Gotowanie samo w sobie jest koniecznością, dopiero potem sztuką, tak więc jego podstawowym celem jest zaspokojenie głodu, następnie można skupiać się na poszukiwaniu wyrafinowanego smaku, a dopiero później na dekoracji, kreatywności. Z szacunku dla wielu osób na całym świecie, które nawet dzisiaj nie mają dostępu do podstawowych produktów takich jak woda i żywność nie należy o tym zapominać.
Niniejsza książka powstała w zasadzie w wyniku swoistej zabawy - mojego sposobu na uporządkowanie różnych przepisów wypróbowanych w ciągu ostatnich lat.
Jest to dość nietypowa publikacja kulinarna. Poza tym nie ma w niej składnika, którego nie można by znaleźć we wszystkich innych tradycyjnych książkach kucharskich: są to produkty, które można łatwo wyszukać w każdym supermarkecie. Gdyby zdarzyło się jednak, że nie możesz znaleźć danego składnika po prostu zastąp go innym lub podobnym - smak będzie praktycznie taki sam. Nie bądźmy zbyt wybredni! Oczywiście, jeśli próbujesz zrobić Pesto alla genovese bez bazylii, masz przed sobą uciążliwe zadanie, ale ludzka wyobraźnia nie ma granic - wiele z podanych niżej przepisów zrodziło się przez pomyłkę lub przypadek. W rzeczy samej, jeśli odkryjesz, jak ulepszyć któryś z proponowanych przeze mnie przepisów – koniecznie daj mi znać! Dla mnie rygorystyczne przepisy nie istnieją, wiele potraw gotuje się według popularnej tradycji, nie mają nawet dokładnej listy składników i nie mam zamiaru tego zmieniać, nie jestem na tyle zadufany w sobie. Moje propozycje to tylko sprawdzone przykłady przepisów które przypadły mi do gustu, ale wystarczy już gadania. Miłego gotowania i smacznego!
(od tłumacza: pod tytułami większości dań w książce podano oryginalne włoskie nazwy potraw, które mogą okazać się przydatne w trakcie podróży do Włoch i chęci zamówienia ich w restauracji, czy też dla osób mówiących po włosku chcących poszukać więcej informacji o danej potrawie w oryginalnym języku)
Pierwsze dania: Sałatka Panzanella
(Insalata Panzanella)
Panzanella to tradycyjne danie wywodzące się z toskańskiej wsi, choć jest szeroko rozpowszechnione we wszystkich regionach środkowych Włoch. Jak każda ludowa potrawa chłopska, nie ma na nią sztywnego przepisu. „Dodajemy warzywa, które akurat mamy pod ręką”. Takie składniki pozwalają przygotować bardzo dobry przepis, który można później wielokrotnie odtwarzać. Panzanella to typowe danie wakacyjne.
Czerstwy chleb
cebula (1/2)
Twarde dojrzałe pomidory (3)
Seler (3 sztyki)
Bazylia (2 kępki)
Chili
Oregano
Oliwa z oliwek
Sól
Wrzuć czerstwy chleb do wody i mocz go przez dwadzieścia minut, a następnie wyciśnij. Wrzuć go do dużej miski sałatkowej, razem z pokrojonymi w kostkę pomidorami, selerem i posiekaną cebulą. Dodaj dużo bazylii, trochę oregano, chili i soli. Wlej oliwy i wszystko wymieszaj. Przechowywać w lodówce przez około pół godziny przed podaniem.
Sugestie
Nie polecany na romantyczną kolację lub ważne spotkania po posiłku. Cebula może mieć dość szkodliwy wpływ na twoje rozmowy… Jeśli chcesz, możesz dodać ząbek czosnku ponieważ, jak mówi stare porzekadło „czosnek wzmacnia smak, a cebula go osłabia”.
Sos Pesto alla genovese
(Pesto alla genovese)
Zważywszy na to, ile kosztują orzechy piniowe, czy aby na pewno ten przepis wymyślili Genueńczycy? (*Genua to we Włoszech stereotypowe ‘centusie’, tak jak mówi się o poznaniakach w Polsce)
Pesto alla genovese to typowe danie z Ligurii. Jest to przepis - pułapka, ponieważ wydaje się bardzo prosty do zrobienia, ale w rzeczywistości wcale nie jest wcale tak łatwo uzyskać dobry smak. Sanowi doskonałą przyprawę do drobnego makaronu, osobiście sugeruję świderki.
