Павал Місько - Прыгоды Бульбобаў

А галоўнае - мы едзем да мамы Пальмы!

Мама... Скора мы ўбачым маму! Гаў, гаў! Ура, ура!

Мы зноў будзем жыць і расці на волі. Як добра расці на волі! І мы вырасцем вялікімі і дужымі.

І мы не вырасцем пустышкамі. Не!

Мы будзем служыць людзям, памагаць ім у рабоце.

Як добра жыць на свеце, калі ад цябе будзе людзям карысць!

У Толі і Колі на дваіх адзін дзень нараджэння. Толя і Коля - блізняты.

Тата і мама доўга абмяркоўвалі, што ім падарыць. Абодвум па сем гадоў спаўняецца, гэта не тры, не чатыры і нават не шэсць. Ім увосень ісці ў школу!

- Трэба іх саміх папытаць, - прапанавала мама.

- Во, лепш за ўсё, - згадзіўся тата.

- Я хачу хамяка, - не задумваючыся сказаў Толя.

- Добра, - сказаў тата. - Хамяк не сабака, лёгка ў кватэры трымаць.

- А я хачу рыбак! Акварыум! - запатрабаваў Коля.

- І акварыум можна. Рыбкі не брэшуць, - сказаў тата.

- Ур-ра!!! - закрычалі Толя і Коля, заскакалі па кватэры.

- А мама што мне падарыць? - перастаў скакаць Толя.

- Вы ў нас агульныя, і падарункі будуць агульныя, - сказаў тата, але запытальна паглядзеў на маму.

- Ну-у... я яшчэ торт куплю, - сказала мама.

- Два! Два тарты! - закрычалі Толя і Коля.

Тата капрызліва надзьмуў губы - нібы Карлсан, які жыве на даху:

- Ну-у-у, я так не гуляю. Адзін торт і сем свецак? Лепс адна свецка і сем тартоў!

Усім зрабілася весела.

- Куплю адзін, але вялікі-вялікі, - паправілася мама.

Коля ўсё-такі ўздыхнуў:

- Лепш, каб у нас былі два дні нараджэння. Мы б два разы святкавалі, у нас было б два тарты!

Тата праспяваў, як кракадзіл Гена з мультфільма, але былі ў песеньцы і словы Карлсана, які жыве на даху:

Потым паглядзеў на маму і сказаў:

- Мы маглі б і самі спячы торт. Яшчэ адзін.

- Ты горш за маленькага! - пачала злавацца мама. - Калі мне гэтым займацца?

- А што там вельмі займацца? Ты дай нам рэцэпт, а мы самі ўсё купім, замесім... Праўда, хлопцы?

- Ага-а! - закрычалі хлопцы. Ім гэта спадабалася.

Добра, што тата загадзя купіў тоненькую, як сшытак, кніжку пра акварыум. Без яе не ведалі б, што рабіць, з чаго пачынаць. А ў той кніжачцы ўсё расказана і паказана - намаляваны рыбкі, вадзяныя расліны, розных відаў акварыумы. І яшчэ там было сказана, што куплены акварыум трэба прамыць растворам марганцоўкі і заліць на двое сутак вадою. Добра было б за гэты час ваду ў акварыуме некалькі разоў памяняць. З замазкі вымакнуць усе шкодныя рэчывы, не будуць атручваць рыбак. На дно акварыума трэба насыпаць буйнога і добра прамытага пяску-жвіру. Яшчэ лепш, калі прамыты пясок пракіпяціць, - знішчацца ўсе заразныя мікробы.

- А ты казаў, што рыбак проста трымаць! - папракнула мама.

- Хто сказаў - я-а?! Калі я такое казаў? Хлопцы, вы чулі, каб я такое казаў?

Толя і Коля дружна закруцілі галовамі і заўсміхаліся: не, такога тата не гаварыў.

Каб рыбкі не захварэлі, трэба памыць у марганцоўцы і тыя расліны, якія будуць высаджаны на дно акварыума, і саміх рыбак. Трэба ведаць, дзе паставіць акварыум, каб на яго лішне не падала святло, каб не было і холадна. Трэба мець падагравальнік для вады і такую штуку, што пускае ў ваду пухіркі паветра, і тэрмометр, і кармушку, і малы акварыум-садок для малявак... Добра, каб у акварыуме жылі і куклянкі-смаўжы. Яны нібы санітары будуць падтрымліваць у акварыуме чысціню і парадак. Калі ўсё будзе зроблена правільна, сам акварыум ператворыцца нібы ў жывы арганізм, усё ў ім ураўнаважыцца, вада будзе чыстай.

Тата дачытаў кніжачку да канца і пачухаў патыліцу.

- Та-а-ак... Коля, а мо і табе хамяка? - уздыхнуў ён. - Аднаму хамяка, другому - хамячку.

- Ну але! - не вытрывала мама. - Разведзяце мне тут цэлую ферму. А тады што - на базар прадаваць панесяце?

- Кгым, кгм... - пакашляў тата і нічога не сказаў.

- Акварыум!!! - ажно затупаў нагамі Коля.

- Яшчэ раз тупнеш - не ўбачыш акварыума як сваіх вушэй! - прыгразіла мама.

Пайшлі ў краму «Прырода». Там было столькі ўсякіх акварыумаў! І малых, і вялікіх, і круглых, як плафоны на слупах у парку, толькі не белых, нібы залітых знутры малаком, а празрыстых. А колькі было ў краме рыбак! Розных, у розных акварыумах. Самыя вялікія плавалі ў маленькім басейне з каменнымі берагамі - проста пасярод крамы. Усё дно ў гэтым басейне было засыпана меднымі манетамі. Каля яго круціліся некалькі хлапчукоў і ласа заглядвалі ў ваду. Ім так хацелася пабоўтацца, пазбіраць тыя грошы!