Адам Глёбус - Post scriptum

* * *

У старажытных беларусаў iснавала павер’е, што трэба палюбiцца са сваёй жонкай на вясновым засеяным полi, каб Бог даў добры ўраджай. Вельмi часта жанчына раскiдала мужчынскае семя па палетку i пры гэтым прыгаворвала: "Божа! Урадзi мой хлеб! Выйдзi колас з зямлi высокi i прыгожы!"

* * *

Чуткi — найкаштоўнейшы матэрыял, з якога ўтвараюцца мiфы.

* * *

У мроях лунае зародак хiмеры.

* * *

Юда — найвыдатнейшы драматычны актор у хрысцiянскiм свеце.

* * *

Прывiды нараджаюцца ў люстэрках.

* * *

Можна не сумнявацца, што электрычнасць i сродкi масавай iнфармацыi вынайшаў д’ябал.

* * *

Падтрымка прыходзiць да таго, хто яе заслужыў; на такiх сафiзмах i будуюцца ўлада, прыгнёт i рабства.

* * *

Канфуцый раiў шанаваць дэманаў i духаў, але не заклiкаў наблiжацца да iх. Толькi дэманы i духi, пабачыўшы пашану, самi могуць наблiзiцца, каб выказаць хоць бы i ўдзячнасць.

* * *

На руiнах iмперыяў скачуць мiфалагiчныя героi.

* * *

Найгоршы вораг той, хто цябе прынiжае.

* * *

Iлжывы чалавек iмкнецца кампенсаваць уласную лiслiвасць i прынiжанасць квяцiстай iронiяй i пыхлiвай фанабэрыяй.

* * *

Заўсёды думаў, што гандаль — мастацтва падманваць. У Вавенарга больш ёмiста... Гандаль — школа падману. Не навука, не мастацтва, а менавiта школа.

* * *

Мастацтва падабацца — гэта ўменне падманваць. Так-так, спадар Вавенарг. Гэта, бясспрэчна, першы ўрок у школе падману, якая завецца гандлем.

* * *

Безгустоўнасць вынiкае з хлуснi.

* * *

Калi ўспрымаеш падман як уласную няспраўджаную надзею, робiцца лягчэй.

* * *

Самыя непатрэбныя рэчы ў кватэры — падарункi.

* * *

Ашуканца пазнаеш па сур’ёзным твары.

* * *

Гэта хлусня, што можна карыстацца чужымi поглядамi.

* * *

Хiтрасць — кволая форма падману.

* * *

Хлусня — вось мова, зразумелая ўсiм народам, на ўсiх нарадах i ва ўсе часы.

* * *

Калi ашукваеш дарослага, перажываеш менш, чым падмануўшы дзiця, бо да дзiцяцi ставiшся досыць сумленна, амаль як да самога сябе. Падманутага заўсёды шкада.

* * *

У сораму колер ружовы, а ў спалоху — белы.

* * *

Сорам — тое зерне, з якога можа вырасцi абурэнне; тады замест ружовага ўбачыш пунсовы твар, i не дай Бог прысутнiчаць пры гэтым пераўтварэннi i бачыць вочы ворага, налiтыя крывёю.

* * *

Сорам — вонкавая, несвядомая праява сумленнасцi.

* * *

Не варта i спадзявацца, што нiхто не ўбачыць, як за нетактоўнасцю ты хаваеш сорам.

* * *

Каб спынiць баязлiўца, часам дастаткова спытацца: "Дзе твой сорам?"

* * *

Шмат сваiх апавяданняў я напiсаў дзякуючы фотакарткам: углядаўся ў твары людзей, якiх даўным-даўно нямашака на белым свеце; яны ажывалi i цiха расказвалi пра свае лёсы, а я запiсваў.

* * *

Разглядаеш свае здымкi дый думаеш... Вось памру, i палецiце вы ўсе ў сметнiцу, ой палецiце.

* * *

Жыццё — аднаразовы шпрыц.

* * *

Пабытовыя дробязi ствараюць вялiкiя жыццёвыя праблемы.

* * *

Нiкога не чапаеш, каб толькi не краналi цябе. Не атрымлiваецца. Лезуць i лезуць, нiбыта хочуць табе дапамагчы жыць.

* * *

Першапрычына смерцi — нараджэнне.

* * *

За смяротнае пакаранне галасуюць баязлiўцы, а такiх у грамадстве большасць. Таму смяротную кару трэба адмяняць валявым рашэннем — такiм, як вяршыцца суд.

* * *

Адмянiць смяротнае пакаранне значна лягчэй, чым забаранiць права асобы на самагубства.

* * *

Воблака — форма, у якую варта ўвасобiцца пасля смерцi.

* * *

Якое несусветнае глупства гавораць i пiшуць пра цябе пры жыццi, а якую бязглуздзiцу навярзуць пасля смерцi! Дык цi варта задумвацца пра пасмяротны лёс?

* * *

Шлях у царства мёртвых аднолькава кароткi з любой кропкi зямлi.

* * *

Смерць любiць праехацца на машыне "хуткай дапамогi".

* * *

Калi ў халасцяка памiрае мацi, ён робiцца ўдаўцом.

* * *

Смерць, як лекар, ходзiць у белым халаце.

* * *

Могiлкi — склад старых макiнтошаў.

* * *

Не шчыруй за жалобным сталом.

* * *

Не спадзявайся, што ведаеш, па якой сцежцы да цябе прыйдзе смерць.

* * *

Не давярай тым, хто з лёгкiм сэрцам разважае пра смерць.

* * *

Паводзiць сябе так, нiбыта ты несмяротны, — такое ж глупства, як панiкаваць ад думкi пра немiнучы скон.

* * *

Памiж радзiльняю i могiлкамi няма анiякай рознiцы, гавораць самагубцы.

* * *

Апiсаннi смерцi збольшага наiўныя, як апiсаннi несмяротнасцi i бясконцасцi.

* * *

Нябожчыкаў трэба выкiдаць хутчэй, чым гной... Гаворыць Гераклiт. Пярэчыць не варта. Трэба апекавацца ўласным целам не толькi пры жыццi, але i пасля яго. Варта ўслухацца ў беларускае параўнанне — прыгожы, як труна.