Blake Pierce - Schuilen voor hoge vlammen

Здесь есть возможность читать онлайн «Blake Pierce - Schuilen voor hoge vlammen» — ознакомительный отрывок электронной книги совершенно бесплатно, а после прочтения отрывка купить полную версию. В некоторых случаях можно слушать аудио, скачать через торрент в формате fb2 и присутствует краткое содержание. Жанр: unrecognised, на немецком языке. Описание произведения, (предисловие) а так же отзывы посетителей доступны на портале библиотеки ЛибКат.

Schuilen voor hoge vlammen: краткое содержание, описание и аннотация

Предлагаем к чтению аннотацию, описание, краткое содержание или предисловие (зависит от того, что написал сам автор книги «Schuilen voor hoge vlammen»). Если вы не нашли необходимую информацию о книге — напишите в комментариях, мы постараемся отыскать её.

Een bijzonder meeslepend verhaal dat de lezer vanaf het eerste hoofdstuk volledig in de ban houdt.” – Recensie Midwest Book, Diane Donovan (over Eens Weg)Een nieuwe psychologische thriller van de hand van bestsellerauteur Blake Pierce: Schuilen voor hoge vlammen (een Avery Black-mystery – boek 3).In de buitenwijken van Boston worden verschillende lichamen gevonden. De lijken zijn onherkenbaar verbrand en meteen wordt duidelijk dat de stad wederom te kampen heeft met een verschrikkelijke seriemoordenaar. De pers bijt zich in de zaak vast en de spanning binnen de politiediensten Boston loopt hoog op. Hoog tijd om de hulp van rechercheur Avery Black in te roepen!Avery, die nog steeds de touwtjes van haar eigen leven niet helemaal in handen heeft en zich had voorgenomen om zich helemaal te richten op haar ontluikende relatie met Ramirez en haar verzoeningspogingen met Rose, krijgt te maken met een van de meest uitdagende moordzaken uit haar carrière. Met bitter weinig bewijsstukken moet ze zich een beeld proberen te vormen van een psychotische moordenaar. Waar komt zijn obsessie voor vuur vandaan? Op zoek naar antwoorden komt ze terecht in het hart van Bostons gevaarlijkste buurten en gaat ze de confrontatie aan met de sluwste psychopaten. Uiteindelijk krijgt ze de antwoorden die ze zocht en volgt er een wending die ze zich nooit had kunnen voorstellen.De hele zaak lijkt een oneindig kat-en-muisspel tussen Avery en de moordenaar, maar de tijd dringt. Uiteindelijk krijgt Avery toch inzicht in het duistere brein van de moordenaar en doet ze ontdekkingen die ze zich in haar ergste nachtmerries niet had kunnen voorstellen.Wederom een zinderende psychologische thriller van formaat. Schuilen voor hoge vlammen is het derde boek in de Avery Black-serie die je beslist slapeloze nachten zal bezorgen.Ook het vierde boek van de Avery Black-serie zal binnenkort beschikbaar zijn.“Een meesterwerk in het thriller- en mystery-genre. Pierce heeft met duidelijk psychologisch inzicht levensechte karakters ontworpen. De lezer kruipt meteen in de huid van de personages en leeft op bijzonder realistische wijze mee met de gebeurtenissen en met de ontwikkelingen die zij doormaken. Een bijzonder spannende verhaallijn en onverwachte wendingen zorgen ervoor dat het boek je tot in de vroege uurtjes wakker zal houden.”– Books and Movies Reviews, Roberto Mattos (over Eens Weg)

Schuilen voor hoge vlammen — читать онлайн ознакомительный отрывок

Ниже представлен текст книги, разбитый по страницам. Система сохранения места последней прочитанной страницы, позволяет с удобством читать онлайн бесплатно книгу «Schuilen voor hoge vlammen», без необходимости каждый раз заново искать на чём Вы остановились. Поставьте закладку, и сможете в любой момент перейти на страницу, на которой закончили чтение.

Тёмная тема
Сбросить

Интервал:

Закладка:

Сделать

“We weten nog altijd niet wie het slachtoffer is,” zei O’Malley. “We kunnen ons alleen baseren op de gebitsgegevens, tenzij de camerabeelden ons meer informatie kunnen geven.” Hij keek Avery aan en gebaarde dat ze naar voren moest komen. “Rechercheur Black heeft de leiding over deze zaak, dus alle aanvullende informatie moet meteen aan haar doorgegeven worden.”

Avery ging naast O’Malley staan en keek naar de gezichten voor zich. Haar blik bleef op Jane Parks rusten, een van de hoofdmedewerkers van de forensische dienst. “Weten we al iets meer over de glasscherven?” vroeg ze.