Bazylia (pęczek)
Czosnek (dwa ząbki)
Piniole (jedna łyżeczka)
Parmezan (50 g)
Oliwa z oliwek
Sól gruboziarnista
Wyczyść i umyj bazylię, pozbywając się brzydszych liści. Ubij ją w moździerzu razem z czosnkiem, piniolami, oliwą i solą gruboziarnistą aż do uzyskania konsystencji sosu. Na końcu dodaj parmezan.
Jeśli nie będziesz nieustannie mieszał po kilku minutach pesto utlenia się: zewnętrzna część stykająca się z powietrzem staje się brązowawa i wydaje się zepsuta choć w rzeczywistości tak nie jest.
Makaron na zimno
(Pasta al freddo)
Pyszny i łatwy przepis.
Jest to typowe danie letnie, idealne ze względu na swoją świeżość.
Makaron (200 g)
Mozzarella (1 opakowanie)
Pomidory (2 czerwone i dojrzałe)
Bazylia (kilka listków)
Oregano
Oliwa z oliwek
Ugotuj makaron we wrzącej osolonej wodzie. Po ugotowaniu odcedzić, doprawić olejem i pozostawić do ostygnięcia. Tymczasem posiekaj mozzarellę i pomidory, dodając bazylię i oregano. Gdy makaron ostygnie, dodaj mieszankę mozzarelli i pomidorów.
Dodaj mieszankę do makaronu dopiero gdy będzie zimny, w przeciwnym razie mozzarella rozpadnie się i całość będzie bardzo nieporęczna do jedzenia. Uważaj też: makaron nie powinien być rozgotowany, w przeciwnym razie straci dużo smaku.
Pizza to historyczna już potrawa, której pochodzenie zagubiło się gdzieś w mgle czasu.
Jest uważana za oryginalne danie kuchni neapolitańskiej, chociaż kilka innych miast też przypisuje sobie jej wynalezienie. Pizza to jeden z najprostszych i najlepszych przepisów. Ten poniższy polecił mi pewien piekarz.
Mąka (0,5 kg)
Sól (10 g)
Oliwa z oliwek (70 g)
Drożdże piwne (1 kostka)
Cukier (szczypta)
Przesiej drożdże mąką, dodaj wodę (letnią), sól, olej, cukier. Uformuj właściwy kształt masy i ułóż na blasze po czym owiń wszystko bawełnianą chustą. Poczekaj kilka godzin przed położeniem dodatków na pizzy.
Jeśli ciasto nie wydaje się wystarczająco miękkie, dodaj wody. Latem można dodać mniej drożdży lub więcej mąki, ponieważ upał sprzyja zakwasowi i wyrastaniu.
Polenta z grzybkami porcini
(Polenta ai funghi porcini)
Jak mawiają w dialekcie w okolicach Como: “La pulenta la cuntenta.” - Polenta zawsze syci i poprawia humor.
Polenta to starożytna potrawa oparta na mące zbożowej, można ja nazwać „daniem ubogich”. Jest to typowe danie z północnych Włoch, zwłaszcza doliny Valtellina, ale jest również szeroko rozpowszechnione - choć z pewnymi odmianami - w pozostałej części Europy, a nawet w Maroko i Ameryce Południowej. Najlepiej smakuje, gdy na dworze robi się zimno.
Mąka kukurydziana (250 g)
Woda (1 litr)
grzybki Porcini (250 g)
Oliwa z oliwek (30 g)
Czosnek (1 ząbek)
Przecier pomidorowy (1 szklanka)
Boczek Pancetta (1 plaster)
Białe wino (½ szklanki)
Sól
Wlej wodę do dużego garnka, dodaj sól i przygotuj dużą drewnianą łyżkę. Dodawaj mąkę kukurydzianą po trochu, aż mieszanina zacznie odklejać się od krawędzi garnka, dalej gotuj i mieszaj przez kolejne dziesięć minut.
Читать дальше