Адам Глёбус - Post scriptum

* * *

Спачатку перажываеш, што ты яшчэ не дарослы, потым — што не самы прыгожы, пазней — што небагаты, напрыканцы — што нешчаслiвы, хворы i стары. А перажываць i не варта.

* * *

Падчас гаворкi са старымi людзьмi не забывай пра iхняе жаданне надаваць значнасцi мiнулым падзеям, якiя амаль не ўплываюць на дзень сённяшнi.

* * *

Нi разу не апранутая кашуля хутка зношваецца.

* * *

Больш чым дастаткова быць шчаслiвым самому па сабе. Тым больш што i няшчасны — заўсёды ў адзiноце.

* * *

Свядомы сыход у цень — адзiн з найкарацейшых шляхоў да радасцi.

* * *

У мужчын на душы свята, калi яны трымаюць у руках конаўкi, дзе гарыць спiрт.

* * *

У жанчын на душы свята, калi яны глядзяць на новыя фотакарткi сваiх дзяцей.

* * *

У хлапчука свята, калi яму першы раз дазволiлi самому запалiць запалку.

* * *

У дзяўчынкi свята, калi яна фатаграфуецца побач з нявестай.

* * *

Радасць — усмешка, а не рогат.

* * *

Шчасце — калi можаш цiха ляжаць i думаць пра смерць.

* * *

Нашто сто адзiнаццаты раз даводзiць тое, што ў масавай свядомасцi з’яўляецца бясcпрэчнай iсцiнай? Масавыя iсцiны трэба абвяргаць.

* * *

Iдэальная чысцiня патыхае хлёркаю.

* * *

Сумленне — шкадаванне таго, што зрабiў i не можаш вярнуць.

* * *

Больш за ўсё на свеце мяне вабiць узор задавальненняў, вытканы на кiлiме жыцця.

* * *

Гонар больш каштоўны за славу... Cцвярджае Шамфор. I можна было б з iм пагадзiцца, каб толькi займець першае i другое ў дастатковай колькасцi.

* * *

Не лепш было б людзям, каб спаўнялася ўсё, што яны пажадаюць... Заўважыў Гераклiт. Сапраўды. Людзi, чые запаветныя жаданнi спраўдзiлiся, нагадваюць iнвалiдаў-жабракоў.

* * *

"Толькi няправiльныя, павярхоўныя пытаннi маюць адказ, а правiльныя, глыбiнныя адказу не знаходзяць", — казаў Крышнамурцi, якi спытаў: "Як гучыць хлапок адной далонi?"

* * *

Дзеля таго, каб вывучаць парадак, не трэба вывучаць беспарадку... Упэўнены Латрэамон. Досыць пераканаўчы пастулат. Толькi вялiкi прыхiльнiк парадку — Леанарда да Вiнчы — пераконваў у адваротным. На ягоную думку, спасцiжэнне i стварэнне прыгожага i ўпарадкаванага непасрэдным чынам знiтаванае з даследаваннем пачварнага, бруднага i хаатычнага. Мне блiжэй пазiцыя Леанарда. I ў якасцi доказу падам прыклад з юнацтва майго бацькi. Ён вырашыў паплаваць у рэчцы пасля навальнiцы. Вада была высокая, плынь моцная. Вiр пацягнуў яго на дно. Бацька штосiлы супрацiўляўся, але змогi ўсплыць на паверхню неставала. Ён быў блiзкi да страты прытомнасцi i гiбелi ў цёмнай вадзе. Толькi ў апошнi момант узнiкла выратавальная здагадка — не супрацiўляцца моцнаму вiру, пайсцi на дно, а там адштурхнуцца ад цвёрдага i выплысцi на паветра. Бацькава перамога над хаосам бруднай паслянавальнiчнай вады пераконвае мяне ў неабходнасцi вывучэння беспарадку дзеля стварэння парадку.

* * *

Найлепшы спосаб пераканання — не пераконваць зусiм... Як пасля гэтых слоў не пацiснуць руку празорлiўцу Латрэамону? У дасканаласцi ягонае думкi давялося пераконвацца неаднаразова — i ў размовах з палiтыкамi, якiя ў большасцi не маюць сталых перакананняў, i ў размовах з прадстаўнiкамi праваахоўных органаў, у чыiх зрэнках утойваецца прага забойства.

* * *

Сапраўднае задавальненне немагчыма атрымаць без абмежаванняў i запатрабаванняў.

* * *

Абмяжуй уласныя патрэбы i пазбегнеш большасцi расчараванняў, але тады не атрымаеш i сапраўдных задавальненняў. Выбiрай.

* * *

Знайшоўшы мэту жыцця, пачынаеш пошук сродкаў дзеля яе ажыццяўлення i неўзабаве разумееш: у ахвяру мэце трэба прынесцi ўласнае жыццё. А цi вартая мэта, хай сабе i найвышэйшая, таго, каб губляць жыццё? Пэўна ж, не. Лепей адмовiцца ад мэты жыцця дзеля самога жыцця. Так яно i здараецца.

Адысон (Addison) Джозэф(1672-1719) — ангельскi лiтаратар, вучоны, журналiст i палiтычны дзеяч.

Арыстоцель(384-322 да н. э.) — старажытнагрэцкi фiлосаф i вучоны.

Бэкан (Bacon) Фрэнсiс(1561-1626) — ангельскi фiлосаф.

Вавенарг (Vauvenargues) Люк дэ Клап’е дэ(1715-1747) — французскi фiлосаф, прадстаўнiк эпохi Асветы.

Вальтэр (Voltaire)(сапраўднае iмя Франсуа Мары Аруэ [Arouet]) (1694-1778) — французскi фiлосаф, пiсьменнiк, гiсторык, прадстаўнiк эпохi Асветы.

Ван Гог (van Gogh) Вiнцэнт(1853-1890) — галандскi мастак.

Вегецый (Vegetius) Флавiй Рэнат(4-5 стагоддзi н. э.) — рымскi гiсторык.

Галiяф (Goljat)— у Старым Запавеце асiлак, якога забiў у двубоi Давiд.