Andrea Calo' - Një Flluskë Jashtë Kohe

Здесь есть возможность читать онлайн «Andrea Calo' - Një Flluskë Jashtë Kohe» — ознакомительный отрывок электронной книги совершенно бесплатно, а после прочтения отрывка купить полную версию. В некоторых случаях можно слушать аудио, скачать через торрент в формате fb2 и присутствует краткое содержание. ISBN: , Жанр: unrecognised, sq. Описание произведения, (предисловие) а так же отзывы посетителей доступны на портале библиотеки ЛибКат.

  • Название:
    Një Flluskë Jashtë Kohe
  • Автор:
  • Жанр:
  • Год:
    неизвестен
  • ISBN:
    978-8-87-304833-6
  • Рейтинг книги:
    3 / 5. Голосов: 1
  • Избранное:
    Добавить в избранное
  • Отзывы:
  • Ваша оценка:
    • 60
    • 1
    • 2
    • 3
    • 4
    • 5

Një Flluskë Jashtë Kohe: краткое содержание, описание и аннотация

Предлагаем к чтению аннотацию, описание, краткое содержание или предисловие (зависит от того, что написал сам автор книги «Një Flluskë Jashtë Kohe»). Если вы не нашли необходимую информацию о книге — напишите в комментариях, мы постараемся отыскать её.

”Kur të më shohësh të vdekur prej dashurisë për ty, gruaja ime, dhe buzët e mia të jenë të çelura dhe i zbrazur nga shpirti të jetë trupi im … atëherë, e mbushur me dhimbje dhe  keqardhje, do të vish tek ana e krevatit tim dhe me zë të  ëmbël dhe të ulët do të thuash: Unë jam ajo që të ka vrarë dhe e penduar jam kthyer...”. Dy trupa, një shpirt i vetëm. Një kthim në jetë një shekull e gjysmë pas herës së parë që  asgjëson kufijtë e caktuar nga koha. Një jetë e re apo vetëm një shpërblim. Po sigurisht një dashuri e re që çel në rishikimin e përditësuar të një të kaluare tashmë të zhdukur. ”NJË FLLUSKË JASHTË KOHE” është një Roman i pasur me emocione, me imazhe dhe të papritura që e mbajnë lexuesin të gozhduar deri në faqen e fundit.
Po sikur të ishte e vërtetë se të gjithë ne jetojmë një jetë të dytë? Po sikur të rriteshim me sigurinë e të kujtuarit të një jete të mëparshme? Katherine, nga të gjithë e quajtur Kate, është një grua e re  italo-amerikane që jeton në New York. Shumë janë të bindur që ka probleme mendore, përfshirë familjen e saj të origjinës. Por, nuk është kështu: e veçanta e saj është që kujton me qartësi absolute detajet e një jete të saj të kaluar, jetë e jetuar në një vend të largët nga qyteti i saj i lindjes. Tashmë tridhjetë e pesë vjeçare, vendos të kthehet në Joseph, në kontenë e Wallowa-s, në Oregon, ku është e sigurtë se ka jetuar. Kërkon të kaluarën e saj, atë që qe shpirti i saj i mbyllur në trupin e një gruaje të kohërave të tjera. E detyruar të ndalojë në Portland nga një shtrëngatë, takon John-in, me të cilin përjeton një tërheqje të çuditshme. Ai do ofrohet ta ndihmojë të kërkojë gjurmët e kësaj të kaluare që nuk rresht së obsesionuari atë. Një pikturë, një puthje, një shtëpi dhe një ditar i shkruar nga ajo vetë në gjysmën e dytë të viteve tetëqind, gjithçka konvergon drejt një zbulimi befasues ruajtur për një finale të aftë për ta bërë këtë roman të paharrueshëm.

Një Flluskë Jashtë Kohe — читать онлайн ознакомительный отрывок

Ниже представлен текст книги, разбитый по страницам. Система сохранения места последней прочитанной страницы, позволяет с удобством читать онлайн бесплатно книгу «Një Flluskë Jashtë Kohe», без необходимости каждый раз заново искать на чём Вы остановились. Поставьте закладку, и сможете в любой момент перейти на страницу, на которой закончили чтение.

Тёмная тема
Сбросить

Интервал:

Закладка:

Сделать

«Unë nuk mund ta dija këtë. Jam vërtet shumë i lumtur që ju jeni mirë». Kuptova që po i përkeqësoja gjërat, do të kishte qenë më mirë të zhvendosnim bisedat tona në tema të tjera.

«Shkojmë të hamë mëngjes? Unë paskam pak uri, po ju?»