“Nog niet,” zei Parks. “We weten wel zeker dat er geen vingerafdrukken op zaten. Maar we proberen er nog achter te komen wat het voorwerp precies is. Tot nu toe kunnen we alleen bedenken dat het een of ander stuk prullaria is dat het geen verband houdt met de zaak.”

“En wat denkt de forensische dienst over de verbranding?” vroeg Avery. “Denken jullie ook dat het geen normaal geval van brand is?”

“Ja. De as wordt nog onderzocht, maar een gewone brand kan menselijk weefsel niet op zo’n grondige manier verbranden. Op de botten zitten zelfs nauwelijks verkoolde resten en de botten zelf zijn bijna nog helemaal intact en vertonen geen schroeiplekken.”

“Kun je beschrijven hoe het normaal gesproken verloopt als een lichaam verbrandt?” vroeg Avery.

“Nou, niet één verbranding is hetzelfde, behalve wanneer het lichaam gecremeerd wordt,” zei Parks. “Maar stel dat iemand vastzit in een brandend huis en het lichaam in brand vliegt. Wanneer de huid weggebrand is, doet het lichaamsvet dienst als een soort brandstof die het verbrandingsproces voortzet. Een beetje zoals een kaars, snap je? Maar dit lichaam werd heel snel en in heel korte tijd helemaal verbrand. Het vuur was waarschijnlijk zo intens dat dit het lichaamsvet verdampte voordat het dienst kon doen als brandstof.”

“Hoe lang duurt het voordat een lichaam helemaal is opgebrand tot niets meer dan botten?” vroeg Avery.

“Nou, er zijn verschillende factoren die dat bepalen,” zei Parks. “Maar toch algauw vijf tot zeven uur. Een langzame en gecontroleerde verbranding, zoals bijvoorbeeld in een crematorium, kan wel acht uur duren.”

“En dit lichaam werd in minder dan anderhalf uur verbrand?” vroeg Connelly.

“Ja, daar gaan we wel van uit,” zei Parks.

In de vergaderruimte begonnen de aanwezigen vol afschuw en verbijstering te mompelen. Avery begreep dit maar al te goed. Het was bijna onmogelijk om de hele situatie te begrijpen.

“Of,” zei Avery, “het lichaam werd ergens anders verbrand en de resten werden vanmorgen op het bouwterrein achtergelaten.”

“Maar dat skelet is een recent skelet,” zei Parks. “De huid, de spieren en het weefsel werden nog niet lang geleden van het skelet verwijderd. Helemaal niet lang geleden.”

“Heb je er enig idee van hoe lang het is geleden dat dit lichaam verbrand werd?” vroeg Avery.

“Zeker niet langer dan een dag of zo.”

“Dus hier was planning en kennis voor nodig bij de moordenaar,” zei Avery. “Hij zou alles afweten van je een lichaam verbrandt. En hij heeft helemaal niet geprobeerd om de resten te verbergen, en heeft bovendien zijn slachtoffer op een gruwelijke manier vermoord... dat wijst op een paar dingen. En wat ik nog het meest vrees, is dat dit waarschijnlijk de eerste moord in een hele rij is.”

“Hoe bedoel je?” vroeg Connelly.

Ze voelde dat alle ogen meteen op haar gericht werden. “Ik bedoel dat dit waarschijnlijk het werk is van een seriemoordenaar.”

In de vergaderruimte viel een zware stilte.

“Waar heb je het over?” vroeg Connelly. “Daar is nog helemaal geen bewijs voor.”

“Niets wat voor de hand ligt,” gaf Avery toe. “Maar hij wilde dat het lichaam gevonden werd. Hij heeft geen enkele poging gedaan de resten ergens op dat terrein te verbergen. Er was een beek aan de achterzijde langs het bouwterrein. Hij had het daar makkelijk kunnen dumpen. En bovendien, overal lag er as. Waarom zou hij as achterlaten op die plaats, als hij dat net zo goed thuis had kunnen weggooien? De hele planning en de werkwijze... Hij was hier trots op en heeft ervan genoten. Hij wílde dat de resten gevonden werden en dat erover gespeculeerd zou worden. En dat zijn nu net eigenschappen van een seriemoordenaar.”

Ze voelde dat iedereen haar met ingehouden adem aanstaarde, dat er een ernstige sfeer neerdaalde in de kamer, en ze wist dat iedereen hetzelfde dacht: dit was niet langer een zaak van een soort geïmproviseerde crematie, maar werd nu een race tegen de klok in de jacht op een seriemoordenaar.

