Кірыл Дубоўскі - Беларуская мова

Ныркі!!!

Вось пра што ён не згадаў! Алесь выскачыў з трамвая і подбегам кінуўся ў ваенкамат, дзе ўрачы ўжо добра яго ведалі.

— Ну што ты там сабе яшчэ прыдумаў? — запытаўся хірург.

— Ныркі. У мяне з дзяцінства хворыя ныркі, — зманіў Алесь, у кволым спадзеве на тое, што так яно і выявіцца.

— Ну глядзі, — сказаў хірург, — апошні раз даем табе накіраванне. Колькі ўжо можна нас мучыць?

Затым быў усепранікальны рэнтген, ультрагук і незразумелыя радыёізатопныя даследаванні. А ўжо колькі крыві Алесь здаў за гэты час! Калі б ён здаваў яе за грошы, то ўжо даўно б атрымаў званне ганаровага донара.

Тут варта б ненадоўга спыніць аповед, каб заўважыць, што ў час перапынку паміж медаглядамі Алесь знайшоў у сабе сілы, каб прайсці найскладаны конкурс на вакантнае месца ў буйной страхавой кампаніі. Зрэшты, Алесь усё адно не верыў, што будзе там працаваць. Яго абяцалі ўзяць адно пры ўмове, што ён здыме ўсе пытанні, датычныя войска.

І вось надыйшоў момант, калі Алесь пайшоў забіраць вынікі даследавання нырак. Абыякавы ўрач працягнуў яму бланк з заключэннем і ўручыў рэнтгентаўскія здымкі. Алесь спусціўся па бальнічнай лесвіцы на першы паверх, сеў на лаўку, перажагнаўся, пацалаваў нацельны крыжык і паглядзеў на дыягназ. Кепскім, але усё-ткі боль-менш разборлівым почыркам ўрача на аркушы былі выведзеныя неверагодныя словы “нефраптоз 3-й ступені”. На той момант Алесь ужо дасканала ведаў усе пяцьдзесят старонак закону, які рэгламентаваў стан здароўя прызыўнікоў, таму адразу ж сцяміў, што нефраптоз — гэта свабода. Нефраптоз — гэта праца ў страхавой кампаніі і перспектывы росту. Нефраптоз — гэта сонца, мора і дзяўчаты. Нефраптоз — гэта здаровы сон і апетыт. Нефраптоз — гэта будучыня, а будучыня за нефраптозам. Вось дык ныркі, ну проста дзьве перліны! Алесь расплакаўся. Слёзы закапалі на чорныя рэнтгентаўскія здымкі. У гэтым трыюмфальны момант у кішэні загудзеў мабільнік. Званілі са страхавой кампаніі.

— Аляксандр, ці разабраліся вы з пытаннем войска? Вас прызналі непрыдатным?

— Не. Але яны яшчэ не ведаюць, што я маю!

— Яны не ведаюць, што я ім пакажу! — патрэс Алесь рэнтгенаўскімі здымкамі. — З нефраптозам мне паўсюль зялёнае святло і доўгі калідор!

— Пракрычаўшы гэта, ён пабег у ваенкамат. Там без чаргі, пачаў распіхваць панурых хлопцаў, што тоўпіліся пад дзвярыма хірурга.

Ну і хто там да нас ідзе такі нахабны? — запытаўся хірург, які пачуў шум у калідоры.

Алесь заляцеў у кабінет і злосна засмяяўся. У ягоных вачох загарэўся шалёны агенчык.

Хто там ідзе? Вы пытаецеся, хто там ідзе?

Ён падыйшоў да хірурга, узняў руку, у якой трымаў здымкі, нібыта хацеў імі кагосьці ўдарыць. Потым раптам збляднеў, сеў на падлогу і зашаптаў:

Так ён паўтараў да таго часу, пакуль з суседняга пакоя для яго не паклікалі псіхіятра, што напярэдадні прызнаў яго здаровым.

( Пераклад з расейскай Наталлі Давыдоўскай)

Я дагэтуль успамінаю той дзень, шэсць год назад, калі дэкан нашага факультэта з вялікай сіняй папкай у руках увайшоў у нашу аўдыторыю.

— Дзень добры, дзеці, — сказаў ён нам, тады яшчэ першакурснікам. — У мяне для вас цікавыя навіны.

Па партах праляцеў ледзь чутны гул, група захвалявалася. Дэкан паднёс руку да рота і адкашляўся.

— Я прыйшоў, каб паведаміць вам пра новую ініцыятыву нашага міністэрства адукацыі. Скажу шчыра: яна крыху... эээ... незвычайная.

Я паглядзеў на аднагрупніка Воўку Іваненка. Ён паціснуў плячыма і адвярнуўся. Дэкан тым часам працягваў:

— З гэтага семестра ва ўсіх вышэйшых навучальных установах нашай краіны ўводзіцца новы экзамен.

— Магчыма, вы хацелі сказаць “новы курс”, Павел Ігаравіч? — запытала выкладчыца вышэйшай матэматыкі, якая дагэтуль сціпла стаяла ля падаконніка з крэйдаю ў руцэ.

— Не, не новы курс. Менавіта новы экзамен.

— Гісторыя Вялікай Айчыннай вайны? — пажартаваў з апошняй парты Паўлюк Букін. Дэкан кінуў на яго грозны позірк і Паўлюк уцягнуў галаву ў плечы.

— Магчыма, гэты экзамен падасца вам вельмі простым і нават вясёлым. Але не забывайце, што здаваць яго вам давядзецца пасля кожнага семестра ўсе пяць год вашага навучання. Выніковы сярэдні бал будзе зафіксаваны ў вашым дыпломе аб вышэйшай адукацыі. Акрамя таго, гэты сярэдні бал стане важным крытэрам для працаўладкавання.