Іван Шамякін - Петраград — Брэст

Нагадаць гісторыю галасавання!

У ЦК нашай партыі большасць (абавязкова падкрэсліць!) віднейшых праціўнікаў сепаратнага міру галасавала супраць (зноў-такі падкрэсліць!) рэвалюцыйнай вайны, галасавала супраць і ў студзені... і ўчора. Але, і ўчора. Факт гэты азначае, што немагчымасць рэвалюцыйнай вайны агульнапрызнана ўсімі, хто не баіцца глядзець праўдзе ў твар.

Ад праўды адгаворваюцца або спрабуюць адгаварыцца. (У такіх выпадках разабраць усе адгаворкі!)

Уважліва прачытаўшы Дэкрэт аб судзе і падпісаўшы яго, Уладзімір Ільіч колькі хвілін хадзіў па кабінеце, напружана абдумваючы артыкул, які трэба напісаць як можна хутчэй, каб раскрыць партыі, пралетарыяту сутнасць фразёрства. Артыкул так і назваць «Аб рэвалюцыйнай фразе».

Ітак, адгаворкі ад праўды... Першая: Францыя 1792 года пакутавала не меншай разрухай, але рэвалюцыйная вайна ўсё вылечыла, усіх натхніла, усё перамагла.

Ленін хмыкнуў. Якое марксісцкае невуцтва.

Тут жа прысеў да маленькага століка, узяў блакнот, запісаў:

«Факт той, што ў Францыі канца XVIII века стварылася спачатку эканамічная аснова новага, вышэйшага, спосабу вытворчасці, і ўжо вынікам, надбудовай з'явілася магутная рэвалюцыйная армія».

А сучасная Расія?

Ленін зноў прайшоўся па кабінеце і сказаў уголас:

— Неймаверная стомленасць ад вайны. Новага эканамічнага ладу, больш высокага, чым арганізаваны дзяржаўны капіталізм выдатна абсталяванай тэхнічна Германіі, няма. Яшчэ няма. Наш селянін мае зямлю, але ніводнага года свабодна на ёй не рабіў. Рабочы пачаў скідваць капіталіста, але не мог яшчэ паспець арганізаваць вытворчасць... павысіць прадукцыйнасць працы. Яшчэ раз сказаць, што новага, больш высокага эканамічнага ладу яшчэ няма. Будзе... На гэты шлях мы сталі. Да гэтага ідзём. Але няма яшчэ. Вось так, таварыш Бухарын! Таму ваш заклік пачаць рэвалюцыйную вайну — эканамічнае невуцтва і палітычная авантура. Рэзка? Не! Мякка. Сітуацыя патрабуе сказаць яшчэ больш моцна! І я скажу!

Усхваляваны Гарбуноў прынёс тэлеграму начальніка штаба генерала Бонч-Бруевіча: немцы пачалі наступленне па ўсёй лініі фронту, ад Рыгі да Румыніі, па разліках штаба, наступае не менш пяцідзесяці дывізій.

Ленін заказаў аўтамабіль і паехаў у Наркамат па ваенных справах.

Незвычайнасць становішча выявілася хіба ў тым, што пасяджэнне Саўнаркома пачалося не ў восем вечара, як было заведзена адразу пасля ўтварэння Савецкага Урада, а ў дзесяць. Ды яшчэ хіба ў тым, што адсутнічалі Падвойскі, Дыбенка, Дзяржынскі і Бонч-Бруевіч; першыя двое займаліся фронтам, выконваючы ўказанні Леніна, другія — бяспекай у Петраградзе. Ва ўсім іншым усё было па-ранейшаму. Ніякай нервознасці. Звычайны парадак дня. Звыклая для ўсіх карэкціроўка парадку Леніным: некалькі пытанняў — у «Малы Савет», перад некаторымі Уладзімір Ільіч напісаў «Адкласці» ці «Даручыць азнаёміцца». Выказаў свае меркаванні, чаму трэба адкласці ці чаму неабходна азнаёміцца.

Наркомы згадзіліся.

Яшчэ ўдзень ён дапоўніў парадак «Дакладам камісіі аб партах». Нібыта мірнае пытанне таксама было часцінкай ленінскай стратэгіі: агледзець, прывесці да ладу, узяць пад кантроль усё, што мае дачыненне да абароны,— не толькі фронт, ваеннапалонных, службы ўнутранай аховы, але і чыгункі, парты, склады, вугаль і хлеб... Аднак для размовы аб партах сакратарыят не паспеў сабраць патрэбных людзей. Прыйшлося адно з важнейшых пытанняў адкладваць. Хоць для Леніна не было малаважных пытанняў. Усё, што вырашалася,— умацоўвала эканоміку ці палітычную структуру. Асігнаванне двух мільёнаў рублёў Наркамгандальпрому... Даклад аб сабатажніках. Назначэнне старшыні Асобага камітэта па скарачэнні расходаў. Водгук Петраградскай гарадской управы на падпісаны Дэкрэт — іх заява аб непажаданасці паспешлівай нацыяналізацыі нерухомай маёмасці. У мірных умовах заяву ўправы можна было б адхіліць, але ў сувязі з нямецкім наступленнем над ёй варта падумаць: нельга не займаць прымусова будынкі для размяшчэння эвакуіраваных устаноў, людзей, раненых, але нельга і залішне варушыць «буржуазны муравейнік», штурхаць ворагаў пасіўных, якія сядзяць ціха, на актыўныя выступленні супраць Савецкай улады.

Толькі ў канцы пасяджэння Ленін паведаміў членам урада аб маштабах нямецкага наступлення. Расказаў, што зроблена ўжо і што належыць рабіць наркаматам. Папрасіў членаў урада і апарат Саўнаркома пабыць у гэтую ноч на ваенным становішчы — не раз'язджацца дадому.

— Пасля пасяджэння ЦК неабходна будзе сабрацца Саўнаркому, ад імя якога будзе паслана тэлеграма ўраду Германіі з прапановай аднаўлення мірных перагавораў.