Стефан Гайм - Агасфэр (Вечны Жыд) (на белорусском языке)

Паказаннi унт. аф. Блюмеля i яфр. Рэкцэ змаглi быць знятыя з некаторым спазненнем, паколькi л-нт Ломаер атрымаў паведамленне пра ўжыванне унт. аф. Блюмелем i яфр. Рэкцэ алкаголю на службе i гэтыя ў той час адбывалi пакаранне.

З сац. прывiтаннем

Подп.: Кюнле, кптн.

Мiн. унутр. спраў

Паколькi iнцыдэнт у многiх адносiнах пераўзыходзiць кампетэнцыю II В (13), неабходна праiнфармаваць прамежкавым паведамленнем Мiн. аднос. знiкнення З.Байфуса i меўшых месца ў сув. з гэтым суправаджальных абставiнаў. Поўн. даклад паследуе пасля поўнага расследавання.

Папярэдняя ацэнка ўстаноўленага стану фактаў, а таксама паказанняў вiдавочцаў i данясеннi даюць наступную карцiну здарыўшагася: Iзраiльскiя грамадзяне праф. (?) Ё.Лёйхтэнтрагер i А.Агасфер 31.ХII.1980 прыкладна ў 11-00 гадзiн паяўляюцца ў Iнстытуце навуковага атэiзму, 108 Берлiн, Бэрэнштрасэ 39а, дзе калектыў Iнстытута ў гэты час урачыста адзначаў гадавую справаздачу аб праробленай працы i поспехi яго дзейнасцi за шкляначкай вiна. Кiраўнiк iнстытута праф. д-р Dr. h. c. Зiгфрыд Вальтэр Байфус выпраўляецца з абодвума прыбыльцамi ў яго кабiнет, дзе адбываецца гарачая дыскусiя; прапанова дапусцiць да ўдзелу ў гутарцы сведак была з боку З.Байфуса адхiлена. Кантакт iншых супрацоўнiкаў iнстытута з абодвума iзраiльскiмi грамадзянамi адсутнiчаў.

Каля 14-30 таго ж дня З.Байфус згодна паказанняў швейцара ў суправаджэннi двух iншаземцаў пакiдае iнстытут праз галоўны яго ўваход; каля 17-00 гадзiн ён уваходзiць у сваю кватэру на 8 паверсе дома па Ляйпцыгерштрасэ 61, дзе коратка прадстаўляе жонцы i дзецям сваiх суправаджаючых як сваiх старых сяброў праф. Лёйхтэнтрагера i шматпадарожнага гера Агасфера i неўзабаве пасля гэтага пераходзiць з iмi ў свой кабiнет. Звестак пра тое, дзе ён i яго суправаджаючыя правялi дзве з палавiнай гадзiны ў прамежку, не зафiксавана.

Прыкладна а 19-00 гадзiне З.Байфус i абодва замежныя госцi пакiдаюць кабiнет. З гэтага моманту З.Байфус, Ё.Лёйхтэнтрагер i А.Агасфер знаходзяцца ў прысутнасцi i зрокавым кантакце жонкi i дзяцей З.Байфуса, у тым лiку i гасцей сiльвестраўскай вечарыны. Гэта мела месца да 0-00 гадзiн, калi З.Байфус быў выяўлены як адсутны; iзраiльскiя грамадзяне Ё.Лёйхтэнтрагер i А.Агасфер у гэты час таксама ў наяўнасцi не паяўлялiся.

Больш за тое гэтыя двое разам з забраным iмi З.Байфусам выбылi вонкi праз пралом на 8 паверсе дома па Ляйпцыгерштрасэ 61. Трэба ўзяць пад увагу, што не выключалася магчымасць пакiдання кватэры рэгулярным шляхам, г.зн. праз дзверы кватэры, па лесвiцы, а пралом быў выкарыстаны толькi ў мэтах маскiроўкi. У кожным разе памянёныя асобы рухаюцца ад дома па Ляйпцыгерштрасэ 61 паветраным шляхам уздоўж Ляйпцыгерштрасэ ў заходнiм кiрунку да перасячэння Ляйпцыгерштрасэ i Фрыдрыхштрасэ, дзе яны павярнулi на апошнюю, пераляцелi памежныя ўмацаваннi ў пункце пераходу гранiцы i з заходнеберлiнскага боку пункту пераходу з рэзкiм наборам вышынi знiклi.

На ўсё гэта ўказвае i знойдзеная палiц.-обермстр. Гiршам на рабочым стале З.Байфуса запiска невядомага паходжання. Нашы расследаваннi паказалi, што тэкст у запiсцы фактычна паходзiць з Бiблii, г.зн. быў складзены да ўзвядзення памежнай сцяны.

Паколькi да сённяшняй даты З.Байфус нiдзе не аб'явiўся i не знойдзена нiякага следу яго, яго знiкненне з ГДР належыць разглядаць як неабвержна канчатковае. Цi можна тут гаварыць пра яго захоп альбо пра ўцёкi, канстатаваць канчаткова не ўяўляецца магчымым; супроць апошняга сведчыць той факт, што нiякiх дадзеных аб прысутнасцi памянёных на тэрыторыi Федэратыўнай рэспублiкi альбо iншых заходнiх краiн у наяўнасцi няма.

З боку Галоўнага аддз. II В (13) робiцца запыт на рашэнне Мiн,. на прадмет, цi належыць перад тварам мiжнародных аспектаў здарэння падключаць да расследавання I А (27), магч. IV G (4).

З сац. прывiтаннем

Подп.: Пахнiкель, маёр

Гал. аддз. II В (13)

РАЗЬДЗЕЛ ДВАЦЦАЦЬ ВОСЬМЫ

У якiм вучоны супэрiнтэндэнт фон Айцэн з дапамогай вучэньня пра прадвызначэньне спрабуе ўвiнуцца ад д'ябла, але пры гэтым трапляе ў сетку сваiх жа слоў i сам у трох iпастасях вылятае праз камiн

У старасьцi мы зьбiраем ураджай жыцьця, i калi яно было добрае й падабалася чалавеку, дык ён багаты й дабраславёны, i, слова Божае, як калiсьцi ў такога чалавека як Паўль фон Айцэн, якому слова сам Бог уклаў у вусны, пабожна сыходзiць зь iх. У яго ня толькi выходзiць у сьвет "Нямецкi зборнiк казаняў" (Deutsche Postille), куды прадумана й старанна ён уключыў усе свае нядзельныя i сьвяточныя пропаведзi, каб ягоныя падначаленыя службовыя браты на будучае ведалi, што й як яны, зь лёгкiмi, мясцова абумоўленымi ariatviones, павiнны гаварыць сваiм авечачкам; ён ня толькi субмiтуе прыхiльнай публiцы сваё "Хрысьцiянскае настаўленьне, як, зыходзячы з двух пастулатаў хрысьцiянскага вучэньня i веры, пра сьвятую эўхарыстыю нашага любаснага Госпада Iсуса Хрыста, з чыстай праўды Боскага слова, даказваючы шчырую iсьцiну супроць усякага роду сэктаў i аблудаў, можна сьцiпла й бяз прыкрай лаянкi весьцi казань", i сьпешна прысьвячае яго пасьля заўчаснай сьмерцi свайго лiтасьцiвага князя i герцага наступнiку Ёгану Адальфу; не, цэлы сьвет, асаблiва пратэстанцкi, i на чале яго новы герцаг, згодныя, што без намогi й стараньня супэрiнтэндэнта ў Шлезьвiгу з герцагства нiколi ня сталася б царства божага, да якога, кажучы словамi прарока Iсаi, натоўп ля мора навяртаецца.