Jack Mars - Görev Yemini

Luke tekrar ailesine baktı. Becca, kendisine bir bardak şarap koymuş ve Luke’a sırtını dönmüş şekilde oturuyor, suya batan akşamüstü güneşini izliyordu. Gunner ise mangalda pişmekte olan balıklara bakıyordu.

Telefona doğru “Tamam,” dedi Luke.

18:45

Birleşik Devletler Donanma Gözlem Evi - Washington, DC

“Ajan Stone, ben Richard Monk, Başkanın özel kalemi. Bugün telefonda konuştuk.”

Luke, Donanma Gözlem Evi’ndeki helikopter rampasından daha önce beş kere geçmişti. Uzun boylu, zinde görünen biriyle el sıkıştı; adam belki otuzlu yaşlarının ortasındaydı, muhtemelen Luke’un yaşlarındaydı. Mavi bir gömlek giymiş, kollarını ise sıyırmıştı. Kravatı çarpık duruyordu. Adam, vücudunun üst kısmını bilimsel şekilde geliştirmişti, Men’s Health dergisinden çıkma bir reklam gibiydi. Duymayı bilenler için Richard Monk’un vücudu sıkı çalışırım, sıkı eğlenirim diye bağırıyordu.

Yeni Beyaz Sarayın mermer koridorlarında, buranın sonunda bulunan çift kanatlı, geniş kapıya geldiler. “Eskiden konferans odası olarak kullandığımız yeri artık durum odası olarak kullanıyoruz,” dedi Monk. “Henüz yapım aşamasında ama bitireceğiz.”

“Sen de ölümün kıyısına geldin, değil mi?”

Adamın yüzündeki kendine güvenen ifade sadece bir anlığına düştü. Onaylarcasına başını salladı. “Başkan Yardımcısı… O zamanlar öyleydi tabii. Başkan Hayes bizi Doğu Yakasına çağırdığı esnada şimdiki Başkan, ben ve birkaç ekip üyesi Batı Yakası gezisindeydik. Çok hızlı gelişti. Mount Weather olayı sırasında ben, kalan işleri yapmak için Seattle’da kaldım.”

Başını salladı. “Korkunçtu. Ama evet, o ölenler arasında ben de olabilirdim.”

Luke başıyla onayladı. İşçiler, olaydan günler sonra bile, halen Mount Weather’dan ceset çıkarıyorlardı. Sayı şimdiye kadar üç yüz olmuştu ve artmaya devam ediyordu. Bunların arasında o zaman görevde bulunan Dışişleri Bakanı, Eğitim Bakanı, İçişleri Bakanı, NASA’nın başkanı ve bir düzine Birleşik Devletler Milletvekili ve Senatörü vardı.

İtfaiye, içerideki yangını henüz dün söndürebilmişti.

“Susan’ın beni buraya çağırma sebebi olan kriz meselesi nedir?” dedi Luke.

Monk koridorun sonunu işaret etti. “Ah, Başkan Hopkins ve ekipten önemli birkaç kişi konferans odasındalar. Sanırım neler döndüğünü onların anlatmasına izin vereceğim.”

Çift kanatlı kapıdan geçerek odaya girdiler. Bir düzineden fazla insan büyük ve oval masanın etrafına çoktan oturmuşlardı bile. Susan Hopkins, Birleşik Devletler Başkanı masanın kapıdan uzak köşesine oturmuştu. Susan, etrafı iri adamlarla çevrilmişti ve onların arasında ufak ve mütevazı görünüyordu. İki Gizli Servis ajanı hemen iki yanında ayakta duruyordu. Üç ajan daha odanın çeşitli köşelerine dağılmış, orada duruyorlardı.

Gergin görünümlü bir adam masanın başında ayakta duruyordu. Uzun boylu, kelleşmeye başlamış, biraz göbekli, gözlüklüydü ve üzerine tam oturmayan bir takım elbise giymişti. Luke onu iki saniye de çözdü. İçinde bulunduğu ortama alışık birisi değildi ve derin bir belaya karıştığını düşünüyordu. Her taraftan baskılı bir sorguya tabii tutulan birisi gibi duruyordu.

Susan ayağa kalktı. “Başlamadan önce sizi FBI Özel Müdahale Timinin eski elemanlarından Ajan Stone’la tanıştırmak isterim. Birkaç gün önce benim hayatımı ve tanıdığımız Cumhuriyeti kurtarmada rol oynadı. Daha önce bu kadar yetenekli, bilgili ve sorunlar ve güçlükler karşısında bu kadar korkusuz bir dedektifle karşılaştığımı sanmıyorum. Milletimiz, Silahlı Kuvvetlerimiz ve istihbarat teşkilatlarımız ve topluluğumuz için Ajan Stone gibilerini tanımak ve onun gibi kadın ve erkekler yetiştirmek bir onurdur ve ayrıca görev olmalıdır. ”

Şimdi herkes ayağa kalkmış alkışlıyordu. Alkış, Luke’a oldukça yapmacık ve resmi geliyordu. Elini kaldırdı ve alkışı durdurmaya çalıştı. Manasız bir durumdu.