«Po, shkojmë. Ju lutem», u përgjigj, duke më ftuar me një krah për t’i paraprirë në rrugën drejt sallës së restorantit. Dukej që ishte me të vërtetë një burrë galant. Ishte një burrë që unë e perceptoja si “të rrallë” me sytë dhe shqisat e mia. Në restorant shërbehej një mëngjes ndërkombëtar. Kishte kaq shumë gjëra për të ngrënë sa mund të ushqehej një ushtri e tërë atë ditë. John morri një kafe amerikane që e përzjeu lehtazi me qumësht të ftohtë. Unë u hodha mbi diçka më të rëndë: reçelna të ndryshëm me bukë dhe gjalp, fruta të freskëta, proshutë, salsiçe dhe djathëra. Të gjitha këto ishin të shoqëruara nga një lëng i bollshëm portokalleje të përqëndruar. John më shikonte i habitur.

«Ç’farë keni që më shikoni në atë mënyrë?», pyeta ndërsa nxehtësia pushtonte qafën time. Imagjinoja skuqjen që po mbulonte fytyrën time në atë moment të saktë. Gjithmonë shprehja emocionet e mia të pakontrolluara përmes reflekseve të pakontrolluara të trupit tim. Nuk iu kisha fshehur shumë nga jeta ime njerëzve. Vetëm sekreti im më i madh nuk kishte dalë kurrë jashtë mureve të shtëpisë sonë, po të mos kishte qenë për dhjetëra shtrydhës trush që kishin patur mundësi të ushtronin shkencën e tyre tek unë, thjesht për zgjedhje dhe dëshirë të nënës sime.

«Vërej me kënaqësi vlerësimin tuaj për kënaqësitë dhe mrekullitë e tavolinës. Është tipike për një italian, e di?», m’u përgjigj duke buzëqeshur. Po tallej me mua, ishte e dukshme.

«Ç’farë doni të thoni me këtë? Mbrëmë në darkë mbeta pa ngrënë, kam pirë vetëm kafe dhe pastaj shkova të fle. Dhe është e arsyeshme, njerëzore dhe fizike të kesh uri! Dhe ç’hyjnë italianët në gjithë këtë?». Donte luftë? Isha gati të luftoja me të njëjtat armë! Piruni im me një copë salsiçe të ngulur mbeti për pak kohë i ngritur në ajër, mbajtur nga dora ime që nuk dinte më të vendoste ta ulte në pjatë apo drejt gojës.

«Mbrëmë në darkë, kur ju pyeta nëse kishit darkuar, m’u përgjigjët që nuk e kishit zakon të hani shumë para se të flini. Iu besova fjalëve tuaja dhe nuk guxova të ngulmoja shumë për t’ju ofruar një zemër. Ju kërkoj ndjesë, ndoshta duhet të kisha ndjekur më mirë instiktin tim. Sa i përket italianëve, i keni parasysh ato grupet që nisen nga qytetet e mëdha për një pushim jashtë mureve të shtëpisë së tyre, duke blerë paketat e plota të ushqimit dhe fjetjes? Nuk lënë t’ju bjerë as një thërrime buke nga tavolina e tyre. Me justifikimin se kanë paguar gjithçka, zhyten si derra dhe shëndoshen deri sa nuk e njohin veten kur kthehen në shtëpi».

Nuk mund të mbaja të qeshurat ndërsa, ndërkohë, kisha filluar të haja me shije. Ai njeri më zbaviste, ndihesha mirë me të. Fillova të mendoj se ndoshta duhej të kisha ndarë me të situatën time dhe qëllimin kryesor të vizitës sime. Megjithatë, nuk do të kisha pretenduar ndihmë nga ana e tij. Ashtu si, me siguri, nuk do ta refuzoja nëse do ta ofronte me vullnetin e tij spontan.

«Dhe ku dini gjë ju se si sillen italianët? Pastaj nuk janë të gjithë njësoj. Sipas meje, i dashur John, ju keni në mendje stereotipin e italianit të vrazhdë dhe zhurmaxhi, ngrënës të madh picash dhe makaronash, që i bie mandolinës dhe që është gati për t’ia hedhur të parit që gjen. E kam mirë?», e ngacmova për të përballuar pastaj goditjen e fatit, «Italianët pastaj janë dashnorë të mëdhenj, e dini këtë apo jo?». Shpërtheva në të qeshur ndërsa ai po ulte filxhanin e tij të zbrazët, tregonte një vështrim të ashpër.

«Si thoni nëse vazhdojmë me check-out-in dhe të nisemi? Rruga është e gjatë. Shoh që nuk keni me vete valixhen tuaj», u përgjigj, më shumë i zënë ngushtë nga shigjeta ime e fundit që, pa dyshim, duhet të kishte goditur në shenjë.

«Po John, italianët bëjnë dashuri vërtet mirë! Kujtojeni këtë, gjithmonë. Po shkoj të marr valixhen time, shihemi këtu për disa minuta, nëse nuk takoj ndonjë italian në ashensor», replikova duke shkelur syrin siç do të bënte një vajzë e vogël papërmbajtshmërisht e kënaqur që po i mbante mëri një konkurrenti.

