - Выратавальная місія

— Зразумеў, камандзір!.. За мной!

Астранаўты апранулі скафандры, праверылі сістэму жыццезабеспячэння, рыштунак і зброю. На адмысловую самаходную каляску было загружана ўсё неабходнае для правядзення выратавальнай аперацыі.

— З Богам! — сказаў Бянткоўскі і праводзіў падначаленых вачыма да таго моманту, пакуль за групай не зачыніліся створкі шлюзавай камеры, затым зноў вярнуўся да экрана.

— Камандзір, як сувязь?

— Чую і бачу цябе добра, Едка!

— Уваходзім!

II

У корпусе давялося выразаць дзірку — дзверы аказаліся заблакаванымі. Прычым механічна — у крэмальерны замок быў устаўлены лом. Астранаўты ўключылі ліхтары на вінтоўках — святло не гарэла. Прамяні заскакалі па падлозе, сценах і столі.

— Яны нібы спрабавалі ад чагосьці абараніцца! — Гедройц, пакруціўшы ў руках лом, адкінуў яго, падняўшы воблака пылу, які на здзіўленне хутка асядаў.

— Дзіўна! Прайшоў усяго тыдзень, а пылу столькі, як пасля некалькіх тысяч гадоў запусцення...

Ратавальнікі нацягнулі па-над дзіркай герметычную плёнку, а затым уручную запусцілі сістэму выраўноўвання ціску. Другія дзверы адчыніліся без цяжкасці.

— Што з паветрам?

— Аналізатары кажуць, што яно нічым не адрозніваецца ад таго, якім мы дыхаем на «Слейпніры»!

— Скафандр не здымаць! Рухайцеся да каманднага модуля!

Цеплавізары былі бескарыснымі — тоўстыя металічныя пераборкі экранавалі выпраменьванне.

Работнік службы бяспекі перастроіў інжынера-механіка, суднавага лекара і інжынера-радыста ў калону, пасля чаго ратавальнікі пакрочылі да сэрца станцыі. Адсек за адсекам — акрамя адсутнасці асвятлення нішто не паказвала на тое, што адбылася аварыя.

— Камандзір, я быццам іду па Месяцы. Для паўнаты адчуванняў не хапае толькі рэгаліту, — Гедройц вадзіў ствалом, з-за чаго ў Бянткоўскага стваралася ўражанне, нібы ён удзельнічае ў камп’ютарнай гульні-шутары. — Бачу галоўны размеркавальны шчыт. Паспрабуем аднавіць падачу энергіі.

Інжынер-радыст узяўся за справу, каб праз некаторы час рэзюмаваць:

— Прасцей усталяваць новую сістэму. Тут усё згарэла: і асноўны, і дублюючы контуры. Скок напружання быў жахлівай сілы!

— Едка, мне здаецца, ці пылу стала больш?

— Усё так, камандзір! У мяне пакуль няма гэтаму рацыянальнага тлумачэння... Уваходзім у аранжарэю!.. Нічога сабе! Куды падзеліся ўсе расліны? — прамень слізгаў па перавернутых скрынях і глебе, якая рассыпалася няроўнымі кучамі. — Нідзе ні лісціка, ні галінкі, ні каліва! І сляды адсутнічаюць...

— Прымаючы да ўвагі колькасць скрынь і памеры адсека, у ім павінна быць натаптана, як на іпадроме!

— Навошта яны гэта зрабілі?

— Не ведаю, Едка.

— Якуб?

— Падобна да масавага вар’яцтва. Дакладней скажу толькі пасля таго, як знойдзем каго-небудзь з экіпажа.

— Калі знойдзем... — Гедройц перахапіў аўтаматычную вінтоўку.

Кантэйнеры з угнаеннямі былі разбіты і раскіданы, пластыкавыя бакі з вадой — прабіты.

— Больш падобна да дыверсіі!

— Чаму ты так вырашыў? — насцярожыўся Бянткоўскі. Гедройц рэдка памыляўся ў ацэнцы абстаноўкі. Як-ніяк, дваццаць гадоў у падраздзяленнях спецыяльнага прызначэння.

— Форма ўваходных адтулін — яна паўсюль аднолькавая. Стыхійны натоўп ніколі не ўзбройваецца аднатыпна.

— Гэта мог зрабіць і адзін чалавек.

— Ні ў каго не атрымаецца наносіць ідэнтычныя ўдары, камандзір. А гэтыя нібы зроблены машынай...

— На борце «Ёгана Кеплера» не было ні андроідаў, ні робатаў.

Злева размяшчаліся тры тэхнічныя модулі, справа — жылыя блокі, пазначаныя на дзвярах лацінскімі літарамі «A», «B», «C» і «D». Гедройц вырашыў пачаць з модуляў.

— Доўкгал, прыкрываеш!

Алгарытм праверкі быў адпрацаваны шматлікімі трэніроўкамі. Ні ў адным з модуляў ні жывых, ні мёртвых ратавальнікі не знайшлі. За выключэннем абясточаных механізмаў, паломак не мелася. У блоках «A», «B» і «C» панаваў узорны парадак, а вось у блоку «D» усё было перавернута дагары нагамі.

— Цікава, што тут шукалі? — спытаў інжынер-механік.

— Вось гэта! — Гедройц паказаў ствалом на армейскі нож, які быў замацаваны пад ложкам. — Той, хто зладзіў бардак, ведаў, што ў блоку захоўваецца нож, але не меў паняцця дзе. Шукаў у спешцы. Скарыстацца не паспеў... — работнік службы бяспекі агледзеў сценавую шафу са слядамі барацьбы, затым апусціў погляд на падлогу. — Крыві няма, а вось пылу амаль да шчыкалаткі!.. Хадзем!

Рэкрэацыя сустрэла ратавальнікаў расстаўленымі ў ідэальным парадку сталамі і крэсламі. Кухня была літаральна завалена кухонным начыннем, а харчовы склад — пустымі скрынкамі, мяшкамі і бочкамі.