Alkış dindiğinde “Merhaba,” dedi. “Üzgünüm, geciktim.”

Luke, boş sandalyeye oturdu. Önde oturan adam gözlerini ona dikmişti. Artık Luke, adamın gözlerindeki ifadenin ne olduğunu tam olarak söyleyemiyordu. Umut? Belki. Sayı ihtimali ilahi müdahaleye kalmış bir takımın oyun kurucusu gibi Luke’a doğru, son şans pası atacakmışçasına bakıyordu.

“Luke,” dedi Susan. “Bu Dr. Wesley Drinan, Texas Üniversitesi Tıp Dalı, Galveston Ulusal Laboratuvarı Direktörü. Bize, oradaki Biogüvenlik Seviye-4 laboratuvarıyla alakalı muhtemel bir güvenlik açığıyla ilgili brifing verecek.”

“Ah,” dedi Luke. “Tamam.”

“Ajan Stone, Biogüvenlik Seviye-4 laboratuvarlarına aşina mısınız?”

“Hm, Luke yeterli. Bu terimi biliyorum. Belki bana daha güncel bilgi verebilirsiniz.”

Drian başıyla onayladı. “Tabii, size kısa bir tanıtım yapayım. BGS-4 laboratuvarları biyolojik tehditlerle ilgilenen, en üst düzey güvenlikli laboratuvardır. BGS-4, laboratuvarda bulaşma riski taşıyan ve insanlarda ölümcül etkileri olan tehlikeli ve egzotik virüs ve bakterilerle çalışmak için gerekli olan seviyedir. Bu hastalıkların hali hazırda tedavisi veya aşısı yoktur. Bahsettiğim şeyler genel olarak, Ebola, Marburg ve Afrika ve Güney Amerika’nın ormanlık bölgelerinin derinliklerinde henüz keşfettiğimiz virüslerdir. Bazen de yeni mutasyona uğramış grip virüslerini, bulaşma mekanizmaları, enfeksiyon hızları ve öldürme oranları ve daha fazlasını öğrenene kadar burada tutarız.”

“Tamam,” dedi Luke. “Anlıyorum. Ve bir şey çalındı değil mi?”

“Bilmiyoruz. Bir şey kayıp. Ama bu şeye ne olduğunu bilmiyoruz. ”

Luke konuşmadı. Tek yaptığı, adam konuşmasına devam etsin diye başını sallamaktı.

“İki gece önce elektrik gitti. Bu olay bile kendi içinde oldukça nadir rastlanan bir şey. Daha da nadir olan şey ise yedek güç jeneratörlerimizin devreye girmemiş olması. Tesis, böyle bir durum dahilinde ana güçten yedek güce kesintisiz bir geçiş olacak şekilde tasarlandı. O gece bu yaşanmadı. Bunun yerine tesis acil durum güç rezervlerine geçti ve bu da sadece en önemli sistemleri hayatta tutulmasını sağlayan bir şey.”

“Önemli olmayan ve kapanan sistemler hangileridir?” dedi Luke.

Drinan omuzlarını silkti. “Tahmin edebileceğiniz gibi ışıklar, bilgisayarlar, kamera sistemleri.”

“Güvenlik kameraları?”

“Evet.”

“Tesisin içinde?”

“Evet.”

“İçeride herhangi biri var mıydı?”

Adam başıyla onayladı. “O sırada içeride iki kişi vardı. Thomas Eder isimli bir güvenlik görevlisi. On beş yıldır bu tesiste çalışıyor. O sırada Thomas içeride değil, güvenlik kulübesindeydi. Onu sorguya çektik, tabii aynısını Teksas Soruşturma Bürosu da yaptı. Bizimle iş birliği içinde, sorularımıza cevap verdi.”

“Başka?”

“Iıı, laboratuvarda bir bilim insanı vardı. İsmi Aabha Rushdie. Kendisi Hintli. Çok güzel bir insan ve çok iyi bir bilim kadını. Londra’da okumuş ve birden çok BGS-4 eğitiminden geçmiş, ayrıca bütün güvenlik taramalarından da geçmiş. Bizimle üç senedir çalışıyor. Ben de onunla birçok defa bire bir çalıştım.”

“Tamam...” dedi Luke.

“Güç kesildiği esnada Aabha’nın hava borusu bir anlığına kesildi. Bu potansiyel olarak tehlikeli bir durum. Aynı zamanda zifiri karanlığın içinde kaldı. Aabha korktu ve görünüşe göre Thomas Eder, Aabha’nın gerekli güvenlik prosedürlerini tamamlamadan tesisten çıkmasına izin verdi. ”