«Katherine!», më thirri, «Duhet të vishni diçka më të ngrohtë, të rehatshme dhe të përshtatshme para se të dilni. Në Wallowa bën shumë ftohtë, sidomos në këto ditë, nuk do doja që të sëmureshit». Kishte fituar ai edhe një herë. Me qetësinë, seriozitetin dhe mirësjelljen e tij, kishte arritur fjalë për fjalë të më tërhiqte përgjatë rrugës së tij. Tani isha unë që po e ndiqja atë dhe e bëja me kënaqësi dhe me mirënjohje ekstreme. Kishte menduar për mua, që unë të mos sëmuresha, me mospërfillje ndaj batutave si vajzë e fëlliqur që sapo kisha shqiptuar dhe që, në njëfarë mënyre, duhej ta kishin prekur thellë. Duhej të rregulloja gabimin tim. “Por unë e bëra gjithë këtë për ju, John!”, isha gati të thoja, por u përmbajta në kohë vetëm për të shmangur një tjetër figurë të keqe, tashmë kisha bërë mjaft në vetëm një orë të ditës. Gjithashtu e dija shumë mirë që e kisha bërë këtë kryesisht për veten, për të fshehur një difekt timin, nuk kishte asnjë gjurmë altruizmi në gjestin tim. Me një shenjë të kokës konfirmova se kisha pranuar sugjerimin e tij dhe hyra në ashensor. John ishte afruar dhe para se dyert të mbylleshin më buzëqeshi, ndërsa më shikonte me shprehje të qetë dhe me shaka.

«Nuk shikoj italianë në ashensor Katherine. Mirë, atëherë mund të ngjiteni». Shpërtheva në të qeshur dhe nuk arrija të ndalesha jo më parë se të kisha hyrë në dhomën time.

Vesha pulovrën time të leshtë me golf të gjatë, morra bagazhin dhe u ktheva në holl. John po më priste pranë derës së ashensorit. Ndalova, duke lëshuar valixhen për të veshur pallton që kisha të varur në krah, si gjithmonë. John, pa thënë asgjë, morri valixhen time dhe filloi të lëvizë përpara, duke më pritur në daljen e hotelit.

«Prisni, duhet të paguaj llogarinë e dhomës».

«U bë, mos u shqetësoni. Mund të shkojmë, më ndiqni».

«Por, a jeni i sigurt John?».

«Më pyesni nëse jam i sigurt që kam paguar? Sigurisht, karta ime e kreditit është akoma e nxehtë», u përgjigj duke më buzëqeshur.

«Jo. Dua të them nëse jeni i sigurt për atë që po bëni. Jam një njeri plotësisht i panjohur për ju, nuk ju duket?».

«Nuk është e vërtetë! U njohëm mbrëmë në darkë në aeroport, kemi udhëtuar bashkë në makinë, kemi ngrënë mëngjes bashkë këtë mëngjes dhe pak duhej që të më tregonit plotësisht gjoksin tuaj me atë dekoltenë e mëparshme. Mendoni akoma se unë dhe ju jemi komplet të panjohur?». Ishte çarmatosës në thjeshtësinë e tij shprehëse, në aftësinë e tij për të më bërë të ndihem e rëndësishme! U ndjeva aq e rrethuar saqë nuk arrija të përgjigjesha, veçse në makinë, pasi të isha sistemuar në brendësi të ambientit akoma të ftohtë.

«Po, jemi të panjohur. Nuk e shikoni që i drejtohemi njëri-tjetrit me një “ju” të ftohtë?», i thashë, duke shpresuar të shpalosja dyert e një besimi më të madh midis nesh. Shpresa ime u shpagua menjëherë.

«E pra në të vërtetë, po e mendoja edhe unë pak më parë ndërsa prisja ashensorin. Si thoni të shembim murin dhe të flasim me “ti”?».

«Mirë, me kënaqësi», u përgjigja, ndërsa ndjeja me të vërtet kënaqësi ta thosha atë, duke u çliruar nga një kufizim që prirej të më frenonte madje shumë.

Читать дальше
Тёмная тема
Сбросить

Интервал:

Закладка:

Сделать

Похожие книги на «Një Flluskë Jashtë Kohe»

Представляем Вашему вниманию похожие книги на «Një Flluskë Jashtë Kohe» списком для выбора. Мы отобрали схожую по названию и смыслу литературу в надежде предоставить читателям больше вариантов отыскать новые, интересные, ещё непрочитанные произведения.


Отзывы о книге «Një Flluskë Jashtë Kohe»

Обсуждение, отзывы о книге «Një Flluskë Jashtë Kohe» и просто собственные мнения читателей. Оставьте ваши комментарии, напишите, что Вы думаете о произведении, его смысле или главных героях. Укажите что конкретно понравилось, а что нет, и почему Вы так считаете.

x