Адам Глёбус - Новы дамавікамерон

Прыняўшы кантрастны душ i забiнтаваўшы абяспальчаны ступак, Дамавiк надзеў мундзiр палкоўнiка мiлiцыi.

Несапраўдны палкоўнiк доўга, да стомы ў мiжножжы, лiзаў адлюстраваннi ў люстэрках i танчыў.

Натанчыўшыся, ён пакрышыў люстэркi i пабiў круглы акварыум. Палавой асалоды Дамавiк дасягнуў, дратуючы залатых рыбак.

Каб годна працягнуць распачатае, Дамавiк наведаў кiрмаш i прыдбаў курыцу. За iнтэнсiўным гвалтаваннем птушкi Дамавiка заспела Дамавiха.

Распалены Дамавiк загадаў ёй распрануцца i стаць на поўны рост у адчыненым акне, каб мiнакi маглi палюбавацца на звабнае цыцкатае цела. У такой камбiнаванай сiтуацыi аргазмiчныя сутаргi скаланулi Дамавiка шмат разоў.

Стамлёны, ён дазволiў Дамавiсе апрануцца i займацца прыгатаваннем на вячэру смажанай курыцы, а сам вярнуўся на кiрмаш, дзе ўзбуджаўся крадзяжом семак.

Павячэраўшы i канчаткова засмецiўшы страўнiкi семкавымi лушпайкамi i курынымi косткамi, Дамавiк з Дамавiхаю пачалi ставiць адно аднаму клiзмы. Больш за гадзiну яны вымывалi з сябе шкодныя элементы.

Нацешыўшыся манiпуляцыямi з экскрэментамi, Дамавiк дазволiў жонцы запрасiць на гарбату суседскую дзяўчыну-вучанiцу.

Дамавiха за невялiкiя грошы вучыла яе мастурбаваць. Назабаўляўшыся жаночымi органамi, Дамавiха з вучанiцаю ўзброiлiся металёвымi прэнтамi i бiлi Дамавiка. У ягоных вачах ззяла ўдзячнасць.

Змардаванага Дамавiка яны прымусiлi нюхаць найбруднейшыя лапiкi ўласнай бялiзны.

Дамавiк плакаў.

Настойлiвая Дамавiха загадала яму расказваць у прысутнасцi сведкi пра найзапаветнейшае жаданне.

Дамавiк скарыстаў момант i ўгаварыў суседку-вучанiцу. Тая дазволiла яму ўставiць вялiкi палец правай нагi ў похву.

За дазвол вучанiца папрасiла палiзаць Дамавiку падпаху.

Як толькi язык крануў там валасы, вялiкi палец Дамавiковай нагi парваў дзявоцкую плеўку. Кроў сагрэла ступак.

Дамавiк усцешыўся.

Пакуль вучанiца прымала душ, Дамавiк укiнуў у вiдэамагнiтафон парнаграфiчную касету i займаўся з Дамавiхаю петынгам.

Каб абвастрыць i рамантызаваць пачуццi, Дамавiк уставiў Дамавiсе ў дупу запаленую свечку. Кунiлiнгус рабiўся акуратна, каб агеньчык не згас.

Наталiўшыся слодыччу хатняга спакою, Дамавiк апрануў святочны гарнiтур i накiраваўся на паляванне ў начны парк. Там ён злавiў рэстаранную афiцыянтку i згвалтаваў на арэлях. Афiцыянтка стаiчна ператрывала здзек.

Тады Дамавiк зняў пас, зрабiў пятлю, навязаў жанчыну, нiбыта сабаку, i прымусiў поўзаць на карачках.

Зрабiўшы колькi кругоў вакол арэляў, Дамавiк загадаў афiцыянтцы есцi чорную зямлю.

Калi жанчына званiтавала, Дамавiк прымусiў яе выпацкаць твар у ванiты i ўцякаць. Афiцыянтка збегла.

Дамавiк разахвоцiўся, украў са стаянкi аўтамабiль, разагнаў яго i вырулiў на сустрэчную паласу. Напужаны кiроўца рэйсавага аўтобуса крутануў руль. Аўтобус урэзаўся ў лiхтарны слуп. Кiроўца i два пасажыры загiнулi. Свежымi нябожчыкамi Дамавiк любаваўся нядоўга, але з трапяткой асалодаю.

Вярнуўшыся дамоў, ён цiхенька назiраў, як Дамавiха з вучанiцаю апрацоўвалi языкамi секелi. Назiранне за лесбiйскiмi забаўкамi надало пругкасцi Дамавiковаму чэлесу. Стомленыя каханкi ўладкавалiся спаць. Тады Дамавiк далучыўся да iх i пачаў устаўляць напятае жазло то ў старэйшую, то ў навейшую браму. Каханкi не рэагавалi. Яны рабiлi выгляд, што спяць, i гэта цешыла Дамавiка Ненатольнага.

Нагуляўшыся з соннымi целамi, Дамавiк узяў iголку i пачаў паколваць iм грудзi вакол смочкаў. Вiскат напоўнiў начны пакой. Оргiя набыла ярчэйшую афарбоўку.

Урэшце Дамавiк змарыўся, упаў на кiлiм, шумна ўздыхнуў, усхлiпнуў, ацiх.

"Дамавiк памёр, памёр, памёр!" — загаласiлi жанчыны. Аблiваючыся слязамi, яны абцалоўвалi нерухомае цела выпрастанага каханка.

Абмыты слязамi i пацалункамi, Дамавiк расплюшчыў вочы i сказаў: "Я ўваскрос!". Каханкi ўзрадавалiся. Дамавiк вужом папоўз па кiлiме да тэлефона. Ён набраў нумар "хуткай дапамогi" i зароў у слухаўку: "Уставiлi! Памажы-ы-ы-ыце! Уставiлi кол у дупу!" Твар у Дамавiка змянiўся раптоўна, з гарачага зрабiўся халодны. "Пытаецеся, каму i дзе ўставiлi кол? Табе ўставiлi! А калi не ўставiлi, дык уставяць тоўсты, смалiсты, яловы кол i заб’юць абухом так, што чырвонае вастрыё вылезе праз горла!" Па гэтых словах Дамавiк разбiў тэлефон аб сцяну.

Раскрышыўшы апарат, Дамавiк парваў сабе адзежу на дробныя шматкi i тады супакоiўся. Павольна ён пачаў апранацца ў Дамавiшыны рэчы. Ён, як i яна, нафарбаваў пазногцi, напамадзiў вусны, прыпудрыў нос, падвёў бровы i ўставiў на вочы кантактныя лiнзы колеру марской хвалi. Калi Дамавiкову галаву ўпрыгожыў парык-сiзвалоснiк, атрымалася даволi зграбная цыркавая жанчына.