HOOFDSTUK VIJF

Avery was blij dat ze na de gespannen sfeer tijdens de vergadering weer in de auto zat, met Ramirez op de passagiersstoel. Er hing een geladen stilte tussen hen die haar een onaangenaam gevoel bezorgde. Was ze echt zo naïef geweest om te denken dat een nachtje samen betekende dat hun werkrelatie hier niet zou onder lijden?

Was dit een vergissing?

Het begon er wel op te lijken. Het feit dat de seks geweldig was geweest, maakte het echter moeilijk om dit te aanvaarden.

“Nu we een ogenblikje alleen zijn,” zei Ramirez, “kunnen we het even over gisteravond hebben?”

“Natuurlijk,” zei Avery. “Waar wil je het over hebben?”

“Nou, met het risico te klinken als een typische kerel, maar ik vroeg me af of dit eenmalig was of dat het nog een keer zal gebeuren.”

“Dat weet ik niet,” zei Avery.

“Heb je er nu al spijt van?” vroeg hij.

“Nee,” zei ze. “Ik heb er geen spijt van, maar gisteren stond ik er helemaal niet bij stil hoe dit onze werkrelatie zou kunnen veranderen.”

“Kan volgens mij geen kwaad,” zei Ramirez. “Maar alle gekheid op een stokje, we lopen allebei al maanden om die fysieke aantrekkingskracht heen te draaien. Nu we er eindelijk aan toegegeven hebben, zou de spanning verdwenen moeten zijn, toch?”

“Dat zou je inderdaad wel denken,” zei Avery met een sluw lachje.

“Niet dan?”

Ze dacht een ogenblik na en haalde toen haar schouders op. “Ik weet het niet, en als ik heel eerlijk ben, weet ik niet of ik al klaar ben om hierover te praten.”

“Oké, prima. En we zitten bovendien midden in een zaak die me nogal een behoorlijk zieke toestand lijkt.”

“Inderdaad,” zei Avery. “Heb je al een e-mail gekregen van het stadsbestuur? Wat weten we nog meer over onze getuige, behalve zijn adres?”

Ramirez keek op zijn telefoon en haalde zijn e-mails binnen. “Hebbes,” zei hij. “Onze getuige is Donald Greer, eenentachtig jaar. Gepensioneerd. Hij woont in een flat op ongeveer een kilometer van het bouwterrein. Hij is weduwnaar en werkte vijfenvijftig jaar lang als opzichter op een scheepswerf, nadat hij twee tenen had verloren in Vietnam.”

“En hoe heeft hij de moordenaar kunnen zien?” vroeg Avery.

“Dat weten we nog niet. Maar ik denk dat het onze taak is om daar achter te komen, nietwaar?”

“Klopt,” zei ze.

Het werd weer stil. Ze wilde zijn hand pakken, maar deed het toch maar niet. Het was beter om alles strikt professioneel te houden. Misschien gingen ze inderdaad nog een keer met elkaar naar bed, en misschien zouden dingen zich ontwikkelen naar meer dan dat, naar iets concreets en met meer emotionele diepgang.

Maar dat was nu allemaal niet belangrijk. Ze moesten zich nu op het werk concentreren en wat zich voor dit moment in hun persoonlijke leven afspeelde zou even moeten wachten.

***

Donald Greer zag er inderdaad uit als eenentachtig. Hij had nog wat krullend wit haar op zijn hoofd en zijn tanden zagen er door zijn leeftijd en een slechte verzorging een beetje verkleurd uit. Hij was duidelijk aangenaam verrast door hun bezoek en liet Avery en Ramirez enthousiast binnen. Hij lachte hen zo oprecht en aardig toe dat de slechte toestand van zijn gebit meteen leek te verdwijnen.

Читать дальше
Тёмная тема
Сбросить

Интервал:

Закладка:

Сделать

Похожие книги на «Schuilen voor hoge vlammen»

Представляем Вашему вниманию похожие книги на «Schuilen voor hoge vlammen» списком для выбора. Мы отобрали схожую по названию и смыслу литературу в надежде предоставить читателям больше вариантов отыскать новые, интересные, ещё непрочитанные произведения.


Отзывы о книге «Schuilen voor hoge vlammen»

Обсуждение, отзывы о книге «Schuilen voor hoge vlammen» и просто собственные мнения читателей. Оставьте ваши комментарии, напишите, что Вы думаете о произведении, его смысле или главных героях. Укажите что конкретно понравилось, а что нет, и почему Вы так считаете.

x