Эдгар По - Амерыканскае дэтэктыўнае апавяданне

— Ёсць якія-небудзь доказы?

— Дзірка ў сукенцы аказалася занадта вялікая для кулі 38-га калібру, нават калі ёю стралялі ва ўпор, — занадта вялікая і рваная. Я павінен дзякаваць Флетчэру за тое, што ён звярнуў на гэта ўвагу. Сёння раніцай эксперты з лабараторыі зрабілі аналіз крывавых плям. Частка крыві належала Моніцы, астатняя ж аказалася курынай.

— Яна была добрая актрыса, калі змагла абвесці ўсіх вакол пальца.

— Моніка ведала, што першы яе агледзіць д-р Тэрзбі. Ёй заставалася толькі паваліцца на падлогу, пасля таго, як у выніку выбуху на сукенцы ўтворыцца дзірка.

— Што, калі б на вяселлі апынуўся яшчэ адзін лекар?

— У такім выпадку яны б адклалі гэта на потым, — паціснуў плячыма Леапольд. — Яны не маглі рызыкаваць.

— Ну, а рэвальвер?

— Я памятаю, што Тэрзбі сутыкнуўся са мной у час нашай першай сустрэчы. Ён узяў мой рэвальвер і замяніў яго на ідэнтычны, калі не браць у разлік розніцу ў серыйных нумарах. Ён неўзабаве да гэтага выстраліў з падкладзенага рэвальвера, каб давяршыць усю карціну. Выцягнуўшы рэвальвер, я проста падыграў ім. Так яно і атрымалася — я адзін на адзін з відавочна паміраючай жанчынай, трымаючы ў руках рэвальвер, з якога толькі што стралялі.

— А як наконт кулі, ад якой яна загінула?

— Насечкі на кулях утвараюцца ад разьбы ў ствале зброі, якая пакідае адмеціны на свінцу. Куля, выпушчаная з гладкага ствала, не мае насечак.

— У якой жа зброі гладкія ствалы? — спытаў камісар.

— У самаробнай тыпу самапала. Такая зброя вельмі ненадзейная, але калі прыставіць яе блізка да скуры ахвяры, можа аказацца даволі эфектыўнай. Тэрзбі выстраліў з рэвальвера, які меркаваў пакласці ў маю кабуру, верагодна, у падушку ці ў штосьці іншае, адкуль ён мог выцягнуць кулю непашкоджанай. Потым ён уставіў гэтую самую кулю, ужо з насечкамі, у новую гільзу і выстраліў ёю з самаробнай зброі проста ў сэрца Монікі. У выніку захаваліся ранейшыя насечкі, а новыя не дабавіліся.

— А што, вадзіцель і санітар «хуткай дапамогі» не пачулі стрэлу?

— Яны сядзелі спераду, бо пацыента суправаджаў лекар. Дзякуючы гэтай акалічнасці ён змог таксама прыбраць з грудзей Монікі выбухное прыстасаванне. Мяркую, што, адкінуўшы яго, ён схіліўся над Монікай і, заглушыўшы, наколькі гэта было магчыма, зброю, зрабіў адзіны стрэл, які аказаўся смяротным. Не забывайце, што «хуткая дапамога», калі яна імчыць у бальніцу, — месца даволі шумнае — сірэна раве ўвесь час, не сціхаючы.

Яны заязджалі ў цэнтр Бостана, і Леапольд сказаў Флетчэру ехаць у гатэль каля...

— Але я ўсё ж не веру ў версію наконт падмены рэвальвера, — запярэчыў прадстаўнік пракурора. — Вы хочаце сказаць, што ён адшпіліў кабуру, выцягнуў рэвальвер, паклаў замест яго іншы і вы нічога не заўважылі?

— Я хачу сказаць, што гэта мог зрабіць чалавек адпаведнага тыпу — спецыяліст, прафесійны злодзей-кішэннік. Эстрадныя нумары ў выкананні такіх спецыялістаў часам можна бачыць у начных клубах ці па тэлебачанні. Менавіта такім чынам я здагадаўся, дзе яго можна адшукаць. Мы абтэлефанавалі ўсю Паўднёвую Каліфорнію, пакуль знайшлі чалавека, які быў знаёмы з Монікай, а таксама ведаў, што яна сустракалася з нейкім мужчынам па прозвішчы Томсан, які выступаў з нумарам, імітуючы кішэннага злодзея. Мы патэлефанавалі імпрэсарыо Томсана і даведаліся, што той некалькі вечароў на тыдзень выступае ў адным бостанскім гатэлі, у якім і жыве.

— А калі б яго нумар не прайшоў і вы злавілі б яго за руку? Альбо ў вас пры сабе не было б зброі?

— Большасць дэтэктываў носяць пры сабе зброю, нават калі яны не на дзяжурстве. Калі б мяне там не было альбо Моніка і Тэрзбі не змаглі б атрымаць рэвальвер, яны б проста памянялі свой план. Тэрзбі, відаць, падаў сігнал, калі паспяхова зрабіў падмену.

— Ну, вось і прыехалі, — сказаў Флетчэр. — Хадзем.

У гатэлі іх чакалі два супрацоўнікі, прысланыя бостанскай паліцыяй. Усе разам яны ўзняліся на ліфце ў нумар, здадзены на імя Макса Томсана. Флетчэр пастукаў у дзверы, і, калі тыя адчыніліся, з'явіўся знаёмы твар Фелікса Тэрзбі. Вусоў ужо не было, але пальцы былі такія, як заўважыў Імі Фантэйн, тонкія, як у хірурга. Толькі гэта былі пальцы не лекара, а кішэнніка.

— Мы забіраем вас на допыт, — сказаў Флетчэр, а супрацоўнікі бостанскай паліцыі зрабілі стандартныя папярэджанні наконт яго юрыдычных правоў.

Тэрзбі зірнуў на іх стомленымі вачыма і ўсміхнуўся, пазнаўшы Леапольда.

— Яна гаварыла, што вы хваткі. Што вы як і паліцэйскі хваткі.