Рәдиф Гаташ - Гөлтуран / Гультуран (на татарском языке)

«Мәхәббәт сакчысы» киткән:
бу – Мәңгелекнең йорты,
Тузан күк гөнаһы юктыр —
керсез пакь иман! – укый!

Җирдә әллә Гайсәнеме
юган хатыннар өне?!
Татар кызы ул – кабреңә
фәрештәң килгән! – укый!

Инде, Тукай, нәкъ мамык күк
җиңелдер кабрең ташы?! —
Баш очыңда… әнә ярың —
Зәйтүнәң – Коръән укый!

Зәйтүнә ханым! Сезгә бу,
сезгә, Зәйтүнә ханым.
Гасыр ахырыннан хат барсын —
тагын мәдхия яздым.

Тукайга сез биргән илһам
чаткысы төште безгә —
Кабындым, сезне яд итеп,
ихластан уйный сазым!

Гүзәллеккә табынмаган кайчан, йә,
кайсы шагыйрь?
Сезне данларга телемдә энҗе-сүз
әллә аз? дим…

Байрон, Пушкиннар яр сөйсә —
шул хакта күпме роман!
Сезнең хакта да, ахрысы,
бер матур әсәр лазем?!

Сөенерме рухыгыз тик —
борчыйсыз димәссез бит?
Мин горур: татарча хисем,
Тукайча газәл яздым!

Халкым күңелендә бергә сез —
Тукай һәм аның яры…
Моннан да зур милли тәхет
бармы, Зәйтүнә ханым?!

Тетрәп калды мәгълүмегез – хис колы:
Мандолинда… җанда уйный – Кыз кулы!

Нурланды бүлмәм, яп-якты өстәлем —
Моңарчы тарау яткан кәгазь тулы.

Җанланды зәгыйфь сурәт – ут алынды! —
Җәбраилнеңме канаты кагылды?

Ачыкланды гомер алда: максатка
Гүя кинәттән туры юл табылды!

Җырлады җан, уй-фикерләрем ташты,
Рәсүлемә вәхи килгәндәй булды!

Арынды гөнаһ уеннан яшь хисем, —
Гүя җаннан әнкәм догасы узды!

…Миңлебай, әллә Әхмәтме? Абзыйлар?
«Алиһәм!» дим киндер күлмәкле кызны…

Аңладым, ниһаять! Сез күз бугансыз,
Кара китаптан дәрес укыгансыз!

Югыйсә акыл җуйдырган сихерне —
Шундый сүзләрне каян Сез алгансыз?!

Аһ ул җырлар! Чын булмагач наз, уты —
Икейөзлелектән Сез көч тапкансыз!

Фәрештә канаты белән сыйпагач,
Күз дә йоммый, чын иблискә саткансыз!

Эссе хис кочагында йоклатып,
Тантана итеп, упкынга аткансыз!

Ни максат белән дип, юләр, баш ватам:
Тагын бер җанны гөнаһка тарткансыз!

Каян дисәм чын мәхәббәткә нәфрәт,
Ярата белгән өчен үч алгансыз!

Шул көе әле үзегез җырда Сез,
Янәсе, сөттән – ак, судан пакь калгансыз!

Ничек акланырга белми ихлас Хис,
Ник көчле ул шулай Чыннан – ялган сүз?

…Ә ник үзем башны алып качалмыйм?!
Ник кирәк мин – җибәрмисез һаман сез?!

– Болытлар, юлыгыз кая,
Казангамы, әйтегез?
Туган якларыма җиткәч,
сагынганым әйтегез!

Болытлар, кадерлем нишли,
күрерсез, бәлки, аны?
Һәр хәбәрен көтеп алам, —
табынганым әйтегез!

Ул рухымны күтәрәчәк,
чын сөюнең сакчысы!
Мин генәме, дуслары күп
монда аның, әйтегез!

…Тик һаман да шундый калсын,
заман дип үзгәрмәсен:
Ак хыялларда балкытсын
ихлас җанын, әйтегез!

Шау-шулы металл музыка,
«рок» лардан Моңны яклап,
«Биек тауга менәмсең» дип,
еш җырласын, әйтегез!

Дөньясы шундый: күп бүген
хиссезләр, эшкуарлар…
Биектә калсын – юлыннан
тайпылмасын, әйтегез!

…Болытлар, аны, дусымны,
тиз көндә күрерсезме?
Уралда матур ядкяре
сакланасын әйтегез!

Дидең: «Ышанам ки, тагын
синең йөрәк буш түгел.
Гаҗәпмени? Буш икән ул синдә —
димәк, хуш түгел!

Мөсәл дә раслый икән ич:
күр, Елан елы быел!
Шундый сөюсез, янусыз —
сиңа, дим, тормыш түгел!

Әйт, шулай бит? Буш түгел бит
йөрәгең, чуар җаның?
Ә икебез бер аңлашу —
ул безгә булмыш түгел!

Син кайчандыр шашып яндың,
яшь идең, беркатлы, саф…
Аһ, ник гел шундый калмадың,
ә мин – шул яшь кыз түгел?!

Безне нык үзгәрткән дөнья:
башка син уеңда да…
Кабатлыйм: димәк, язмыш шул…
Ә бәлки, язмыш түгел?!

Беләм: мәңге күңелемдә
көләч сурәтең яшәр…
Соңлап килсә дә ярату,
ул – бәхет, ялгыш түгел!»

…Үпкәләргәме Рәдифкә:
хисләр илендә кол ул;
Кайсы гашыйк күңеле – күктә
һәрдаим биһуш түгел?