Murat Kayali - Utanç

M U R A T K A Y A L I

UTANÇ

UTANÇ

ŞİİR

MURAT KAYALI

Impressum / Baskı

© 2015 Murat Kayali

ISBN 978-3-7375-7968-1

Druck und Verlag: epubli GmbH, Berlin, www.epubli.de

Printed in Germany / Basım Yeri Almanya

Bu eserin bütün hakları saklıdır. Yazarından yazılı izin alınmadan ama yazar ismi belirtilerek kısmen alıntı yapılabilir, başka şekilde kopya edilemez, çoğaltılamaz ve yayınlanamaz..

e-mail : artkayali@aol.com

anladım

herkesin bir Paris´i olsun istiyorsunuz

Jean Reno Bulvarı´nda kahvenizi yudumlarken

anlamanızı istediğim bir şey var

bende herkesin bir Filistin´i olsun istiyorum

Doğu Kudüs'te onaltı yaşında diri diri yakılan çocuğu anarken

biliyormusunuz Madam

aslında hepimiz haksızliğa Fransız kalmamızın bedelini ödüyoruz

ölümün milliyeti yok

adaleti hiç yok

heryeri bir Paris veya bir Kudüs yapabiliriz

yudumladığımız kahvenin gerçek bedelini ödersek

biz insanların milliyeti var

ama Madam

biz insanların adaleti de olmalı

Bir gülüşün yenik düştüğü andır

Üzerine kan sıçrayan kitaptan kopan sayfadır

Büyük bir uğultunun akabinde

Yere bakan insan gözleridir

Utanç

Çocukça soruların karşısında kıvranmaktır.

Avucunda bir yere koyamadığın boşluk

Ve omuzlarında kaldıramadığın görünmez yük

- odada en arkaya atılan kötü oyuncak gibi -

Güzel atları ezen sevimsiz arabadır

Utanç

Kalbini okuyan gözlerin karşısında dururken

Sözlerinin yaldızlarının pul pul dökülmesidir

Arınamamaktır dünyanın kötülüğünden

İnsanlığın insanı yargılayan cahilliğinden

Yarınları uzak kılmaktır sevgiden

Utanç

Yere bakan insan gözleridir

Utanç

hemen şimdi

başlamalıyız insanlığı okumaya

çiçekler karanlığa gömülmeden

kalbimizi yitirmeden

daha da düşman olup

daha da kin gütmeden

kayıplarımıza kayıplar eklemeden

güzellikler yerin yüzünden silinmeden

bir şahsın mucizesini beklemeden

bir tahtın kudretine boyun eğmeden

bu günün gecesine bile ermeden

hemen şimdi

başlamalıyız insan olmaya

hiç bir güzelliği ertelemeden

yarınlar toprağa düşmeden

bir resim yapar gibi yazıyorum

sana yalnızlığımı

karanlığıma girmeden, suskunluğumun eşiğinde oku

sonra gözlerini kapat

görselleştir içinde

bir kasaba garında

yağmur ve sis içinde duruyorum

boş oturaklarda unutulan bir kitabın sayfalarını

okurcasına çeviriyor rüzgár

ve alıp atıyor saklanmış bir kuru çiçeği

raylara doğru

çiçek ıslanıp dağılıyor

bir görsen

seninde için ezilirdi benim gibi

çekip gidiyorum

sahil yoluna vuruyorum

kaburgaları dağılmış teknelerin yanından geçiyorum

plastik bidonlar, yırtık naylon brandalar

kendilerini ordan oraya vuruyorlar

uçuşuyor martılar

gri gökyüzüne savrulmuş nota sayfaları sanki

hayata küsmüş bir piyanistin parmakları gibi

vuruyor karaya dalgalar

kalk git şimdi sen

ve bir daha uğrama yalnızlığıma

değişen bir şey olmayacak hayatımda

bu intihara eğilimli sahil yolunun sonu yok

kırık bir kemik parçası gibi

içimde gece

canımı acıtıyor boş saksıların gölgeleri

uykudaki kedimin mırıltısı

uzaktaki seslere karışıyor

bir kıymık insanlık

bir kıymık sevgi

batıyor yüreğime

canım acıyor

bir o kadar daha acıyor

düşündükce

dünyayı sırtlanmak zor diyorum kendi kendime

haydi git yat şair

şiir uykuda güzel

zamansız

korkusuz

yalnız ve çırılçıplak

duruyor oracıkta, yüreğimin dibinde

Pat pat patlangaç

Kaç çocuk kaç

Caddelerde silahlı adamlar

Sönüyor bir bir lambalar

Pat pat patlangaç

Kaç çocuk kaç

Birbirinden kaçan adamlar

Kovalambaç oynamıyorlar

s...şim ihtiyar adamların özgürlük şiirlerini

demiri kesiyormu sözleri

damardan akan kanı durduruyormu

açı doyuruyormu

kendi zamanlarının mastürbasyonundan başka

ne yapıyorlar?

bu ucube gösterisine bir son istiyorum

bu g.t yalayan seyirci tayfasına

gerçek hayatı

bu şakşakçı gerizekalılar ordusuna

gerçek savaşı

göstermek istiyorum

onun kurşunu

senin evine götüremediğin ekmek

onun uçağı, tankı,topu,tüfeği

senin çocuğunun hayatından çalınan günler

durmuş

utanmadan seyrediyorsun

ve sen genç adam

bu hayat okulundan ders almadan

yolunda gidiyorsun

oysa hiç birşey yolunda gitmiyor

kafanı boş ekranlara gömmeye devam et

sende genç adam, sende seyret

vicdanların adaleti varmış

sanki vicdan var da

ahlaki çöküş varmış

sanki ahlak var da

büyük insanlık

zamanın en kahpe yalanı

nostalji yapmayın bana Eylül´lerle

devrim diyenlerinizin alayı baş kaypak holdinglerde

ülkeye ve millete hizmet paralarınızın rengi yeşil

sevinmemi istemeyin, kendimi kıyasladığımda kölelerle

onlara üzülmediğinizden zaten dünya bu halde

kazıyamadınız kafatasınızdan ırkçılığı

geçmiş karşıma anlatıyorsunuz insanlığı

s....şim sizin insanlığınızı

yalanlarınız dünyaya sığmıyor

yamyamlar kravat takmış

ucube gösterisi devam ediyor

dünyanın kendilerine kalacağını

inanan aptalların

karşısına çıkan bir kelebeğim

bir günün bir ömür

bir ömrün bir gün

olduğunu görsünler istiyorum

ölü ormanların ve ölü dillerin

mezar bekçileridir sahaflar

düşlerimizle birlikte büyüyeceğiz

bu büyük bir gerçek

ey insanlık, öyle güzel hayal ediyorum ki seni

kötü gerçeklerin hiç şansı yok

elinde serçe kafesiyle, ayı avına çıkan çaylak